فریاد ابو عبیده؛ پژواک وجدان جمعی

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در یکی از تأثربرانگیزترین و صریحترین مواضع مقاومت فلسطین، ابو عبیده، سخنگوی گردانهای القسام، در سخنرانی جمعه خود، با لحنی آمیخته به خشم، اندوه و شکایت، سکوت کشنده امت اسلامی در قبال جنایات بیوقفه رژیم صهیونیستی در غزه را به باد انتقاد گرفت. سخنان او نه یک موضعگیری سیاسی، بلکه فریادی از اعماق زخم خوردهترین وجدان تاریخ معاصر بود؛ وجدان ملتی که 565 روز نسلکشی، قحطی، محاصره و آوارگی را با سکوت سنگین جهان اسلام به دوش کشیده است.
ابو عبیده بیآنکه در چارچوب ملاحظات سیاسی کلمات خود را بزک کند، مسئولیت مستقیم جنایات جاری در غزه را بر دوش رهبران، نخبگان و علمای کشورهای اسلامی گذاشت. او بیپرده گفت: «خون بیگناهان در غزه بر گردن سران، نخبگان و علمای امت اسلامی است که با سکوت خود ما را ناامید کردند.» این جمله کوتاه اما تلخ، حقیقت عریان امروز ماست. حقیقتی که نمیتوان از آن گریخت: امّتی که به گور سکوت پناه برده و در مقابل جنایات بیسابقه، نظارهگر مانده است.
سخنگوی مقاومت، نه از کشورهای عربی و اسلامی خواست که ارتشهای خود را راهی میدان کنند و نه دعوت به انقلاب عمومی کرد؛ بلکه گفت مردم فلسطین فقط انتظار داشتند که برای ابتداییترین حقوق انسانیشان، اندکی همصدایی و اقدام ببینند. اما حتی این حداقل هم دریغ شد.
او خطاب به جهان اسلام گفت که اگر این خیانت تضمینشده نبود، دشمن صهیونیستی هرگز نمیتوانست با این درجه از جنون و سبعیت، مردم بیدفاع غزه را قتلعام کند. او وضعیت فعلی کشورهای اسلامی را «سقوط»، «تحقیر» و «سیاهی دل» توصیف کرد و هشدار داد که امت اسلامی با سکوت در برابر توحش دشمن، خود را در پایینترین رتبه ملتها قرار داده است.
واقعیت این است که امروز دیگر فقط اشغالگران نیستند که محکوماند؛ بلکه محکومیت بزرگتر، متوجه امتی است که ابزار، رسانه، ثروت، سیاست و قدرت دارد اما وجدان ندارد. این خفگی اخلاقی و انسانی، تنها با زبان اشک و خون بیان میشود؛ زبانی که مردم غزه با آن حرف میزنند و دنیا هنوز آن را نمیفهمد، یا نمیخواهد بفهمد .وظیفه دینی در برابر مظلومیت؛ مگر قرآن کریم، هر نوع بیتفاوتی یا همزیستی با ظلم را موجب عذاب و سقوط ندانسته که فرمود: "وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ" (هود/113) و فرمود: "كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ" (نساء/135) پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: «هرکس صدای مظلومی را بشنود و او را یاری نکند، مسلمان نیست» وامام علی (علیه السلام) فرمود: «سکوت در برابر ظلم، خود ظلم است». بر این اساس، حمایت از مردم غزه نه فقط اقدامی انسانی یا سیاسی، بلکه واجب دینی و آزمونی برای ایمان واقعی است.
عددها و وجدانها؛ به آمارهای دردناک و دلخراش غزه بنگرید و وجدان خود را بیدار کنید! بیش از ۵۶۰ روز از آغاز این جنایات میگذرد. ۵۶۰ روز که در آن: بیش از 59 هزار شهید، که عمدتاً زنان و کودکان بیگناه هستند، جان باختهاند. آیا این اعداد، فریاد نمیزنند؟ آیا صدای بیش از 142 هزار زخمی و معلول شنیده نمی شود؟ گوش ها و چشم ها را باز کنیم.
- قحطی شدید غذا، دارو، شیرخشک، آب، سوخت و خدمات درمانی، غزه را به زندانی بزرگ تبدیل کرده که زندانیان را به سوی مرگ سوق می دهد.
- تخریب کامل زیرساخت ها، مدارس، بیمارستانها، شبکه آب و برق، زندگی را در غزه بی معنا کرده است.
