تجربه‌ توجه به خدا در نماز و برکات آن در زندگی

به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، متن پیام آیت الله عباس کعبی به سی‌ودومین اجلاس سراسری نماز خطاب به جوانان و نوجوانان و مادران و پدران عاشق رشد و پیشرفت فرزندان به شرح زیر می باشد.

بسم الله الرحمن الرحیم
اگر کسی بخواهد خدا با او سخن بگوید، قرآن را با تدبر بخواند و اگر بخواهد با خدا سخن بگوید، نماز بخواند.
نماز گفت‌وگوی عاشقانه‌ بنده با خالق خودش است؛ لحظه ای  ایستادن در برابر آن‌که ما را آفریده و هر لحظه به ما زندگی می‌بخشد.
وقتی انسان با عشق و توجه نماز می‌خواند، احساس سبکی و آرامش می‌کند؛
دلش از غم‌ها پاک می‌شود و امید تازه‌ای در وجودش می‌دمد؛ نماز مثل این است که گوشی دل را به شارژ الهی وصل کنیم.
چرا پنج نماز در شبانه‌روز؟
شاید بپرسیم: چرا خدا گفته پنج بار نماز بخوانیم؟
چرا یک‌بار در روز کافی نیست؟
پاسخ ساده است:
هر مهارتی با تمرین و تکرار به‌دست می‌آید.
ورزشکار برای قوی ماندن، هر روز تمرین می‌کند؛ دانش‌آموز برای باسواد شدن، باید درس را تکرار کند؛ روح ما هم برای زنده ماندن و پاک شدن، به تمرین یاد خدا نیاز دارد.
نمازهای پنج‌گانه، مثل پنج ایستگاه شارژ روح‌اند:
صبح: آغاز روز با نور و امید.
ظهر و عصر: شست‌وشوی دل از غبار کار و مشغله‌ی دنیا.
مغرب: شکر نعمت‌های روز.
عشاء: آرامش دل قبل از خواب و آمادگی برای روزی نو با عزم ونشاط بیشتر برای موفقیت در زندگی به کمک ویاد خدا .

سلامت و بیماری دل

روح ما هم مثل بدن، می‌تواند سالم یا بیمار شود؛ اگر آن را با گناه،  کینه و حسادت و غفلت آلوده کنیم، پژمرده می‌شود؛ اما اگر با نماز، یاد خدا و کار نیک تغذیه‌اش کنیم، رشد می‌کند و میوه‌ی خوبی‌ها می‌دهد.
مثل دانه‌ای که اگر نور و آب ببیند، درختی پربار می‌شود ولی اگر در تاریکی و خشکی بماند، از بین می‌رود.

لذت نزدیکی به خدا
 
برخی از «قرب به خدا» فقط واژه‌ای می‌فهمند، اما آنان که طعم یاد خدا را چشیده‌اند، می‌دانند چه لذتی دارد.
همان‌طور که از یک لبخند مهربان سرشار از شادی می‌شویم، فکر کن خالق هستی به بنده‌اش محبت کند و او را به خود نزدیک سازد! این همان قرب الهی است؛ شیرین‌تر از هر لذت دنیایی. پاداش و تنبیه معنوی
خدا انسان را آزاد آفرید تا خودش راه خوب یا بد را انتخاب کند... اگر جایی پاداش و تنبیه نباشد، عدالت بی‌معنا می‌شود... بهشت پاداش خوبی‌هاست و جهنم نتیجه‌ی انتخاب نادرست.
مثل دو شاگرد در یک کلاس:
یکی تلاش می‌کند و دیگری تنبلی؛
نمی‌شود هر دو نمره‌ی یکسان بگیرند.
 نماز، تمرین تزکیه و پرواز روح
نماز یعنی تمرین پاکی و نزدیک شدن به خدا.
هر سجده یعنی دور شدن از غرور،
هر رکوع یعنی فروتنی در برابر حقیقت،
و هر سلام یعنی بازگشت به زندگی با نوری تازه.
نماز اگر از دل برخیزد،
زندگی را زیباتر می‌کند:
آرامش بیشتر، امید قوی‌تر، و تصمیم‌های درست‌تر.
چند راه ساده ومهم  برای حضور قلب در نماز
تداوم نماز اول وقت و در صورت امکان جماعت در مسجد 
با آرامش بخوانیم، مثل گفت‌وگو با عزیزترین دوست.
قبل از شروع، لحظه‌ای فکر کنیم با چه کسی می‌خواهیم سخن بگوییم.
آیات و اذکار را بفهمیم تا از دل تکرار، معنا بجوشد.
با وضو،  توجه به خدا  و شوق عاشقانه ونیت پاک  وارد نماز شویم تا دل‌مان آماده شود.
به آثار نماز بیندیشیم؛ هر نماز نوری است که تاریکی را از دل می‌برد.
نماز، فقط یک فریضه‌ی دینی نیست؛
برنامه‌ای روزانه برای آرامش، رشد و تربیت نفس است.
اگر با حضور قلب و شوق خوانده شود،
انسان را از خاک تا افلاک بالا می‌برد.
نماز تمرین عشق است؛
کلید آرامش، چراغ راه زندگی،
و پلی میان زمین و آسمان.
هر خانه‌ای که در آن نماز اقامه می‌شود،
چراغی از امید در شب تار جهان می‌افروزد.
بیاییم نماز را تجربه کنیم، نه فقط تبلیغ کنیم؛ تا زندگی‌مان لبریز از آرامش، ایمان و حضور خدا گردد.

پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی به اجلاس سراسری نماز
«نماز آنگاه که با آداب خود همچون خشوع و دل‌سپاری به معبود انجام می‌گیرد، دل را آرام، اراده را استوار، ایمان را ژرف و امید را زنده می‌کند. سرنوشت انسان در دنیا و آخرت، وابسته به چنین دل، چنین اراده،
چنین ایمان و چنین امیدی است. از این‌رو، توصیه به نماز در قرآن و متون دینی،
از همه‌ی توصیه‌ها بیشتر است. و چنین است که در اذان، نماز را از همه‌ی کارها بهتر اعلام می‌کنند.» ۱۷/ ۷/ ۱۴۰۴
 وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ
وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ
(عنکبوت، ۴۵)