نفرت نسبت به گناه از نشانه های ایمان حقیقی

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، آیت الله علیرضا اعرافی مدیر حوزه‌های علمیه کشور در جلسه درس اخلاق دفتر رهبر معظم انقلاب در قم گفت: در روایات آمده فردی که هنگام گناه احساس رضایت و خشنودی کند مؤمن نیست، زیرا انسان مؤمن حتی در هنگام ارتکاب گناه هم از فعلی که انجام می‌دهد رضایت ندارد.

وی افزود: با وجود اینکه فرد گناهکار مراحل اراده و اختیار را طی کرده و مرتکب گناه شده، اما همینکه از سیئه و گناه بدش می‌آید، این فرد مؤمن است و مشمول شفاعت خداوند می‌شود.

آیت الله اعرافی در ادامه با اشاره به حالات مختلف عواطف انسانی، گفت: حالات روحی و عواطف انسان درجه بندی داشته و رضایت نیز طبقه بندی می‌شود بنابراین هر چه قدر که رضایت انسان نسبت به گناهی که مرتکب شده بیشتر باشد به همان اندازه از خداوند دور شده است.

وی اظهار داشت: هر چه درجه رضایت بالاتر برود عقاب مضاعفی در نتیجه آنگناه پدید خواهد آمد و اگر این گناه با کراهت و ناخشنودی همراه شود در بخشش و غفران تأثیر بیشتری دارد؛ در رضایت و کراهت نسبت به گناه دیگران نیز می‌توان درجات مختلفی را در نظر گرفت و حتی احکام فقهی بر آن‌ها بار کرد.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ابراز داشت: اینکه انسان نسبت به گناهی که در جامعه صورت می‌گیرد چه وظایفی دارد محل بحث است، اما حداقلی‌ترین مسأله اکراه نسبت به آن گناه است؛ اگر کسی معصیتی در خیابان ببیند یا گناهی در جامعه رواج داشته باشد و نسبت به آن احساس کراهت نکند در مراتب ایمان می‌لغزد.

وی بیان اینکه مؤمن کسی است که در برابر گناه نفرت دارد، تصریح کرد: در نقطه مقابل رضایت از گناه هم آوایی با گناه قرار دارد که پیش از همکاری است، اما خود گناه محسوب می‌شود؛ در روایات و عبارات قومی که در زمان حادثه کربلا نسبت به این جنایت اموی سکوت کردند و رضایت داشتند نیز مورد لعن قرار گرفتند که نشان می‌دهد هم آوایی با گناه نیز گناه محسوب می‌شود.

آیت الله اعرافی در پایان با قرائت حکمت ۱۴۴ نهج البلاغه خاطرنشان کرد: کسی که راضی به فعل قومی باشد جزئی از آن‌ها است و این کلام امیرمؤمنان هیچ قیدی ندارد و نشان می‌دهد کسی که دارای گناه نیست، اما رضایت به گناه داشته باشد گناهکار است و درجه‌ای از عقاب را نیز می‌چشد.