به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام سید حمید میرباقری در محفل معارفی شب گذشته حرم مطهر بانوی کرامت اظهار داشت: آیات ۲۳ و ۲۴ سوره مبارکه توبه به یک مسئله بسیار مهم در میان مسلمانان و مؤمنین اشاره دارد چراکه عده‌ای که مسلمان شده بودند ولی ایمانشان تا عمق وجودشان راه نیافته بود.
وی خاطرنشان کرد: گاهی پیش می‌آمد پدران و یا دیگر اعضای خانواده مسلمانان در جبهه مقابل قرار داشتند و همچنین کسب و کار ساکنان مکه نیز از طریق زراعت نبود بلکه به وسیله تجارت با زائرانی بود که به مکه می آمدند و در حال شرک بودند.
استاد حوزه علمیه قم افزود: حضرت علی علیه السلام به دستور رسول گرامی اسلام دستور دادند مشرکان حق ورود به مسجد الحرام را ندارند به همین خاطر عده‌ای از ساکنان مکه اعتراض کردند که این کار باعث می‌شود تجارت و کسب و کارشان تعطیل شود و در این هنگام آیه ۲۴ سوره توبه نازل شد و متذکر شد که اگر فرزندان، پدران، برادران، زنان، خاندان، اموال، تجارت و خانه‌ها در نزد مسلمانان از خداوند مهم‌تر باشد باید منتظر عذاب الهی باشند.
سخنران حرم مطهر بانوی کرامت خاطرنشان کرد: این آیه در صدد این نیست که انسان باید از این عناوین دوری بجوید بلکه محتوای آیه در تبیین این مساله است که نباید این مسائل و این عناوین مهم تر از خدا و رسول خدا(ص) باشد چراکه محبت نسبت به والدین و فرزندان و همسران و تجارت و… هیچ تضادی با خداپرستی ندارد.
وی تاکید کرد: این آیه شریفه در صدد این است که به انسان بفهماند در بزنگاه های تاریخی شیطان تلاش می کند انسان عناوین هشت گانه را بر خدا و رسول خدا ترجیح دهد.
حجت‌الاسلام میرباقری یادآور شد: اگر زندگی انسان رنگ خدایی بگیرد و خداوند از اولاد و تجارت مهم‌تر باشد دیگر در تجارت و … نیازی به دروغگویی و کلاهبرداری نیست چون تمام این خطاهای انسانی به خاطر دلبستگی به مادیات است.
وی افزود: اگر رفاه اولاد برای انسان مهم‌تر باشد حتی لقمه حرام سر سفره خواهد آورد؛ اما اگر خدا مهم تر باشد هیچگاه به سمت لقمه حرام نخواهد رفت.
حجت‌الاسلام میرباقری خاطرنشان کرد: اگر خداوند در زندگی انسان مهم‌تر باشد زن هیچگاه به خاطر گفته‌های شوهر بی‌حجاب و کم‌حجاب نخواهد شد و در افعال حرام از گفته‌های شوهر خود تبعیت نخواهد کرد.
سخنران حرم بانوی کرامت تأکید کرد: بسیاری از مردم کوفه به سیدالشهدا(ع) نامه نوشتند و دعوت کرده بودند اما در لحظات سرنوشت‌ساز سیدالشهدا(ع) را تنها گذاشتند چون فرزندان، پدران، برادران، زنان، خاندان، اموال، تجارت و خانه‌های خود را بیشتر دوست داشتند و حاضر نشدند در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت برسند و در طرف درست تاریخ و حقیقت ایستادگی کنند.