بمبافکن B-2 رادارگریز یا ابزاری برای جنگ روانی؟!

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا از آذربایجان شرقی، بمبافکن B-2 Spirit که توسط ایالات متحده به عنوان نماد برتری هوایی و فناوری پنهانکاری معرفی شده، در واقعیت از نقاط ضعف بسیاری رنج میبرد که آن را از یک ابزار عملیاتی مؤثر دور میکند. این هواپیمای رادارگریز که در دهه ۹۰ میلادی بهطور رسمی وارد خدمت شد، امروز بیش از آنکه یک سلاح استراتژیک باشد، به یک نماد توخالی از قدرتنمایی و تبلیغات رسانهای تبدیل شده است.
هزینههای سرسامآور و عملکرد محدود
هر فروند B-2 هزینهای بالغ بر ۲ میلیارد دلار دارد. این مبلغ نه تنها برای ساخت، بلکه برای نگهداری و عملیاتی کردن این بمبافکن نیز به شدت پرهزینه است. این بمبافکن تنها در پایگاههای خاص و با پشتیبانی ویژه قادر به پرواز است و در شرایط عملیاتی واقعی، در عمل به شدت وابسته به زیرساختها و تجهیزات پشتیبانی است. این مشکلات باعث میشود که در مواجهه با تهدیدات جدی، B-2 یک ابزار پرهزینه و شکننده به حساب آید.
پنهانکاری؟ تنها در تئوری!
با وجود آنکه B-2 به عنوان یک بمبافکن رادارگریز معرفی شده، پیشرفتهای فناوری راداری در سالهای اخیر توانسته این ویژگی را به چالش بکشد. سامانههای پدافندی مدرن در کشورهای مختلف، توانایی ردیابی این بمبافکن را افزایش داده و آن را از وضعیت پنهانکاری دور کرده است. در واقع، B-2 دیگر نمیتواند مانند گذشته از چشم رادارهای دشمن مخفی بماند.
وابستگی به سوختگیری هوایی
یکی از ویژگیهای قابل توجه B-2، نیاز آن به سوختگیری هوایی برای انجام پروازهای بلندمدت است. بدون این پشتیبانی، توانایی این بمبافکن برای اجرای عملیاتهای دوربرد به شدت محدود میشود. این ویژگی، که بر وابستگیهای لجستیکی آن افزوده است، عملکرد آن را در میدانهای جنگ محدود میکند.
جنگ روانی؛ سلاح واقعی B-2
با وجود ادعاهایی مبنی بر تواناییهای استراتژیک B-2، در عمل این بمبافکن بیشتر به عنوان ابزاری برای جنگ روانی در نظر گرفته میشود. پرواز این بمبافکن در آسمان مناطق بیپدافند یا نمایشی از قدرت، بیشتر با هدف ترساندن و ارعاب دشمنان ضعیف است. اما در مقابل کشورهایی که سامانههای پدافندی پیشرفته دارند، B-2 تبدیل به یک هدف آسان میشود.
جمع بندی:
بمبافکن B-2 Spirit، که در ابتدا به عنوان یک دستاورد برجسته نظامی معرفی شد، در حقیقت نمادی از قدرتهای پوشالی است. هزینههای بالای ساخت و نگهداری، وابستگی به زیرساختها، و آسیبپذیری در برابر تهدیدات پیشرفته پدافندی، این بمبافکن را از یک ابزار کارآمد در میدان نبرد تبدیل به ابزاری برای نمایش قدرت و جنگ روانی کرده است.
در نهایت، به نظر میرسد که B-2 بیشتر از آنکه یک تهدید واقعی باشد، یک ابزار تبلیغاتی و رسانهای است که در جنگهای واقعی، حرف زیادی برای گفتن ندارد.