شرایط و حکم افطار روزه بیمار
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین وحید پور امروز در آیین بیان احکام شرعی آستان مقدس حضرت معصومه(س) که در شبستان بزرگ امام خمینی(ره) برگزار شد به بیان احکام نقش بیماری‌ها در جواز و یا عدم جواز افطار روزه واجب ماه مبارک رمضان از منظر شرع مقدس اسلام پرداخت و عنوان داشت: بیماری‌هایی که در افطار کردن روزه ماه مبارک رمضان نقش تعیین‌کننده دارند از منظر شرع مقدس اسلام به‌طور کل به دودسته تقسیم می‌شوند؛ بر این اساس بیماری‌های مؤمنان به بیماری‌هایی که روزه برای آن مضر است و یا روزه برای آن مضر نیست تقسیم می‌شود.
کارشناس فقهی به تشریح احکام بیماری‌هایی که روزه برای آن مضر نیست پرداخت و اظهار داشت: سؤال روزه‌داران در مورد آن دسته از بیماری‌هایی که روزه گرفتن هیچ تأثیری در توسعه و یا وخیم‌تر شدن آن ندارد این است که زمان مصرف دارو برای چنین بیماری‌هایی چگونه باید باشد.
وی در پاسخ به سؤال این دسته از روزه‌داران ادامه داد: اگر مصرف دارو در زمان شرعی روزه گرفتن نیست یعنی آنکه دارو قبل از سحر و بعد از افطار مصرف می‌شود اشکالی در روزه به وجود نمی‌آید؛ اما اگر مصرف دارو در طول شبانه‌روز و در زمان شرعی عدم جواز افطار روزه است، روزه‌دار باید در چنین شرایطی به پزشک معالج مراجعه کرده تا مجوز تغییر زمان مصرف دارو را اخذ کند.
سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) در ادامه به شرایط عدم جواز پزشک متخصص بی غرض از منظر احکام شرع مقدس اسلام اشاره کرد و گفت: از منظر فقه اسلام پزشک متخصص بی غرض شخصی است که فقط نظریه علمی خود را ارائه می‌دهد؛ بر این اساس اگر چنین پزشکی اجازه تغییر زمان مصرف دارو را ندهد روزه‌دار جایز است روزه خود را افطار کند این در حالی است که اگر عدم مصرف دارو در زمان خودش برای بیماری مضر تلقی می‌شود لازم است که بیمار روزه خود را افطار کند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین وحید پور در تبیین دومین دسته از بیماری‌ها در مؤمنان روزه‌دار ابراز داشت: برخی از بیماری‌ها هستند که ذات فعل روزه گرفتن برای آن مضر است؛ برای مثال بیماری‌های کلیوی و زخم معده با روزه گرفتن وخیم‌تر و توسعه پیدا می‌کند در چنین بیماری‌هایی دیگر زمان مصرف دارو تأثیری ندارد و روزه‌دار باید روزه خود را افطار کند.
این کارشناس مسائل شرعی بابیان این‌که در بیماری‌های نوع دوم موضوع تشخیص مضر بودن یا نبودن بیماری سؤالات روزه‌داران را شکل می‌دهد، گفت: برای تشخیص مضر بودن یا مضر نبودن فعل روز برای بیماری موردنظر، بیمار باید حتماً به پزشک معالج خود مراجعه کند؛ البته این پزشک نیز بر اساس توضیحی که بیان شد باید پزشکی بی غرض و صالح باشد.
وی در پایان یادآور شد: برای تشخیص ضررمند بودن فعل روزه برای بیماری موردنظر می‌تواند بر اساس علم تجربی روزه‌دار نیز صورت بپذیرد بر این اساس حتی ایجاد نگرانی عقلانی برای ایجاد ضرر از منظر شرع وجوب افطار روزه را برای روزه‌دار تعیین‌شده است./837/پ۲۰۲/ج