مأموریت امام حسین در کربلا/ بار رسالت تمام انبیا در کربلا بر دوش امام بود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت الاسلام رهدار شب گذشته در ویژه برنامه رستاخیز جان که به همت مؤسسه فرهنگی شهید بهشتی برگزار می‌ شود، با بیان اینکه پیامبران مبعوث شده اند برای اینکه زمینه ساز بعثت پیامبر اکرم (ص) باشند، گفت: همه پیامبران زمینه را آماده‌ کرده‌اند تا کسی که بهترین است مبعوث شود، همه پیامبران الهی مبشر بوده اند، یعنی هرکسی که آمده است بشارت داده است به پیامبر اسلام(ص) و قرآن به این موضوع تصریح کرده است.

وی در ادامه افزود: خداوند می‌فرماید اگر پیامبر اسلام(ص) نبود هیچ چیز را خلق نمی‌کردم، آخرین پیامبری که خدا مبعوث کرده است پیامبر اکرم(ص) است، خداوند به این پیامبر که بهترین انبیاء است یک فرزند داده است و آن فرزند پسری به دنیا آورده است به نام حسین(ع)، این کودک هفت شبانه روز از انگشت پیامبر اکرم(ص) ارتزاق کرده است و وجودش با ایشان شکل گرفته است، ایشان می‌فرماید: «حسینُ منی و أنا مِن حسین» اینکه پیامبر می‌فرماید حسین از من است یعنی اینکه حسین بست وجودی من است و انگار رسالت همه انبیاء تمام نشده است بلکه به پیامبر خاتم رسیده است و ایشان هم این رسالت را تمام نکرده بلکه در تتمه وجودش این رسالت را به امام حسین(ع) انتقال داده است.

امام حسین(ع) در کربلا مأموریت داشت بار رسالت انبیاء را به ثمر برساند

حجت الاسلام رهدار خاطرنشان کرد: مأموریت امام حسین(ع) در کربلا این است که بار رسالت 124 هزار پیامبر را به ثمر برساند، از یک جایی به بعد در کربلا بعد از آن که یاران واقعی ایشان با امام در کربلا ماندند امام حسین(ع) جایگاه واقعی آنها در بهشت را به آنها نشان دادند، در مقاتل ذکر شده است که از آن لحظه یاران امام برای رسیدن ظهر عاشورا لحظه شماری می‌کردند، چرا که اصحاب امام مشاهده کردند که پیامبر اکرم(ص) امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) منتظرشان هستند، به همین دلیل همه مشتاق بودند.

رییس مؤسسه فتوح اندیشه با اشاره به مهلت گرفتن از دشمنان برای دیرتر حمله کردن آنها و به تعویق انداختن نبرد نهایی، تصریح کرد: شب عاشورا که امام برای آن مهلت گرفتند باید آنقدر مهم باشد که ایشان از شقی‌ترین انسانهای روی زمین برای ان درخواست مهلت می‌کند، همه یاران امام حسین(ع) عزم رفتن کرده اند اما ایشان به تعویق می‌اندازند این رفتن را، باید یک مسأله مهمی در این شب عاشورا باشد که امام رفتن پیش خدا را به تعویق می‌اندازد.

وی شب عاشورا را دارای مفاهیم و پیامهای بسیار مهم ارزیابی کرد و گفت: در تاریخ ذکر شده است که امام حسین(ع) شب عاشورا تا صبح نماز خوانده است، امام دنبال پیدا کردن یک مرکبی است که بار 124 هزار پیامبر را در آن بگذارد و برای تا ابد تاریخ بفرستد، امام حسین(ع) برای این کار نماز را پیدا کرده است و قالب مأموریت تمام انبیاء و پیامبران را نماز قرار داده است، در زمانی به نام عاشورا و مکانی به نام کربلا هم اینکار را انجام داده است، برای امام ممکن نبود که بار رسالت تمام انبیاء را در یک نصف روز قرار بدهد.

امام حسین(ع) کاری کرد که عاشورا تا پایان تاریخ امتداد یابد

حجت الاسلام رهدار افزود: امام حسین(ع) برای اینکه بار رسالت انبیاء را بتواند در عاشورا قرار دهد کاری کرد که عاشورا تا پایان تاریخ امتداد داشته باشد و ادامه پیدا کند، به همین دلیل «کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا» شد، باری که از رسالت انبیاء در کربلا وارد شد باری نبود که بتوان آن را در یک سرزمین و در یک نصف روز قرار داد، اگر بنا بود رسالت 124 هزار پیامبر زمانی تمام شود باید گستره آن به اندازه تاریخ خدا می‌شد و چنین شد که امام حسین(ع) در گذشته تاریخ نماند و تا به امروز ادامه داشته است و در آینده نیز تا افق دور خواهد رفت.

رییس مؤسسه فتوح اندیشه با بیان اینکه کربلا را باید به اندازه تاریخ بفهمیم، اظهار کرد: مأموریت امام حسین(ع) در کربلا مأموریت تمام انبیاء بود، اگر در این سطح به کربلا نگاه کنیم یزید و شمر و همه آدمهایی که مقابل امام قرار دارند در حد مقابله با امام نیستند، مگر اینکه محور مقابل امام حسین(ع) را ابلیس با همه لشکرش بدانیم که در برابر همه حجتهای الهی قرار گرفته‌اند.

وی در ادامه ابراز کرد: خداوند در کربلا می‌خواهد برای همیشه به مخلوقی که آفریده است افتخار کند، می‌خواهد یکبار برای همیشه به ملائکه ثابت کند چرا فرموده است «إنی أعلم ما لاتعلمون»، خروجی همه بلاهایی که خداوند بر امام حسین(ع) نازل کرد شکر کردن بود و هرگز امام از خداوند رویگردان نشد، اوج واقعه کربلا سجده امام حسین(ع) به نشانه شکر است، جنس این شکر رضایت و اطاعت است، چون جنس این شکر اینچنین است حضرت زینب(س) می‌فرماید: ما رأیت الا جمیلا.

حجت الاسلام رهدار با اشاره به جنایتهای لشکر یزید در کربلا، تصریح کرد: ظاهر کربلا بسیار خشن است اما اینکه زینب(س) می‌گوید من هرچه دیدم زیبا بود، این است که امام حسین(ع) در وجه جمعی خود سربلند از امتحان الهی می‌شود، در واقعه کربلا سربلندی هم عمومی است، انگار برآیند همه امتحانها و رضایتها در سجده شکر حسین بن علی(ع) قرار گرفته است، رضایت تمام اصحاب امام حسین(ع) ختم به سجده شکر ایشان می‌شود در کربلا و تا ابد تاریخ مهر می شود بر پیشانی کربلا./1304/201/ب2