غش و فریب دادن دیگران مرتبه ای از نفاق است + فیلم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت‌الله محمدباقر تحریری تولیت مدرسه علمیه مروی، امروز در جلسه هفتگی درس اخلاق خود که با موضوع «مواعظ اخلاقی تربیتی امام صادق(ع) به عبدالله بن جندب» در مدرسه علمیه معیر برگزار شد، گفت: امام صادق(ع) چهار صفت مذموم را بیان می کنند که یکی از آنان غش است.

وی درباره غش نسبت به برادر مومن، بیان کرد: انسان ارتباط گوناگونی با دیگر انسان ها دارد و او در ارتباط اجتماعی که از مسائل ضروری دنیا به شمار می رود می تواند مسیر کمال حقیقی را طی کند همان طور که قادر است مسیر شقاوت، بدبختی و فرجام نامطلوب را تحصیل کند.

تولیت مدرسه علمیه مروی با بیان این مطلب که زندگی اجتماعی یکی از بسترهای مهم برای شکل گیری شخصیت انسان است، اظهار داشت: علاوه بر اسلام سایر ادیان نیز به تشکیل جامعه صالح تاکید و توصیه داشتند؛ این نوع جامعه شکل نمی گیرد مگر با صلاح آحاد مردم.

آیت‌الله تحریری با اشاره به اینکه اولیای الهی به تشکیل جامعه دینی اهتمام ویژه ای داشتند، اظهار داشت: انسان در برنامه عملی و شؤون گوناگون زندگی خود باید مراقب باشد در ارتباط با دیگران رابطه صالحی داشته باشد تا به این صفت مذموم مبتلا نشود.

وی افزود: عقل حکم می کند انسان آن کسی را که صلاح زندگی دنیوی او را می خواهد بشناسد و بداند او صلاحش را در سعادت آدمی در چه امری قرار داده است.  

تولیت مدرسه علمیه مروی نخستین ناصح انسان را خداوند متعال معرفی کرد و گفت: غیر از پروردگار کسی ناصح انسان نیست زیرا خداوند بی نیاز مطلق بوده و از جنبه غنای مطلق بشر را آفریده و از سر نیاز آدمی را خلق نکرده پس تنها او می داند هدف از خلقت انسان چه بوده است.

آیت‌الله تحریری ادامه داد: در همین راستا کسانی هم که خداوند متعال برای هدایت بشر در مسیر انسان ها قرار داده آنان نیز این چنین هستند لذا خداوند در قرآن کریم با عنوان ناصح از انبیاء و اولیای الهی یاد می کند.

وی با بیان اینکه انسان در عالم دنیا ممکن است ناصح حقیقی را از ناصح غیر حقیقی تشخیص ندهد، ابراز کرد: انسان به صورت فطری به دنبال کسب آگاهی و نصیحت شنیدن است البته این مهم باید با عقلانیت همراه باشد تا با بررسی و تحقیق بفهمد آیا این کسی که او را نصیحت می کند خیرش را می خواهد یا اینکه می خواهد او را در راه و مصلحت خود قرار دهد.

تولیت مدرسه علمیه مروی ادامه داد: انسان اگر در کسب نصیحت درست چشم و گوش خود را باز نکند در دام نصیحت کننده غیر واقع بین و خائن گرفتار می شود زیرا ظاهر سخن آنان نصیحت است اما از درون دارای غش بوده و نمونه بارز آن را می توان ابلیس معرفی کرد.

آیت‌الله تحریری اضافه کرد: انسان به صورت فطری می خواهد همیشه در خوبی ها باقی بماند شیطان هم از این فرصت سوء استفاده کرده و با وعده های فریبنده درصدد گمراه ساختن انسان بر می آید مانند قضیه حضرت آدم(ع) که سبب شد از بهشت رانده شوند.

وی یکی از نقص های آدمی را غفلت نسبت به ناصح امین دانست و گفت: خداوند متعال در قرآن کریم بارها نام انبیای الهی را همراه با صفت امین بیان می کند و عنوان نصیحت از عناوین بسیار بالای انبیاء و اولیای الهی محسوب می شود؛ کسانی که در مسیر اولیای الهی هستند می توانند این صفت را اخذ کنند.

تولیت مدرسه علمیه مروی با اشاره به اینکه فریب و غش نسبت به دیگری شؤون گوناگونی دارد، عنوان کرد: گاهی غش جنبه دینی پیدا می کند و بالاترین مذمت اختصاص به همین نوع دارد، در اقسام دیگر غش می توان به غش در معامله اشاره کرد.

آیت‌الله تحریری ادامه داد: همانگونه که صفات ممدوح به لحاظ شؤون انسانی دارای شؤوناتی است در مقابل صفات مذموم نیز شؤوناتی دارد و انبیاء و اولیای الهی در هر دو جنبه انسان ها را نصیحت می کنند.

وی افزود: ریشه غش آن است که شخص هدفمند نیست و می خواهد دیگران نیز بی هدف باشند یا اینکه هدف را می داند ولی گستاخی می کند، شیطان چنین بود. ابلیس می دانست عبودیت باید از مسیری که خداوند ترسیم کرده یعنی خلیفةالهی تحقق پیدا کند اما او با اظهار علو درجه ابتدا غش را از خود شروع کرد و با ظاهر فریبی خود را در میان ملائکه برتر جلوه داد.

تولیت مدرسه علمیه مروی ادامه داد: او از سجده کنندگان نبود و به صورت باطنی به ربوبیت خداوند باور نداشت و در ظاهر ربوبیت الهی را تصدیق می کرد که با نافرمانی امر الهی چهره نفاق او آشکار شد؛ بنابراین کسانی که غش دارند ظاهرا صلاح می خواهند اما باطنا خواستار فساد هستند و این بیانگر مرتبه ای از نفاق است.

آیت‌الله تحریری بیان داشت: انسان اگر بخواهد نسبت به دیگران به غش مبتلا نشود ابتدا باید نسبت به خودش غش نداشته باشد و دلسوز واقعی خود باشد؛ امام صادق(ع) می فرمایند: انسان اگر نگران زندگی واقعی خود نباشد عمرش به خسارت رفته است؛ انسان معادباور اهل خودسازی است.

وی با تاکید بر اینکه سخن نصیحت گر را باید نصیحت گرفت، گفت: عمر سعد چون نصیحت امام حسین(ع) را به سخره گرفت و تنها به ملک ری فکر می کرد شقی شد، کسی که در مسیر شقاوت سرعت بگیرد شیطان راه را بر او هموار می کند؛ کربلا صحنه امتحان بود تا نشان دهد انسان در صحنه نصیحت به چه مقامی می تواند نائل شود و در مسیر شقاوت به چه حضیض ذلتی می تواند سقوط داشته باشد./813/پ202/ب1