جهاد کبیر، جهاد با طاغوت هاست

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، حجت الاسلام  سید حسین مؤمنی در سخنرانی شب چهاردهم ماه مبارک رمضان در حرم مطهر بانوی کرامت با اشاره به آیات ابتدایی سوره مطففین اظهار کرد: خداوند در این آیات می فرماید وای بر کم فروشان و مراد از کم فروشان تنها معنای ظاهری آن نیست بلکه هر کاری که انسان کم بگذارد و به وظیفه خود عمل نکند را شامل می شود.

وی ادامه داد: خداوند می فرماید این افراد فکر نمی کنند که روزی مبعوث خواهند شد؟ و باید برابر پروردگار خود جواب پس دهند بنابراین در آن روز بزرگ جایگاهشان سجین است.

سخنران حرم بانوی کرامت گفت: خداوند می فرماید کسانی که روز قیامت را چه با حرفشان و چه با عملشان تکذیب می کنند متجاوز و گناهکار هستند و وقتی آیات خدا برای آنها تلاوت می شود آن ها را افسانه می پندارند.

وی با بیان اینکه این افراد در همین دنیا هم مفتضح می شوند، گفت: در روایت است که اگر کسی در شهر قم مسئولیت پیدا کند و برای مردم قم بد بخواهد خدا او را ذلیل می کند و او را از رحمتش محروم می کند.

حجت الاسلام مؤمنی با بیان اینکه برخی از افراد بویی از جهاد کبیر که جهاد با طواغیت است نبرده اند و مدام به دنبال ارتباط با طاغوت هستند، افزود: خداوند می فرماید چنین نیست که این ها می پندارند بلکه کثافات و آلودگی بر قلبشان عارض شده و رسماً دروغ می‌گوید و حقایق را می بینند ولی کتمان می کنند و گرایش به باطل دارند و در روز قیامت از خدا دور هستند و خداوند هیچ توجهی به آنها نمی کند.

وی با بیان اینکه انسان هایی که در عمل اعتقاد به قبر و قیامت ندارند، حتی اگر به ظاهر مؤمن باشند اهل معصیت و گناه هستند، گفت: امام صادق علیه السلام فرمودند که هیچ چیزی برای قلب انسان بدتر از گناه نیست زیرا گناه لکه سیاه روی لوح قلب می اندازد و اگر گناه در قلب قرار گیرد و انسان توبه نکند و باز هم گناه کند قلب واژگون می شود.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه امیرالمؤمنین(ع) فرمودند که افرادی که از مسیر ولایت خارج می شوند اهل معصیت و گناه هستند، افزود: شورای نگهبان باید این را به عنوان برنامه کاری قرار دهد و از داوطلبان ریاست جمهوری و خبرگان رهبری از متن نهج البلاغه امتحان بگیرند تا ببینند کسی که می خواهد رئیس جمهور و عضو خبرگان شود چقدر با نهج البلاغه انس دارد و چقدر به توصیه های امیرالمؤمنین(ع) عمل می کند.

وی ادامه داد: امام باقر علیه السلام فرمودند هیچ انسانی نیست مگر اینکه در قلبش نقطه سفید وجود دارد و اگر گناهی انجام دهد حتی کوچک ترین گناه مانند نگاه به نامحرم یک لکه سیاه روی قلبش می افتد و اگر توبه کند سیاهی از بین می رود ولی اگر ادامه دهد سیاهی زیاد می شود تا اینکه سفیدی قلب از بین می برد و قلب سیاه می شود و اگر قلب سیاه شود دیگر بوی عاقبت بخیری به مشامش نخواهد رسید و هیچ خیری نمی بیند.