امضای سند ۲۰۳۰ نشانه خودباختگی مسؤولان دولت است
حجت الاسلام والمسلمین علی ذوعلم عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با اشاره به اشکالات سند 2030 گفت: سه اشکال اساسی در سند 2030 وجود دارد.
وی افزود: اشکال اول این است که این متن از نظر محتوا و رویکردها و آنچه که لازمه یک سند هست بسیار در سطح نازلی تدوین شده است، یعنی وقتی کسی آن را می‌بیند متوجه می شود که یک انسجام رویکردی، یک خاستگاه واحد نظری در این سند نیست، آن هم به این جهت است که سی کارگروه مختلف در سی مقوله بخش‌هایی را تنظیم کرده‌اند و کنار هم قرار داده‌اند و به عنوان سند و برنامه آموزش 2030 منتشر کرده‌اند.
حجت الاسلام والمسلمین ذوعلم با بیان این که سند 2030 از نظر کارشناسی و از نظر چارچوب تدوین بسیار ضعیف تدوین شده است، اظهار داشت: این سند اساساً با اتقان و استحکامی که در اسناد خود ما هست و اسناد مختلفی که در شورای عالی انقلاب فرهنگی یا شورای آموزش و پرورش تصویب شده است تفاوت فاحشی دارد.
وی ادامه داد: نکته دوم این است که هیچ مرجع قانونی این را تصویب نکرده است یعنی نه در شورای انقلاب فرهنگی، نه مجلس و نه در شورای آموزش و پرورش تصویب نشده بلکه تدوین این سند تنها با یک مصوبه هیأت وزیران انجام گرفته است و با یک شتابزدگی در آذر سال گذشته رونمایی شده است، بنابراین هیچ جایگاه و اعتبار قانونی برای کشور ما ندارد.
رییس پژوهشکده فرهنگ و مطالعات اجتماعی ابراز داشت: نکته سوم این است که مفاهیم، ادبیات، شاخص‌ها و اهدافی که در این سند هست بعضاً اهداف و رویکردهایی است که با مبانی تعلیم و تربیت ما و اسناد بالادستی ما کاملاً ناسازگار است.
وی عنوان کرد: البته نکات مثبتی هم در این سند وجود دارد و به هیچ وجه بنده نمی‌خواهم که نکات مثبتش را مورد انکار قرار دهم ولی نکات منفی آن بسیار است که ما سبک زندگی جهانی یا ارزش‌های جهانی را باید در آموزش و پرورش اشاعه دهیم، یا سخن از برابری جنسیتی مطرح شده است، نه عدالت جنسیتی که این‌ها اشکالات اساسی است که وجود دارد.
استاد حوزه علمیه خاطرنشان کرد: اینکه ما برنامه آموزش پانزده ساله خود را در ذیل اهداف یونسکو تعریف کنیم خودش یک نوع نگاه منفی به توانایی‌های درونی و یک نوع خود باختگی علمی و فرهنگی تلقی می‌شود که اشکال اساسی به شمار می رود.
وی اضافه کرد: هشداری که رهبر معظم انقلاب مطرح کردند حاکی از این بود که دستگاه‌های فرهنگی ما در بحث رصد و پایش مراقبت کافی ندارند، این یک نقطه ضعف آشکاری است یعنی شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان قرارگاه فرماندهی فرهنگی در کشور که باید مراقب مرزهای فرهنگی کشور باشد و تحولات و رویدادهای کلان را بررسی و رصد کند از این امر کاملاً غافل بوده است.
حجت الاسلام والمسلمین ذوعلم گفت: با اینکه پنج ماه از مطرح شدن این سند می‌گذرد ما یک حرکت جدی در جهت اصلاح این سند یا توقف آن را ندیدیم و بالاخره خود رهبر معظم انقلاب وارد صحنه شدند.
وی افزود: تلقی این است که این امر ناشی از وجود نوعی خود باختگی علمی و مبنایی در بخشی از کسانی که دست اندرکار سیاستگذاری و برنامه‌ریزی تربیتی و آموزشی و تربیتی و فرهنگی ما هستند که باید مراقبت شود تا برنامه‌ریزی و سیاستگذاری و طراحی فرهنگی ما به دست کسانی باشد که هم از تخصص کافی و اشراف کافی برخوردار باشند و هم به مبانی فلسفی و تعلیم و تربیت خودمان اعتقاد داشته باشند یعنی بیش از اینکه نگاهشان به بیرون باشد، در خط‌گیری فرهنگی به سرمایه‌ها، تجربه‌ها و داشته‌های درونی نگاه کنند.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی اظهار داشت: اگر دستگاه‌های سیاستگذار کلان فرهنگی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی در این جهت یک بازنگری در فرآیندها و روش‌های موجودشان نداشته باشند باز هم احتمال دارد که چنین رویدادهایی با شکل و شمایل‌های دیگری رخ دهد./1323/ت۳۰۲/ب۱