راز هراس ظریف از موشکهای ایران

حجت الاسلام محمد ملک زاده، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفتوگو با خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا درباره اظهارات اخیر محمدجواد ظریف درباره برجام، گفت: پس از تجربه شکستخورده برجام و آشکار شدن بیاعتباری وعدههای غرب، دکتر ظریف اینبار در مسیری تازه گام برداشته است؛ مسیری که میکوشد میان موشک و مردم دوگانهای کاذب بسازد، چنانکه گویی اقتدار دفاعی ایران در برابر رفاه عمومی قرار دارد، این روایت تنها میتواند از یک ذهن خسته از سیاست مقاومت در برابر ظلم و قلدری ناشی شود؛ ذهنی که هنوز باور ندارد امنیت و معیشت دو روی یک سکّهاند، نه دو قطب متقابل.
وی با بیان اینکه برجام هستهای، با همه زرقوبرق دیپلماتیکش، نه موجب گشایش اقتصادی شد و نه مانع از تحریمهای فراگیر گردید؛ تصریح کرد : در نهایت نیز با فعالشدن مکانیسم ماشه، نشان داد که مذاکره با آمریکا بدون پشتوانه قدرت ملی، جز بازتولید تهدید و فشار نتیجهای ندارد.
حجت الاسلام ملک زاده تصریح کرد: اکنون همان ذهنیت معتقد است که باید برجام موشکی را به راه انداخت تا شاید دوباره لبخند غرب جایگزین بازدارندگی ایران شود، اما پرسش اصلی اینجاست: هراس آقای ظریف و طیف طرف وی از موشکهای ایران از کجا برمیخیزد؟ در این ارتباط توجه به نکاتی حائز اهمیت است.
موشک؛ نقطه پایان رویای وابستگی به غرب
وی با بیان اینکه موشک نقطه پایان رویای وابستگی به غرب است، افزود: توان موشکی جمهوری اسلامی ایران تنها یک سیستم نظامی نیست؛ نماد استقلال راهبردی است. آنچه غرب را دههها گرفتار کرده، نه صرف قدرت تخریب موشکها، بلکه مفهوم «اقتدار بدون اتکا» است. یعنی کشوری که بدون چتر حمایت قدرتهای جهانی، خود توان بازدارندگی دارد و امنیتش را درونزا تعریف میکند.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تصریح کرد: امثال آقای ظریف، چون دارای ذهنی غربگرا و برآمده از مکتب دیپلماسی غربی و وابسته هستند، و حتی حل مشکل آب خوردن مردم را هم در حمایت قدرتهای غربی جستجو می کنند، طبعا این استقلال را تهدیدی برای تفکر غربگرایانه خود میدانند؛ اقتدار موشکی عملاً نیاز به دیپلماسیِ التماسی را از میان میبرد.
دوگانه موشک و مردم؛ بازسازی خطای برجام
حجت الاسلام ملک زاده دوگانه موشک و مردم را بازسازی خطای برجام دانست و گفت: ساخت دوگانه توهمی موشک–مردم، بازتاب همان ژست پراگماتیستیِ برجام است که میخواست اقتصاد را با تعلیق استقلال معاوضه کند.
وی اظهار کرد: این بار، امثال آقای ظریف میخواهند امنیت را «قابل معامله» جلوه دهند؛ درحالیکه مردم ایران بهدرستی میدانند امنیت پیششرط رفاه است، نه مانع آن. کشوری که از امنیت دفاعی تهی شود، نه توان توسعه دارد و نه امکان گفتوگو با جهان. سرمایهگذاری در توان موشکی، نه هزینه مردم بلکه بیمه مردم است.
آقای ظریف از ترس غرب دچار هراس می شود
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در ادامه به دلایل هراس غرب از توان موشکی ایران پرداخت و بیان کرد: غرب از توان موشکی ایران میترسد، زیرا این توان معادله قدرت در منطقه را به نفع ایران مستقل تغییر میدهد. توان موشکی ایرانی پیام روشنی دارد: «امنیت منطقه باید بومی باشد نه وابسته به آمریکا و غرب».
وی ابراز داشت: آقای ظریف و طرفداران وی اما از همین پیام میترسند، چون میدانند با بومی شدن امنیت، نقش حلقههای واسطهای و مذاکراتی رنگ میبازد. بنابراین، هراس امثال آقای ظریف از موشک، در واقع هراس از تهی شدن منطق مذاکره بیپایه است.
تجربه تاریخی؛ امنیت بدون معامله
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی تصریح کرد: از دفاع مقدس هشت ساله تا جنگ تحمیلی دوازده روزه در مقابل آمریکا و رژیم صهیونیستی و عملیاتهای ضدتروریستی اخیر، ایران هرگز امنیت را از میز مذاکره و معامله بر سر قدرت دفاعی خود بهدست نیاورده است.
وی با اشاره به اینکه هر بار که قدرت دفاعی کشور تقویت شده، مردم احساس آسایش و ثبات بیشتری داشتهاند، گفت: همین توان دفاعی بود که آمریکا و رژیم صهیونیستی را مجبور به توقف تجاوز و التماس برای آتشبس کرد؛ همین اقتدار موشکی است که هر روز مانع حمله مستقیم به خاک ایران میشود. و همین اقتدار دفاعی ایران بود که داعش را در پشت مرزها متوقف کرد. پس معامله بر سر موشک، معامله بر سر امنیت مردم است.
وی با بیان اینکه بنا به تجربه تاریخی و هم در منطق اسلامی–ایرانی، عقلانیت راهبردی با قدرت دفاعی جمع میشود، نه با تسلیم، تصریح کرد: توان موشکی ایران تجسم همان عقلانیتی است که حضرت آیتالله خامنهای بارها بر آن تأکید کردهاند که بدون قدرت، مذاکره معنایی ندارد. ظریف اما گویا عقلانیت را در لبخند غرب میجوید، در حالی که مردم امنیت را در توان بازدارندگی و اقتدار دفاعی ایران حس میکنند.
حجت الاسلام ملک زاده در پایان ابراز کرد: شاید بتوان راز هراس آقای ظریف از موشکهای ایران را در یک جمله خلاصه کرد: موشک یعنی استقلال، و استقلال یعنی پایان عصر دیپلماسیِ نیاز و التماس به غرب. او از موشک میترسد نه چون ابزار جنگ است، بلکه چون نشانه طلوع عقلانیت اقتدارگرای اسلامی است؛ عقلانیتی که دیگر در اتاقهای بسته ژنو معنا نمییابد، بلکه بر فراز مرزهای امن ایران، بهروشنی در آسمان دیده میشود.