از پیشرفت اقتصادی تا توسعه فناوری

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، در سال 1376 تحریم های اقتصادی آمریکا علیه ایران توسط بیل کلینتون رئیس جمهور وقت امضا شد؛ تا به موجب آن فشار گسترده ای علیه ملت ایران آغاز شود.

به موجب این تحریم ها، شرکت های تجاری از همکاری با ایران منع و مجبور به فسخ قراردادهای خود شدند تا از مجازات آمریکا در امان بمانند، تحریم هایی که چندان کارساز نبود و سایر کشورهای جهان تجارت خود را با ایران ادامه دادند.

آمریکا به جهت روحیه سرمایه داری و نظام مبتنی بر اقتصاد بالاترین اهرم خود را اقتصاد و تحریم های اقتصادی می داند، همواره تلاش کرده تا از این طریق ملت های آزاده را از حرکت باز دارد و در نظام استکباری خود هضم کند.

ارکان دیگر نظام استکباری آمریکا همچون قدرت نظامی و رسانه در مراحل بعدی جای دارند اما کم اهمیت نیستند و استکبار جهان خوار بنا به مصلحت اندیشی از این ابزارها علیه ملت استفاده می کند.

آمریکا تلاش دارد تا با نظام اقتصادی خود کشورهای جهان را برده خود کند و از این راه کنترل آنان را به دست گیرد، از این رو موفقیت کشورها در گرو این است که درست بر خلاف خواسته آمریکا خود را برده اقتصادی این استکبار نکنند و بر استقلال مالی خود متکی باشند.

کشورهای جهان استقلال را همیشه آرزو می کنند و ملت ها برای رسیدن به این استقلال از خون خود می گذرند اما باید توجه داشت که استقلال سیاسی به تنهایی کاری از پیش نمی برد و تنها طبل توخالی خواهد بود.

از این رو استقلال در همه ابعاد اعم از نظامی، فرهنگی، اقتصادی و... لازمه اتکا و مستقل بودن یک کشور است و عدم استقلال در هر یک از موارد در نهایت وابستگی آن کشور را به دنبال خواهد داشت.

برای نمونه کشورهایی که از نظر نظامی دارای استقلال نبوده اند با تهدیدات ساختگی به طرف ابرقدرت ها تمایل پیدا می کنند و در نهایت برای حفظ امنیت خود سر تعظیم فرود می آوردند و وابستگی خود را امضا می کنند.

وابستگی در هر یک از این ارکان علاوه بر ناکامی در آرمان استقلال سبب تحمیل هزینه به کشورها نیز می شود.

در هر صورت آمریکا در سال 1376 برای از پای در آوردن ایران اسلامی و ملت آزادی خواه ایران دست به تحریم های اقتصادی زد تا به خیال خود ایران را همچون دیگر کشورهای وابسته به آمریکا در برابر این نظام استکباری تسلیم کند؛ محاسبات آمریکا در تحریم های اقتصادی از آنجا شکل گرفت که به دلیل دوران منحوس پهلوی ایران عزیز وابستگی شدید اقتصادی به غرب پیدا کرده بود به گونه ای که ایران به بازار کالاهای آمریکا و مونتاژ کننده محصولات غربی بدل گشته بود.

آمریکا که طی سالیان طولانی در دوران سیاه پهلوی ایران را وابسته شدید اقتصادی به خود کرده بود بر این باور بود که با کوچک ترین تحریم و فشار اقتصادی ایران از پای در خواهد آمد و از ریل خود خارج خواهد شد.

اما بر خلاف تصور خود این امر به نفع آمریکا تمام نشد و به عبارت معروف عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.

برای تبیین این مسئله کافی است بازگشتی به ابتدای انقلاب اسلامی داشته باشیم که آمریکا با همکاری سایر کشورهای جنایتکار جنگ تمام عیاری را به دست صدام بر علیه ایران آغاز کرد، جنگی که 8 سال به درازا کشید اما کشور را از نظر نظامی واکسینه کرد.

آمریکا که تصور داشت با کودتا در داخل و یا با جنگ نظامی می تواند نظام مردمی ایران را ساقط کند، دست به جنگی زد که نه تنها ایران را یک پارچه بر علیه خود کرد بلکه این امر را مسلم ساخت که در صورت ضعف دشمن دست به قتل ملت خواهد زد و دشمنی آمریکا تنها با نظام سیاسی ایران نیست و حاضر است برای برچیدن نظام سیاسی، ملت ایران را به قتل برساند، همچنین دشمن همواره گزینه نظامی را با خود دارد و نباید فریب خنده ها و دلسوزی های فریبنده آمریکا را خورد.

از این رو برای ملت ایران کاملا روشن شد که باید در حوزه نظامی محکم و مقتدر بود تا بازدارندگی در برابر حمله دشمن تامین گردد از طرفی نیز روشن شد که ملت ایران در برابر جهان تا دندان مسلح کاملا توان مقابله دارد و هرگز نباید خود را دست کم بگیرد و از تهدید نظامی بهراسد اما در هر صورت باید در حوزه صنعت نظامی تلاش کند تا آن را توسعه دهد چرا که موفقیت بیشتر در این زمینه بازدارندگی را بالاتر می برد.

در حوزه جنگ اقتصادی نیز همین امر به وقوع خواهد پیوست، اگر چه که جنگ اقتصادی به جهت ماهیت خود زمان بر است و تا افزایش قدرت ایران ادامه خواهد داشت، اما به هر حال تحریم آمریکا سبب شد تا شرکت های نوپای ایرانی بتوانند به میدان بیایند و پس از سال ها فرهنگ سازی غلط حکومت پهلوی مبنی بر بی کیفیت بودن محصولات ایرانی، این شرکت ها بتوانند پیشرفت کنند.

زیرا شرکت های اقتصادی تنها در صورتی پیشرفت می کنند که طی سالیان طولانی بتوانند به عرضه محصولات خود اقدام کنند و با مصرف کالای این شرکت ها توسط مردم، قدرت مالی این شرکت ها توسعه یابد.

شاید یکی از دلایل طولانی شدن این جنگ نیز به جهت موانع فرهنگی باشد که اشاره شد، اگر این چنین تبلیغات سوء بر علیه کالای ایرانی نبود و مردم زودتر از این کالاها استقبال می کردند، توسعه و پیشرفت این شرکت ها زودتر صورت می گرفت.

البته که اقدامات مفسدان اقتصادی و عرضه محصولات بی کیفیت تنها برای سودآوری نیز سبب افزایش این بی اعتمادی شده بود.

در هر صورت در سال های گذشته رهبر معظم انقلاب با نگاه تیزبینانه خود بر مسئله تولید و توان شرکت های داخلی تاکید کرده اند و با نام گذاری سال ها در سنوات گذشته بر این امر مهم تاکید ورزیده اند.

امسال نیز علاوه بر مسئله تولید و اقتصاد مقاومتی بر حمایت از شرکت های دانش بنیان توجهی ویژه داشته اند، شرکت هایی که به جهت ماهیت خود دارای نیروهای جوان و پرانگیزه هستند.

این شرکت ها به جهت داشتن نیروهای جوان متخصص دارای پویایی و ابتکار عمل می باشند، بنابراین علاوه بر توسعه اقتصادی سبب پیشرفت فناوری نیز می شوند.