تولید در برزخ با سیاست ارزی
به گزارش خبرگزاری رسا، آن‌ها که نگران جلوگیری از افزایش قیمت‌ها هستند، به شرایط پس از تخصیص ارز دولتی بنگرند. اگر اختلالی در بازار ارز یعنی در اعطای ارز دولتی از سوی صادرکنندگان غیرنفتی شکل گیرد، دولت نخواهد توانست مانع افزایش قیمت شود. حال از این افزایش قیمت چه کسانی سود خواهند برد؟ کسانی که صادرکننده غیرنفتی بوده و ارز مجانی فراوان در اختیار دارند، آن‌ها سود خود را نه بر مبنای ۴ هزار و ۲۰۰ تومان بلکه بر مبنای افزایش چندبرابر قیمت‌های کالا‌ها قرار خواهند داد.
منابع میلیاردی ایجاد شده بین صادرکننده و واردکننده تقسیم خواهد شد و در نهایت پس از کسب این سود، بازار را از عدم تخصیص درست ارز نجات می‌بخشند. هر چند که همچنان قیمتگذاری ارز در بازار دلالی حفظ می‌شود، ولی کاهش اثردهی قیمت کالا‌ها از قیمت غیررسمی ارز اتفاق می‌افتد. در این ماجرا تولیدکنندگان مهجور‌تر نخواهند شد، بلکه نابود نمی‌شوند؛ چراکه مدتی در حالت برزخ قرار داده شده‌اند تا یک عده به اهداف خود که میلیاردر‌شدن یک‌شبه یا افزودن ارقام میلیاردی دیگر به دارایی‌های خود است، برسند.
مردم در بدترین شرایط قرار خواهند گرفت؛ چراکه بر بیکاری ناشی از واردات باید تحمل گرانی و حتی بی‌کیفیت بودن اجناس وارداتی نیز بیفزایند. برای جلوگیری از این پیش‌بینی‌های تاریک و کمک به بیمه‌شدن بخش تولید در قبال تبانی صادرکنندگان با واردکنندگان باید سیاست‌های کاهش وابستگی به ارز پیش‌گرفته شود. این خنده‌دار نیست که بانک مرکزی به جای تخصیص ارز دولتی برای ثبت بی‌حد و اندازه سفارش واردات، همه جامعه ایرانی را در حال تشویق و سوق‌دهی به ثبت‌سفارش برای واردات کرده است که حاصلی جز تشدید وابستگی ندارد.
باید سیاست‌های پولی با هدف کاهش وابستگی به صورت بلاعوض برای تولیدکنندگان انجام گیرد، نه اینکه دولت همه را به سفر خارجی و ثبت‌سفارش کالا تشویق کند. مگر ما چقدر عدس در سال نیاز داریم؟ چرا باید موزی بخوریم که به واسطه رابطه‌ای خویشاوندی دوبار دست در جیب ملت شود؟ (از یک سو از جیب مردم به وارد کننده‌اش یارانه داده می‌شود و از سوی دیگر همان میوه را باید ۵۵ درصد گران‌تر بخریم؟)
آیا با این سیاست‌ها قرار است به قول رئیس‌جمهور اشتغال ایجاد کنیم و خدمتی به مردم کنیم؟ این سیاست به نفع کدام قشر از جامعه است؟ کدام بیکاران سرکار می‌روند و کدام قشر گرفتار؟
آیا با این کار موجبات تورم را نیز فراهم نمی‌کنیم؟ هم اکنون قیمت براساس هزینه‌های تولید (حداقل در حوزه صنعت) تعیین می‌شود و مانند بازار ارز مبتنی بر قدرت‌دارندگان عرضه و بهانه‌جویی برای گران‌کردن آن، قیمتگذاری نمی‌شود.
باید به این امر توجه کرد، شبکه مافیایی سودجوی، با حمایتی که به شکل دادن ارز دولتی برای واردات کالا‌های اساسی باشد، همراه خواهند شد و حتی شاید با سامانه نیما که امکان واردات فراتر از کالا‌های اولویت‌دار یک و دو را فراهم کرده است، نیز همراه شوند و ارز‌های صادراتی خود را در این سامانه برای تخصیص در جهت تأمین ثبت‌سفارش افراد قرار دهند تا هر نوع وارداتی در اولویت سوم نیز با ارز ناشی از صادرات انجام گیرد. مسئله آن است، تحقق و عمق بخشی به مقدمه‌ای که سود‌های میلیاردی ایجاد می‌کند، در برنامه کسانی است که به دنبال کسب سود‌های بالا و تقسیم آن هستند.
در چنین شرایطی که وابستگی بیشتری رقم می‌خورد، آیا می‌توان از تولیدکنندگان خواست تا نسبت به تولید دلسرد نشده و بمانند؟/۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: روزنامه جوان