چرا رأی می دهم؟

به همین مناسبت یکی از جدی ترین موضوعات این روزها، بحث مشارکت در این رویداد مهم و چرایی آن است.

از منظری، لزوم مشارکت امری بدیهی و روشن است اما چون از سویی عملکرد دولت فعلی منجر به دلسردی و نارضایتی گسترده مردم گردیده و به انگیزه مشارکت بمیزان زیادی آسیب وارد نموده است و از سوی دیگر نتایج اعلام شده در مورد احراز صلاحیت نامزدهای ریاست جمهوری توسط شورای محترم نگهبان، موجب دلخوری هایی گردیده و اقناع لازم صورت نپذیرفته است، عده‌ای در این موضوع بدیهی تشکیک کرده اند لذا ضرورت دارد یکبار دیگر دلایل و چرایی مشارکت در این انتخابات را به رغم همه دلخوری ها و گلایه ها مرور کنیم.

مشارکت سیاسی از مفاهیم مهم در مطالعات اجتماعی و جامعه شناختی بشمار می آید و مفهوم آن، دخالت و درگیر شدن آگاهانه و اختیاری در سیاست است.

بدون مشارکت سیاسی، نظام سیاسی مردم سالار قوام و ثبات لازم را نخواهد داشت.

همچنین، تأثیر مشارکت در انسجام سیاسی، همدلی، همسویی و هماهنگی نهادها و مردم و سرانجام استحکام درونی نظام قابل توجه و بسیار بالاست.

مشارکت سیاسی جلوه های گوناگونی دارد از حضور در تظاهرات و تجمعات ملی گرفته تا فعالیت در فراخوان ها برای زلزله و حوادث طبیعی.

یکی از جلوه های بسیار عمیق مشارکت سیاسی، حضور اختیاری در میدان جنگ است که مردم ما در دوران دفاع مقدس در این امتحان مهم،   نتایج بی سابقه و افتخار آمیزی را به ثبت رساندند.

حضور در انتخابات و پای صندوق های رای نیز یکی دیگر از مهمترین جلوه های مشارکت سیاسی است.

این نوع مشارکت، پرمعنی و دارای آثار و تبعات مهمی است که تحلیل گران و ناظران بین المللی تمرکز بالایی روی آن دارند خصوصا" در کشوری مثل ایران.

 در این باره نیز تا کنون مردم شریف ایران سربلند بوده و متوسط مشارکت مردم ایران در انتخابات های چهل و دوسال گذشته از متوسط جهانی بالاتر بوده است.

اکنون در آستانه سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری (و ششمین دوره انتخابات شوراهای شهر و روستا) هستیم و مجدداً نگاه تیزبین تحلیل گران به ایران عزیز دوخته شده تا میزان مشارکت مردم را در این انتخابات ارزیابی و تحلیل کنند.

این ارزیابی ها و تحلیل ها بدون پی آمد نخواهد بود و نقش مستقیمی بر منافع ملی و امنیت ملی خواهد داشت.

مهمترین عاملی که تا الان تهدیدات سخت را از کشورمان دور کرده است همین مشارکت و حضور مردم در صحنه و خصوصاً انتخابات ها بوده است.

رهبر انقلاب نیز به این مساله تصریح کرده‌اند: مردم عزیز ما باید بدانند که حضور آنها در عرصه‌های مختلف، تعیین‌کننده است. تعیین‌کننده‌ی چه؟ تعیین‌کننده‌ی امنیّت ملّی. اگر مردم در صحنه حضور داشته باشند، کشور در امنیّت باقی خواهد ماند. اینکه شما می‌بینید دشمنهای پُررو و وقیح و گردن‌کلفت در مقابل جمهوری اسلامی از هر عمل سختی اجتناب میکنند، به‌خاطر حضور مردم است؛ میترسند، به‌معنای واقعی کلمه میترسند؛ اینها تحلیل نیست، اینکه عرض میکنم، واقعیّاتی است که مستندهای آنها جزو مسلّمات است. وقتی ملّت حضور پیدا میکند، دشمنی که میخواهد با این نظام مبارزه بکند، مجبور میشود عقب بنشیند و تعرّض نکند؛ وقتی بین ملّت و نظام فاصله ایجاد شد و ملّت در صحنه حضور پیدا نکرد؛ آن‌وقت میتوانند هر کاری انجام بدهند؛ خیلی سخت هم نیست برایشان، همه‌جور میتوانند اقدام بکنند، کمااینکه در جاهای مختلف دنیا کرده‌اند. در ایران اسلامی دشمن نتوانسته کار کند، به‌خاطر حضور مردم

مهم‌ترین مظهر این حضور، انتخابات است.

منافع ملی ما نیز در گرو مشارکت در انتخابات است.

بتازگی روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در مقاله‌ای به قلم جیسون رضائیان روزنامه نگار ایرانی آمریکایی، به کاخ سفید پیشنهاد کرد، مذاکرات با ایران را تا بعد از انتخابات پیش رو به تعویق بیندازد.

وی دلیل این پیشنهاد را اینگونه ذکر می کند: پس از انتخابات ایران، احتمالاً واشنگتن ارزیابی دقیق‌تر و مطمئن‌تری» خواهد داشت و در موضع بهتری برای دادوستد امتیازات قرار می گیرد.

دقت کنید میزان داد وستد یا به عبارت روشنتر امتیازاتی که می خواهند بدهند یا بگیرند را به این انتخابات مربوط می داند.

طبیعتاً هر چه میزان مشارکت بالاتر باشد، استحکام درونی نظام و اعتبار و جایگاه بین المللی ایران افزون تر خواهد بود و در نتیجه نه تنها امتیاز کمتری می توانند بگیرند بلکه می شود امتیاز بیشتری از آنها گرفت و بالعکس.

تأثیر مهم دیگر مشارکت در شکل گیری دولت قوی است.

در این انتخابات با هر میزان مشارکتی به هر حال رئیس جمهوری انتخاب و دولتی شکل خواهد گرفت. حال اگر رئیس جمهور منتخب و دولت وی از پشتوانه آراء بیشتری برخوردار باشد طببعتاً اعتماد به نفس بالاتری خواهد داشت و با قدرت بیشتری تصمیم گیری خواهد کرد اما اگر دولتی با آراء پایین باشد، مخالفان او را دولت حداقلی خطاب خواهند کرد و تصمیم گیری او را با اختلال مواجه خواهند ساخت. اقتدار چنین دولتی هم در داخل و هم در صحنه بین الملل آسیب خواهد دید. لذا اگر ایران را قوی می خواهیم که می خواهیم دولتش باید قوی باشد و یکی از راه های قوی شدن دولت، پشتوانه مردمی بالای اوست.

بنابر این ما ۲۸ خرداد پای صندوق‌های رای حاضر خواهیم شد و با رای خود مناسب‌ترین رئیس جمهور را از بین نامزدهای موجود انتخاب خواهیم کرد تا علاوه بر انجام تکلیف شرعی و ملی خود و شکرگزاری نعمت امکان مشارکت ۱) ایران قوی داشته باشیم ۲) مجبور به دادن امتیاز به دشمن نشویم ۳) همدلی و همبستگی اجتماعی مان را تقویت کنیم و ۴) مانع تهدیدات سخت علیه کشورمان بشویم.