کیفیت شهادت حضرت مسلم بن عقیل
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام فیض‌آبادی در چهارمین روز از عزاداری‌های ماه محرم‌الحرام که در بیت حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی برگزار شد به بدعهدی کوفیان در جریان قیام عاشورا اشاره کرد و اظهار داشت: امام حسین (ع) در واکنش به مواضع کوفه و آغاز گام دیگر قیام عاشورا فرمودند «لا یُکمَلُ العَقلُ اِلّا بِاتِّباعِ الحَق اَلاتَرَونَ اَنَّ الحَق لا یُعمَلُ بِه وَ الباطِل لا یُتَناهی عَنه؛ عقل جز به پیروی از حق کمال نمی‌یابد آیا نمی‌بینید که به‌حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌شود.»
استاد حوزه علمیه قم با بیان این‌که رهبری یک ملت تأثیر مستقیمی در فرهنگ عمومی آن جامعه دارد، ابراز داشت: حاکمیت طاغوتی دستگاه بنی‌امیه زمینه فکری جامعه را برمدار خفقان به نحوی رقم‌زده بود که مردم فردی با اوصاف یزید را به‌عنوان راعی خود پذیرفتند.
سخنران مراسم عزاداری بیت حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی با تأکید بر این‌که رضایت به فرمان‌بری از یزید نشان از بی‌توجهی و بی‌تفاوتی در مقابل مبانی دین مبین اسلام است، عنوان داشت: باید توجه داشت که مردم کوفه با بی‌توجهی به بیعت گسترده خود با حضرت مسلم بن عقیل(ع) زمینه انحراف را در امت اسلام فراهم کرده و هویت دین مبین اسلام را نقض کردند.
حجت‌الاسلام فیض‌آبادی با اشاره به این‌که 18 هزار نفر در جریان نیابت خاص حضرت مسلم بن عقیل با وی بیعت ولایت بسته بودند، گفت: هویت این بیعت‌ها آن‌قدر مادی بود که در کمتر از سه رکعت نماز مغرب هیچ یاوری برای حضرت مسلم باقی نماند تا جایی که حضرت تنها و بی‌سرپناه بدون هیچ راهنمایی در میان شهر مخوف کوفه سرگردان ماند.
سخنران مراسم عزاداری بیت حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی با اشاره به این‌که در روز عرفه سال 60 هجري مسلم بن عقیل به شهادت رسيد، اظهار داشت: كيفيت شهادت حضرت مسلم در منابع معتبر به ادبیات دقیقی بیان‌شده است؛ بر این اساس علامه مجلسي (ره) در جلاء العيون نقل می‌کند «هنگامی‌که حضرت مسلم ابن عقيل صداي پاي اسبان را شنيد فرمود اِنّا لله وَ انّا اِلَيْه راجِعُونَ و شمشير خود را برداشت، از خانه بيرون آمد، چون نظرش به آن‌ها افتاد شمشير خود را كشيد و به آن‌ها حمله كرد و جمعي از آنان را بر خاك هلاكت افكند و به هر طرف كه رو می‌آورد از پيش او می‌گریختند.»
وی در توصیف ابعاد این حادثه افزود: در ادامه روایت آمده است که «چون از جنگ او عاجز شدند بر بام‌ها برآمدند و سنگ و چوب بر او می‌زدند و آتش‌بر ني می‌زدند و بر سر ايشان می‌ریختند، چون آن سيد مظلوم آن حالت را مشاهده نمود و از زنده ماندن خود ناامید شد، شمشير كشيد و بر آن كافران حمله كرد و جمعي را از پا درآورد؛ در اين هنگام ابن اشعث ديد كه به‌آسانی دست بر او نمی‌توان يافت، گفت که اي مسلم! چرا خود را به كشتن می‌دهی ما ترا امان می‌دهیم و به نزد ابن زياد می‌بریم و او اراده قتل تو ندارد، مسلم گفت قول شما كوفيان را اعتماد نشايد و از منافقان بی‌دین وفا نمی‌آید.»/837/پ۲۰۲/ی