نقش پاکستان در پازل ضدآمریکایی
به گزارش خبرگزاری رسا، روزنامه حمایت در یادداشتی با اشاره به انتخاب عمران خان به عنوان نخست وزیر جدید پاکستان، آورده است:
1. پاکستان از جمله معدود کشورهای آسیایی است که در تقبیح سیاستهای آمریکایی، بیپرده سخن میگوید. میتوان گفت که انتقاد از راهبردهای کاخ سفید در قبال اسلام آباد، رویهای معمول در دیپلماسی این کشور به شمار میآید و با روی کار آمدن دولت جدید، پیشبینی میشود که این رویه تشدید شود. بر این اساس، سیاست خارجی اعلام شده از سوی «عمران خان»، نخست وزیر ضدآمریکایی و رهبر حزب «تحریک انصاف» پاکستان به طور حتم در عرض سیاستهای آمریکا خواهد بود، چراکه وی از سال 2008 تاکنون بارها در خصوص سیاست آمریکا در حملات هواپیماهای بدون سرنشین این کشور به مناطق مرزی ابراز انزجار کرده و با ساماندهی تظاهرات گسترده خیابانی در برخی از شهرهای پاکستان، خواستار بازنگری در روابط دو کشور شده است.
وی پیش از انتخابات اخیر، همراهی اسلام آباد با واشنگتن در ائتلاف به اصطلاح ضد تروریسم را محکوم کرده و گفته بود: «من از ابتدا نیز مخالف همراهی پاکستان با آمریکا بودم ولی متأسفانه این تصمیم توسط دولتمردان وقت پاکستان گرفته شده و به ارتش تحمیل شد.»
2. روابط آمریکا و پاکستان از سال 2006 به این سو، همواره با سردی و تنش رو به رو بوده و اندک مراودات دو کشور به دنبال اعلام راهبرد آمریکا از سوی «دونالد ترامپ» در مورد افغانستان و نقش اسلام آباد در اوضاع نابسامان افغانستان، مجدداً متشنج شد. ترامپ از زمان ورود به کاخ سفید، پاکستان را به حمایت از تروریسم متهم کرده و از این کشور خواسته است که به برخورد دوگانه با بحران افغانستان پایان دهد.
آمریکاییها همچنان بر موضع خود، مبنی بر اینکه پاکستان به پناهگاهی برای تروریستها تبدیل شده، تأکید دارند و این اتهامات از سال 2004 از سوی سیاستمداران و فرماندهان ارتش آمریکا مطرح بود. چندی پیش عمران خان به پشتوانه مقبولیت و محبوبیت مردمی خود، به شدت نسبت به مواضع ضد پاکستانی و توهینآمیز ترامپ واکنش نشان داد و هنگامی که وی مدعی شد آمریکا طی 15 سال گذشته، 33 میلیارد دلار به پاکستان کمک مالی کرده و در مقابل، چیزی جز دروغ، نیرنگ و حمایت از گروههای تروریستی از اسلام آباد ندیده است، پاسخ داد که «تو مردی احمق، نادان و ناسپاس در مقابل لطف پاکستان هستی.»
3. شاهبیت سخنان کاپیتان سالهای گذشته تیم ملی کریکت پاکستان که نشان دهنده مشکلات آتی کاخ سفید در منطقه جنوب آسیا است، این است که «روابط پاکستان با آمریکا به شیوه سابق برقرار نخواهد ماند» و این بدان معناست که مناسبات دو کشور وارد فاز جدیدی شده است. افکار عمومی پاکستان، با تحقیرآمیز دانستن رویکرد آمریکا نسبت به کشورشان، همیشه از دولتهای خود خواسته اند که به مدد پشتوانههای مردمی دنبالهرو سیاستهای آمریکا در منطقه نباشند و اجازه ندهند واشنگتن با پاکستان برخورد ابزاری داشته باشد.
