بکوشیم لیلة القدر باشیم نه لیلة القبر!

به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله جوادی آملی بیان کرد: در ایام شهادت حضرت علی(ع) و شبهای قدر به سر می بریم. این زمان در اثر این دو خصوصیت به این دو وزنه وزین ثقلین مرتبط است یعنی هم به قرآن که در شب قدر نازل شد و هم به عترت که سید اوصیا در این ایام به شهادت رسیده است لذا بهترین زمان برای بهره‌برداری از قرآن کریم از یک سو و ولایت اهل بیت(ع) از سوی دیگر است.

حضرت آیت الله جوادی آملی افزود: از رسول گرامی اسلام(ص) رسیده است که «دوروا مع کتاب الله حیث ما دار» درباره امیرالمومنین(ع) هم رسیده است که«علی مع القرآن و القرآن مع علی»  و «علی مع الحق و الحق مع علی، یدور معه حیثما دار» هر جا قرآن است علی حضور دارد و هر جا علی است قرآن حاضر است، لذا همین حضور هماهنگ را وظیفه ما دانستند و گفتند هر جا قرآن است شما باشید.

وی با اشاره به جایگاه حضرت زهرا(س) گفت: اگر درباره صدیقه کبری(س) آمده است که این بانو لیله قدر است به عنوان تمثیل است و نه تعیین؛ زیرا چهارده معصوم همگان لیله قدر‌اند. هر جا قرآن است قدر است و هر جا عترت است قرآن است، پس اگر فاطمه زهرا لیله قدر است آن سیزده معصوم دیگر هم لیله قدر‌اند و از آن جهت که این چهارده نور یک واقعیت‌اند.

حضرت آیت الله جوادی آملی تاکید کرد: اگر ما که شیعه این خاندانیم در خدمت قرآن کریم باشیم به نوبه خود قدریم و لیله قدر! چون این قرآن در قدر و در لیله قدر نازل شده است.

تفاوت لیله القدر و لیله القبر

استاد برجسته حوزه علمیه قم با اشاره به تفاوت لیله القدر و لیله القبر فرمودند: بزرگانی که در این رشته کوشیده‌اند به ما گفته‌اند برخی ها لیلة القبرند و برخی ها لیلة القدر. آن دلها که ظرف معارف قرآن است لیلة القدر است، آن دلها که اندیشه‌های مرده از یک سو، انگیزه‌های مرده از سوی دیگر در آن می‌ریزد آن لیلة القبر است و نه لیلة القدر! کسی که فکر زنده در او ظهور ندارد، تصمیم زنده در او ظهور ندارد، عزم و اراده زنده در او ظهور ندارد، هر چه در او جا می‌گیرد یا اندیشه‌های مادی است که مرده است یا انگیزه‌های دنیایی است که مرده است، چنین انسانی لیلة القبر است و نه لیلة القدر.

وی با تاکید بر لزوم پرهیز از اندیشه های مرده فرمودند: آنچه که به طبیعت برمی‌گردد مرده است آنچه به اوصاف رذیله برمی‌گرد جسد سرد دارد، به اختلاف و کینه و عداوت و حرص و آز و فرومایگی و مانند آن برمی‌گردد مرده است، اگر کسی در جان او اندیشه‌های مرده دسته‌بندی شد و در دل او انگیزه‌های مرده تعبیه شد، چنین انسانی در درون خود قبر دارد و نه قدر! و اگر کسی دارای اندیشه‌های زنده بود در بخش جزم علمی، و دارای انگیزه‌های زنده بود در بخش عزم عملی، چنین شخصی هم در بحثهای علمی مطالب زنده را می‌فهمد هم در مسائل عملی عزم و اراده زنده در جانش ظهور می‌کند،چنین انسانی لیلة القدر است.

حضرت آیت الله جوادی آملی خاطرنشان کرد: اگر ما خواستیم تشخیص بدهیم که لیلة القبریم یا لیلة القدر باید تمام این اندیشه‌ها و انگیزه‌های علمی را از یک سو بر قرآن کریم عرضه کنیم و تمام انگیزه‌ها و عزم و اراده عملی را از سوی دیگر بر قرآن کریم عرضه کنیم، چون کتاب الهی حیٌ لا یموت است هم علمش زنده است هم دستور عملی‌اش زنده است، اگر علم او زنده بود باید اندیشه‌های علمی ما در ترازوی علم زنده قرآن توزین بشود و اگر رهنمود عملی او زنده است انگیزه‌های عملی ما باید در این ترازوی زنده ارزیابی بشود تا بفهمیم لیلة القبریم یا لیلة القدر!

وی ضمن اشاره مجدد به مقام بلند حضرت زهرا (س) اظهار کرد: پس اگر درباره فاطمه زهرا (س) گفته شد لیله قدر است حق است اما تعیین نیست، تمثیل است چون لیله قدر درباره ذوات مقدس دیگر هم صادق است و این حصر حصر مطلق نیست حصر نسبی و اضافی است چون شیعیان اینها هم هر یک می‌توانند به نوبه خود لیله قدر باشند منتها آنها در اوج و در مرتبه برتر و بالاتر، پیروان آنها در مرتبه نازلتر.

منبع: سخنرانی آیت الله العظمی جوادی آملی در شب 19 رمضان، 1380 شمسی