استاد محمدی: حوزه در پاسخگویی به نیاز‌های معنوی جامعه فعالانه‌ تر عمل کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین سید صادق محمدی استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در ویژه برنامه منبرهای مجازی خبرگزاری رسا با اشاره به مطرح شدن موضوع تقابل علم و دین در شرایط کرونا به بیان نکات مهمی در این باره پرداخت.

به اعتقاد استاد محمدی تأثیر دعا در سلامت جسم و روان تنها در کتب دینی مطرح نیست، بلکه امری پذیرفته شده در مراکز و آکادمی های علمی دنیا است؛ او از تشکیل های حلقه ها و لجنه های علمی در دانشگاه های دنیا برای بررسی تاثیر دعا سخن می گوید.

حجت الاسلام والمسلمین محمدی حوزه های علمیه را به نقش آفرینی فعالانه تر در این جهت توصیه و با اشاره به عطش شدید جهانی به مساله معنویت، تأکید می کند: دینی که می تواند بالاترین قدرت دعا را به نمایش بگذارد مکتب تشیع است.

آنچه در ادامه می خوانید بخش پایانی سخنان استاد محمدی با موضوع "تقابل علم و دین" در ویژه برنامه منبرهای مجازی سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا است.

بسم الله الرحمن الرحیم

قال الله تبارک و تعالی:  «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ» در رابطه با تقابل علم و دین به نظر می رسد که باید مطالبی به جامعه عرضه شود، در این زمانی که این ویروس حمله کرد و در واقع هم آسایش و هم آرامش جهان را به مخاطره انداخت، تقابل علم و دین که از قدیم وجود داشته الان شدت یافته، برخی بیشتر جانب علم را گرفته اند و گفتند دعا و نیایش فایده ندارد، برخی هم جانب دعا و نیایش و ارتباط با خدا را بیشتر مطرح کرده اند و گاهی هم اساسا از بی اثر بودن علم سخن گفته اند و حرکات های ناشایستی هم در این زمینه بوده که موجب نگرانی هایی شده است.

منتهی این مسأله تقابل علم و دین از قدیم مطرح بوده، تأثیر علم به شدت مورد تأیید است و به هیچ وجه نمی شود انکارش کرد، اما از سویی تأثیر دعا و نیایش را فراموش نکنیم، ما در آیه قرآن کریم داریم «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ» امام صادق(ع) می فرماید «إنَّ الدُّعاءَ أنفَذُ مِنَ السِّلاحِ الحَديدِ؛ دعا، كارى تر از سلاح تيز است» امام علی(ع) می فرماید: «الدُّعَاءُ تُرْسُ الْمُؤْمِنِ؛ دعا سپر مؤمن است» باز ایشان در روایتی دیگر می فرمایند «إنَّ للّه سُبحانَهُ سَطَواتٍ وَ نَقَماتٍ، فَإذا نَزَلَت بِكُم فَادفَعوها بِالدُّعاءِ فَإنَّهُ لا يَدفَعُ البَلاءَ إلاّ الدُّعاءُ» برای پروردگار در اثر اعمال ما خشم ها و غضب هایی بوجود می آید؛ وقتی این نقمات نازل می شود با دعا باید دفع شان کرد؛ البته خشم الهی تفسیر خود را دارد و در جای خود باید به آن پرداخته شود.

بنابراین تأثیر دعا از مسلمات است و نباید کمرنگش کنیم؛ نکته مهمی که می خواهم عرض کنم الان هم جهان به دعا درمانی اعتقاد عجیبی پیدا کرده است، در دانشگاه های دنیا حلقه هایی برای بررسی تاثیر دعا تشکیل شده است، بشر متوجه تاثیر دعا و نیایش با پروردگار شده است.

تأثیر دعا در سلامت و جسم امروزه پذیرفته شده است، تنها مسأله این نیست که در کتاب های دینی مطرح شده باشد بلکه در آکادمی ها و مجامع علمی دنیا این تاثیر پذیرفته شده است، مثلا گفته شده که دعا و نیایش از پیشرفت سلول های سرطانی جلوگیری می کند، تسریع در بهبود زخم ها و جراحات داشته است، این چیزی نیست که تنها در کتاب های دینی باشد، همچنین تغییر جهش های ژننیکی در باکتری ها را گفته اند که دعا می تواند در آن تاثیر داشته باشد.

بنابراین در تأثیر دعا در سلامت روح شکی نیست، موجب آرامش می شود، دعا و ارتباط با قدرت بی منتهی مسلم است که برای انسان آرامش می آورد، این آرامش تاثیر خود را در بهبودی بیماری ها خواهد گذاشت؛ مضاف بر این که دعا تأثیر در جسم دارد. ان شاء الله حوزه های علمیه به این سمت حرکت کنند، دینی که بالاترین قدرت دعا را به نمایش می گذارد مذهب تشیع است، در عالم آیینی نیست که این قدر نسبت به دعا و تأثیر آن معارف و مطالب بسیار بالای دینی داشته باشد

بنابراین می توانیم با دین تشیع در جهان اثبات کنیم که حق با کدام آیین است و این را اثبات کنیم که ارتباط با خداوند و دعا می تواند می تواند نقش مهمی در سلامت جسم و روان داشته باشد./924/پ202/ق