این مطالبه عمومی از یک سو و سیاست محکم عمران خان در قبال یانکیها از سوی دیگر، موجب شد که کارت ورود وی به ساختمان نخست وزیری صادر شود و اولین رئیس الوزرایی در پاکستان باشد که آمریکا و اروپا با همراهی عربستان و شرکایش از به قدرت رسیدن وی، ابراز ناراحتی کنند. سعودیها از شکست حزب نواز شریف (نخست وزیر پیشین پاکستان) در انتخابات پارلمانی این کشور و پیروزی رقیب سرسخت وی که مراوده چندانی با عربستان ندارد، مخالف هر گونه ایفای نقش پاکستان در جنگ یمن و خواستار روابطی قوی با ایران است، نگراناند. شاهزاده «خالد بن عبدالله آل سعود» از بارزترین کسانی بود که عدم رضایت قبیله سعودی از پیروزی نخست وزیر جدید را ابراز و در فضای مجازی، عمران خان را دنبالهرو ایران و نماینده قم در اسلامآباد توصیف نمود !
4. عمران خان، طرفدار درمان زخمهای کهنه در روابط اسلام آباد با کابل و دهلینو است که با سیاست «استخوان لای زخم» آمریکا و بهرهبرداری واشنگتن از آب گلآلود مناسبات این سه کشور مغایرت دارد. وی برای برقراری روابط حسنه با هند و دیدار با رهبر این کشور در کنفرانس سران برای حل بحران کشمیر، همکاری با «اشرف عبدالغنی» رئیسجمهور افغانستان درباره صلح در افغانستان، برقراری روابط بر پایه حسن همجواری عمیق با تهران و خروج از ائتلاف آمریکایی مبارزه با تروریسم ابراز تمایل کرده است؛ مؤلفههایی که تماماً به ضرر آمریکا و حضور نامشروعش در منطقه تمام میشود.
این نکته نیز حائز اهمیت است که بدانیم عمران خان از حمایت کامل ارتش پاکستان برخوردار بوده و در مورد افغانستان و به تبع آن، تعارضات موجود میان پاکستان با آمریکا بر سر افغانستان، چنانچه این اصل را بپذیریم که نهاد اصلی تعیین کننده سیاستهای کلان خارجی، خصوصاً در پرونده افغانستان، ارتش پاکستان است و نیز در نظر داشته باشیم که عمران خان فردی هماهنگ با ارتش بوده و خواهد بود، میتوان اینگونه نتیجه گرفت که این یکپارچگی در عرصه سیاسی و نظامی پاکستان، سیاست این کشور را در قبال بحران افغانستان منسجمتر کرده و در نتیجه، ابزارهای فشار آمریکا بر پاکستان را کم اثرتر میکند.
5. وزیر جدید پاکستان با نقش پدرخواندگی آمریکا برای اسرائیل مخالف بوده و هست و از مسئله اول جهان اسلام، یعنی فلسطین، به شدت و قاطعانه حمایت میکند. وی در بسیاری از فعالیتهای سیاسی که به منظور مخالفت و محکومیت تروریسم دولتی رژیم صهیونیستی در زمان تحصیلش در دانشگاه آکسفورد برگزار میشد، مشارکت میکرد. پس از کنارهگیری از میادین ورزشی و تأسیس حزب سیاسی کنونی (تحریک انصاف)، به روند ضد صهیونیستی خود ادامه داد و این رویکرد را تا جایی پیش برد که سلسله مقالاتی علیه تجاوزگری رژیم کودک کش صهیونیستی به نوار غزه به رشته تحریر درآورد و در روزنامه «گاردین» منتشر کرد.
6. حمایت عمران خان از ترکیه در جنگ ارزی آنکارا با واشنگتن، نشان میدهد که جهتگیری وی از اساس باسیاستها و راهبردهای آمریکا در منطقه زاویه دارد. کاخ سفید در حال حاضر با یکی از متحدان کلیدی خود در غرب آسیا به دلیل اختلافات سیاسی، سرشاخ شده و برای مقامات آنکارا، خط و نشان میکشد و درعینحال، انتظار نداشت که نخست وزیر جدیدالورود پاکستان برای موفقیت ترکیه در چالش اقتصادی جدید، دست به دعا برداشته، رسماً مخالفت خود را با هرگونه تحریم یکجانبه علیه هر کشوری اعلام کند.
این بدان معناست که جبهه ضدآمریکایی از سوریه در غرب آسیا گرفته تا چین در شرق این قاره، با نشستن عمران خان بر اریکه قدرت، از قوت بیشتری برخوردار شده و یک سیاستمدار هوشمند که به نقشههای تفرقهافکنانه و منفعتطلبانه واشنگتن اشراف دارد، به باشگاه کشورهای ضداستکباری پیوسته است./۹۶۹/د۱۰۲/ب۱
منبع: حمایت