تکلیف حوزویان از میدان علم تا میدان نبرد با طاغوت زمان

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حق و باطل دو جبهه ای بوده که از دیر باز تاکنون در برابر یکدیگر به نبردی جدی پرداخته و در حصری عقلی،وجود جبهه ای میان این دو متصور نیست.در نظام احسن آفرینش،پروردگار عالم در جایگاه فرماندهی جبهه حق و ابلیس به عنوان طلایه دار جبهه باطل و طاغوت به شمار می رود.در جهاد اصغری که امروز در آن می جنگیم،نبرد میان جبهه حق به پرچم داری نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران با جبهه باطل و طاغوت زمان رژیم جعلی اسرائیل با پشتوانه استکبار جهانی و در راس آن شیطان بزرگ آمریکای پلید قرار دارد.

از دیر باز تا کنون ماموریت حوزه های علمیه تفقّه،تولید و ترویج معارف ناب اسلامی مبتنی بر ثقلین بوده و همواره بستری برای تربیت عالمانی بصیر،انقلابی و آگاه به زمان می باشد.مبنای «تکلیف محوری» و «آگاهی به زمان» از جمله قیودی بوده که اقتضا دارد حوزویان به عنوان نخبگان و فرماندهان جنگ شناختی و ترکیبی نه تنها در عرصه نبرد مرعوب و منفعل نگردیده بلکه با بصیرت دینی به تکلیف خویش عمل نموده تا جامعه ایمانی را به سوی حق و حقیقت راهبری نمایند.

مرحوم کلینی(ره) در جلد اول کافی به نقل از مفضل بن عمر از حضرت صادق(ع)در روایتی به بصیرت دینی علما در دفع شبهات اشاره فرموده و آورده اند:«...الْعَالِمُ‏ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ‏ عَلَيْهِ اللَّوَابِس ... عالمی كه نسبت به زمان خود عالم باشد، از هجوم شبهه‏ها در امان است.»

با نزدیکی به ایام محرّم الحرام می توان مصداق اتمّ «بصیرت دینی» را در شخصیتی بزرگ مانند ابالفضل العباس(ع)، فقیهی بصیر و جنگ آوری شجاع و وفادار به امام زمان خویش خلاصه نمود تا جایی که امام صادق(ع) در معرفی ایشان به این نکته اشاره فرموده اند:«كان عمّنا العبّاس نافذ البصيرة، صلب الايمان، جاهد مع أبى عبد اللَّه، و ابلى بلاء حسنا، و مضى شهيدا .»

در میدان کارزار زمانی که عبد صالح خدا  از امام زمان خویش اذن میدان می طلبد« يا أخي هل من رخصة؟»در آزمایشی خطیر امام (ع) با علم به جنگ آوری و توان رزم آوری عباس(ع)،به ایشان ماموریت سقایی می دهد«فَاطْلُبْ لِهَؤُلَاءِ الْأَطْفَالِ قَلِيلًا مِنَ الْمَاء»دریغ از ذره ای تعلّل،توجیه یا نافرمانی در برابر امر امام زمان خویش سوال آیا ما نیز برای چنین ابتلائاتی آماده ایم؟

 «بصیرت دینی»به انضمام«تکلیف محوری»اطاعت محض را به همراه دارد لذا به نقل مرحوم علامه مجلسی(ره)در جلد 45بحار الانوار،به قرینه حرف عطف «فاء» درعبارت «فركب فرسه...» علمدار کربلا بی درنگ برای ماموریت سقایی و اتیان امر مولا وارد رزم می شود:« فركب فرسه و أخذ رمحه و القربة و قصد نحو الفرات  »

