ورع مرتبه عالی‌تر از تقوا است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر رشاد رییس شورای حوزه علمیه استان تهران و تولیت حوزه علمیه امام رضا(ع)، امروز در آغاز جلسه درس خارج فقه که در حوزه علمیه امام رضا(ع) برگزار شد، با موضوع نگاه علوی به شرح 113 کلمه قصار امیرمومنان علی(ع) پرداخت و گفت: ورع از جنس تقوا و در مرتبه عالی‌تر از تقواست.
وی افزود: ورع همانند تقوا خودنگهداری و پرهیز از مرز حریم حدود الهی است با این تفاوت که تقوا اجتناب از نقض خود حدود، طوری که انسان وارد حریم شرعی نشود و از ارتکاب به معصیت پرهیز کند.
حجت الاسلام والمسلمین رشاد ادامه داد: ورع آن است که انسان برای حریم و حدود یک مرز مشخص داشته باشد و به آن حدود نزدیک نشود تا در معرض لغزش و سقوط که همان نقض حدود الهی است قرار نگیرد.
رییس شورای حوزه علمیه استان تهران بیان داشت: در ورع مصداقی که بیان می‌شود آن است که انسان در شبهات هم توقف نکند و دچار آن نشود. به این منظور که گاهی یک معصیت مسلمی است که پرهیز از ارتکاب آن تقوا معنا می‌شود اما پرهیز از نزدیک شدن به آن و دوری جستن و فاصله گرفتن محتاطانه از معصیت را ورع می‌گویند.
تولیت حوزه علمیه امام رضا(ع) دور شدن از مرز شبهات را مرتبه بالاتری از ورع بیان کرد و گفت: ورع دوری جستن از معصیت و مرزهای معصیت نیست بلکه فاصله گرفتن از شبهه معصیت است که مبادا وارد شبهه در معصیت شود.
این مفسر قرآن کریم با بیان اینکه ورعی بالاتر از آن نیست که انسان متقی نه تنها از نزدیک شدن به مرزهای معصیت بلکه از نزدیک شدن به مرزهای امور شبهه‌ناک نیزفاصله بگیرد و پرهیز کند، عنوان کرد: صاحب ورع حتی باید از حدود فقه نیز فراتر برود فقه مرزهای حداقلی را برای عموم مردم مشخص می‌کند، فقه رویکردی تسهیلی و تسامحی است کسانی که عرفان را جایگزین فقه می‌کنند بیشتر افرادی جاهل هستند و نمی‌دانند فقه چیست و حتی نمی‌داند عرفان چیست، برخی هم که فقه و عرفان را می‌شناسند و این حرف‌ها را می‌زنند از روی حقد و کینه این سخنان را به زبان جاری می‌کنند.
وی افزود: اتفاقا عرفان بسیار سختگیرانه است در عرفان بیشتر باید حدود رعایت شود و مرتبه‌ای بالاتر و دشوارتر است، عرفان توام با ریاضاتی است که در فقه مجاز نیست و یا توصیه به آن ریاضت‌ها نمی‌شود.
حجت الاسلام والمسلمین رشاد با بیان اینکه ورع در حوزه عرفان تعریف می‌شود، گفت: کسی که اهل ورع است تنها به احکام فقهی کفایت نمی‌کند بلکه فراتر از احکام به آداب هم ملتزم می‌شود. در فقه هرگز توصیه نمی‌شود انسان از شبهات فاصله بگیرد اما در ورع و عالم عرفان گفته می‌شود نه تنها از معصیت بلکه از شبهات نیز اجتناب شود./813/پ۲۰۲/ب۱