پذیرفتن شکست قبل از شکست

به گزارش گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، وحید یامین پور معاون وزیر ورزش و جوانان و از چهره های شاخص رسانه ای انقلابی کشور، پس از شکست تیم ملی فوتبال ایران از تیم ملی انگلیس در کانال شخصی خود در فضای مجازی، با تکیه بر جمله مقام معظم رهبری در خصوص یأس آفرینی دشمن تحلیلی تاریخی اجتماعی نوشت که در زیر می‌خوانید:

پذیرفتن شکست، قبل از شکست

۱.ارزش مادی تیم انگلیس تقریبا ۲۰ برابر ارزش تیم ملی ایران است. انگلیس در رتبه ۱ و ایران در رتبه ۲۸ ارزش مادی تیم‌های راه یافته به جام جهانی قرار دارند.

آیا این اختلاف توضیح خوبی برای شکست سنگین ایران است؟
مثل این است که بگوییم تسلیحات و ادوات نظامی ایران در ابتدای جنگ تحمیلی، چه کمّی و چه کیفی کم ارزش‌تر از عراق بود و‌همین برای شکست کامل و فروپاشی جبهه ایران و اشغال کشور کافی بود. کمااینکه صدام چنین توهمی داشت که چند روزه تهران را فتح می‌کند.

۲.آنکه به نمایندگی از یک ملت در یک نبرد شرکت می‌کند، فراتر از تسلیحات و ادوات و توان تکنیکی، چیزی به همراه دارد که نتیجه نبرد را تعیین می‌کند. روح یک ملت و عزم جمعی مردمی که او را روانه میدان کرده‌اند، توان و قوای واقعی سرباز وطن را تشکیل می‌دهد.

سال ۶۰ با فروریختن هیمنه‌ی منافقین و فرار بنی‌صدر، پیروزی‌های پیاپی ایران در جبهه‌ها آغاز شد. از عملیات ثامن‌الائمه و شکست حصر آبادان(مهرماه سال۶۰)، عملیات طریق‌القدس و آزاد سازی بستان(آذرماه سال ۶۰)، عملیات فتح‌المبین و بازپس‌گیری صدها کیلومتر مربع از خاک ایران و اسارت هزاران سرباز عراقی(فروردین سال ۶۱) تا عملیات بیت‌المقدس و آزادسازی خرمشهر(اردیبهشت سال۶۱) ...

حماسه‌های جوانان ایرانی در جبهه جنوب برآمده از یکپارچگی و اراده‌ی ملی مستحکمی در پشت جبهه بود. دولت و حکومت از آلودگی تردید و نفاق رها شده بود و مردم به جای سرگرم شدن به اختلافات داخلی و درگیری با منافقین در کوچه و خیابان ، متوجه دشمن خارجی شده بودند.

۳. هرشکستی در نبرد ملی مخلوق و نشانه‌ی تردید در پشت جبهه است. مسئول هر شکستی در هر میدانی، آن‌کسی است که بذر تردید و یأس را در پشت جبهه می‌کارد. وگرنه مردم مصمم و بلندنظر، حتی از شکست‌های ظاهری هم حماسه خلق می‌کنند و آینده را می‌سازند. احساس شکست و پذیرفتن باخت، از خود شکست هولناکتر است.

بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب را مرور کنیم:
«شاخص عمده ایران ستیزی یأس آفرینی است ، امیدسوزی است ، القای ناتوانی است.»

وحید یامین پور