ندامت و پشیمانی از گناه روح استغفار است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در خراسان شمالی، حجت‌الاسلام والمسلمین ابوالقاسم یعقوبی، نماینده ولی فقیه در استان خراسان شمالی و امام جمعه بجنورد، امروز در درس اخلاق حوزه علمیه استان، در ادامه مبحث استغفار، اظهار کرد: آنچه به عنوان روح استغفار از آن یاد می‌شود ندامت و پشیمانی است.
وی افزود: این یعنی کسی توفیق استغفار برای خود پیدا می‌کند که در گام نخست سراسر وجودش را شرمندگی و ندامت فرا گرفته باشد آنگاه است که لب به استغفار می‌گشاید و با تمام وجود رو به خدای رحمان و رحیم می‌آورد.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی ادامه داد: امام علی (ع) می‌فرماید: «الندم استغفار» و تأکید می‌کند استغفار همان پشیمانی است و پشیمانی همان ندامت است.
رییس شورای استانی حوزه علمیه خراسان شمالی تصریح کرد: امام رضا (ع) هم می‌فرماید: «من استغفر بلسانه و لم یندم بقلبه فقد استهزء بنفسه»؛ آن کس که به زبانش استغفار کند و در درونش اظهار ندامت نکند خود را مسخره کرده است.
وی با اشاره به حقیقت استغفار، اظهار کرد: اینکه استغفار چیست، حقیقت استغفار کدام است، چگونه می‌توان خود را در شمار مستغفران قرار داد و آیا استغفار دارای مراتب است یا حقیقتی یکسان دارد سؤالاتی است که پاسخ این پرسش‌ها را از کلام امیر مؤمنان علی (ع) دریافت می‌کنیم.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی افزود: شخصی در محضر آن امام همام لب به استغفار گشود حضرت به وی فرمودند: مادرت به عزایت بنشیند و بگرید آیا می‌دانی حقیقت استغفار چیست؟
وی ادامه داد: امام می‌فرماید: استغفار درجه والامقامان است و دارای شش معنا است؛ اول پشیمانی از آنچه گذشته است، دوم تصمیم به عدم بازگشت در آینده، سوم پرداختن حقوق مردم چنان‌که خدا را پاک دیدار کنی که چیزی بر عهده تو نباشد، چهارم تمام واجب‌های ضایع ساخته را به جا آوری، پنجم گوشتی که از حرام بر بدنت روییده با اندوه فراوان آب کنی چنان‌که پوست به استخوان چسبیده گوشت تازه بروید و ششم رنج طاعت را به تن بچشانی چنان‌که شیرینی گناه را بر او چشانده بودی پس آنگاه بگو «استغفرالله».
استاد درس خارج فقه حوزه علمیه خراسان شمالی افزود: علامه شهید مطهری در توضیح و تفسیر این حدیث می‌نویسد: این شش پایه را که علی (ع) بیان کرده است، علما این طور درک کرده‌اند که دو تا از این‌ها رکن و اساس توبه است، دو تای دیگر شرط قبول توبه است و دو تای آخر شرط کامل شدن توبه است./9314/پ۲۰۲/ب۱