در نبرد کنونی که از حساس ترین برهه های تاریخ بشریت به شمار می رود،در جنگی که تمام جبهه حق در برابر تمام جبهه باطل ایستاده است، سکّان دار انقلاب ولی امر مسلمین جهان امام خامنه ای مدظلّه العالی ماموریت عظیم «تبیین و روشنگری» را به عالمانی دین شناس و آگاه به زمان محول فرمودند لذا التزام عملی به مبنای «تکلیف محوری» با تاسّی از علمدار کربلا ابالفضل العباس(ع) اقتضا می کند مطابق با سیره علمایی  چون مرحوم علامه ملا احمد نراقی،مرحوم شیخ جعفر کاشف الغطاء، مرحوم سید علی طباطبایی(صاحب ریاض)، مرحوم میرزای قمی،مرحوم میرزا محمد حسین سلطان العلماء نوّر الله مرقدهم و دیگر علماء که در جنگ ایران و روس حکم جهاد صادر فرموده و هیچ گاه منفعل و بی تفاوت نبودند،بر طلاب و اساتید حوزوی نیز فرض و لازم است بر مدار تکلیف محوری حرکت نموده و از روزگار پر حزن و افسوس بار «طرماح بن عدی» در تاریخ کربلا عبرت گرفته و بدون هیچ تعلّلی از میدان علم به میدان نبرد با طاغوت زمان ورود کرده و مجاهدانه در راستای اتیان امر نائب امام زمان(عج) تا دیر نگردیده اقدام نمایند.

پس از اثبات و تبیین ضرورت تکلیف قشر فرهیخته حوزوی در نبرد پیش رو، تشکیل قرارگاه های هدفمند  متشکل از نیروهای متخصص و متعهد و سازماندهی بنا بر نیاز سنجی میدان جنگ،حضور معمّم در میدان نبرد و طبابت دوّار گونه  به سبک رسول خدا (ص)،تمرین عالمانه مشق شهادت و ایثار با رزمندگان اسلام،همدلی و همراهی عالمانه با اقشار آسیب دیده،عیادت از مجروحین جنگ و بیان سنت های ثابت الهی،دیدار با خانواده های معظّم شهدا و معرفی جایگاه شهید و شهادت،تبیین عمومی فلسفه حضور مستشاری نظام مقدس جمهوری اسلامی در سوریه،عراق و سایر بلاد که در شرایط موجود جنگی پذیرش جامعه نسبت به آن در سطح مطلوبی قرار دارد،شبهه زدایی از قلوب جوانان و هدایت آنان از عالم خیالی که دشمن برایشان ایجاد کرده به سوی واقعیت های خارجی،تزریق امید و تحقق نصرت الهی در میان عموم جامعه،تبیین دستاورد های انقلاب اسلامی و توانایی های بومی،تسلیح عموم جامعه به سلاح انبیاء (دعا) و ترویج معنویت و خدا باوری و ...از جمله مهمترین عرصه های نقش آفرینی قشر فهیم حوزوی از میدان علم تا میدان نبرد با طاغوت زمان به شمار می رود. 

منابع

1.   الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 27
2.   در سوگ امير آزادى ( ترجمه مثير الأحزان )، ص: 254
3.   در زیارت نامه ابالفضل (ع) اینطور وارد شده است:«السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ- الْمُطِيعُ‏ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ ع‏
4. ...» كامل الزيارات، النص، ص: 257
5.   بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏45، ص: 41
6.   ناسخ التواریخ،ج1،ص184
7.   طَبِيبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ‏، قَدْ أَحْكَمَ مَرَاهِمَهُ وَ أَحْمَى مَوَاسِمَهُ، يَضَعُ ذَلِكَ حَيْثُ الْحَاجَةُ إِلَيْهِ؛ مِنْ قُلُوبٍ عُمْيٍ وَ آذَانٍ صُمٍّ وَ أَلْسِنَةٍ بُكْمٍ، وَ يَتَتَبَّعُ بِدَوَائِهِ مَوَاضِعَ الْغَفْلَةِ وَ مَوَاطِنَ الْحَيْرَةِ. عيون الحكم و المواعظ (لليثي)، ص: 319
8.   عَنِ الرِّضَا عليه السلام، أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ لِأَصْحَابِهِ: «عَلَيْكُمْ بِسِلَاحِ الْأَنْبِيَاءِ» فَقِيلَ: وَ مَا سِلَاحُ‏ الْأَنْبِيَاءِ؟ قَالَ: «الدُّعَاءُ».الكافي (ط - دارالحديث)، ج‏4، ص: 303