ابو عبیده تأکید کرد که مقاومت از کشورهای اسلامی حتی تقاضای اعزام نیرو نکرده، بلکه فقط خواهان حمایت از ابتداییترین حقوق انسانی مردم غزه بوده است. این بیعملی و سکوت شرمآور، فاجعهای تمدنی برای امت اسلامی به شمار میرود. تاریخ ما را قضاوت خواهد کرد. آیا ما همان امتی هستیم که پیامبرش فرمود: "اگر مسلمانی فریاد کمک خواهی مسلمانی را بشنود و یاریاش نکند، مسلمان نیست؟"
مقام معظم رهبری بارها بر نقش ملتها در فشار بر دولتهایشان برای حمایت از فلسطین تأکید کردهاند. ایشان فرمودهاند که ملتها باید با ادامه تجمعات و تظاهرات خود، نگذارند مظلومیت ملت فلسطین فراموش شود.
خلاصه توصیهها و پیشنهادات مقام معظم رهبری در دو سال گذشته برای محدود کردن اسرائیل به این شرح است: قطع کامل روابط سیاسی و اقتصادی با اسرائیل. تحریم همهجانبه کالاها و خدمات مرتبط با اسرائیل. جلوگیری از رسیدن انرژی و کالاهای اساسی به اسرائیل. حمایت همهجانبه از مقاومت فلسطین (از جمله مسلح کردن کرانه باختری). فشار مردمی بر دولتهای اسلامی برای تغییر سیاست در قبال اسرائیل. آگاهیبخشی و تبیین جنایات اسرائیل در سطح جهان.
این مواضع نشاندهنده یک رویکرد جامع از سوی مقام معظم رهبری است که شامل ابعاد سیاسی، اقتصادی، شرعی و مردمی برای مقابله با رژیم صهیونیستی و حمایت از مردم فلسطین میشود که متأسفانه مورد توجه قرار نگرفت. وظیفه رسانهها و نهادهای فرهنگی؛ اکنون زمان بازتعریف "جهاد فرهنگی" فرارسیده است؛ نه با اسلحه، بلکه با قلم، تصویر، آگاهیبخشی و برانگیختن وجدان جهانی.
این یادداشت یک فراخوان صریح به نهادهای فرهنگی، رسانهای و مذهبی در جهان اسلام است تا از خواب غفلت بیدار شوند و به رسالت حقیقی خود عمل کنند. شما مسئولید، شما میتوانید بذر آگاهی و غیرت را در دلها بکارید. چرا اصناف مختلف کشور خودمان جمع جداگانه تشکیل نمی دهند تا صدای مظلومیت و نابودی مردم بی پناه غزه را به هم صنف خود در جهان برسانند؟! رجال سیاسی، اساتید حوزه و دانشگاه، طلاب ودانشجویان و معلمین و دانش آموزان، بازاریان، تجار و بازرگانان، هنرمندان سینما، تئاتر و تلویزیون و....، روزنامه نگاران، قضات و حقوقدانان، پزشکان و کادر درمان در زمان های متفاوت تجمع نموده و پیام خود را برای اصناف متناظر خود در جهان مخابره کنند. سازمان های فرهنگی و سیاسی مانند، سازمان فرهنگ و ارتباطات، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات و... برای برجسته نمودن این حرکت می توانند نقش بزرگی ایفا کنند.
راهکارهای دیگری برای یاری مردم در حال انقراض غزه وجود دارد؛ نشر روایات مظلومیت غزه با زبان رسانه و هنر: از تمام ابزارهای هنری و رسانهای برای نمایش حقیقت آنچه در غزه میگذرد استفاده کنید. تحریم فرهنگی-اقتصادی حامیان اشغالگر: با تحریم بیدار و آگاهانه، به دشمنان این ملت نشان دهید که سکوت ما به معنای رضایت نیست. افزایش پوشش خبری، مستند، پادکست و محتوای چندرسانهای مرتبط با غزه: صدای غزه را به گوش جهانیان برسانید. نگذارید حقایق در زیر آوار سانسور پنهان بمانند. حمایت از راههای مردمی ارسال کمک و خدمات بشردوستانه به نوار غزه: هر قطره کمک، هر قدمی که برای نجات مردم غزه برداشته شود، جهاد فی سبیل الله است. کمک های مالی خود را از طریق دفتر رهبری ارسال کنید. درنگ جایز نیست.
این مسئولیت بر دوش نهادهایی است که داعیه هدایت فکری و اخلاقی جوامع اسلامی را دارند. هر تأخیر، هر تردید و هر بیتفاوتی، مشارکت غیرمستقیم در فاجعهای است که نسلها درباره آن قضاوت خواهند کرد. ای امت بزرگ اسلام! آیا وقت آن نرسیده که به ندای وجدان خود، به ندای دین خود و به ندای مظلومان غزه پاسخ دهید؟ آیا به حرکت درخواهید آمد و بار دیگر اقتدار و غیرت اسلامی را به جهان نشان خواهید داد؟ 1/5/1404
مجتهدزاده مستشاربازنشسته دیوانعالی کشور