شفاعت در دو ساحت حق و باطل از نگاه قران تبیین شد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام سید احمد فقیهی امروز در نشست تخصصی تفسیر قرآن کریم که در مدرس 5 شبستان بزرگ نجمه خاتون(س) آستان مقدس حضرت معصومه(س) برگزار شد در ترجمه و تفسیر آیه 85 سوره نساء به بررسی ابعاد واژه شفاعت در منظر شرع مقدس پرداخت و گفت: خداوند متعال در این آیه مبارکه می‌فرماید«مَنْ يَشْفَعْ شَفاعَةً حَسَنَةً يَکُنْ لَهُ نَصيبٌ مِنْها وَ مَنْ يَشْفَعْ شَفاعَةً سَيِّئَةً يَکُنْ لَهُ کِفْلٌ مِنْها وَ کانَ اللَّهُ عَلي کُلِّ شَيْءٍ مُقيتاً؛ یعنی هر کس وساطت پسندیده‌ای در هر امر خیری در نزد خدا یا مخلوق انجام دهد او را بهره‌ای از آن پاداشی در دنیا یا آخرت خواهد بود، و هر کس وساطت ناروایی در هر امر باطلی یا در حق شخص ناشایسته‌ای انجام دهد او را نیز نصیبی از گناه و وبال آن خواهد بود و خداوند همواره بر هر چیزی توانا و نگهبان است.»
وی افزود: شفاعت بر اساس مشهور جامعه اسلامی به معنای بخشیده شدن و رسیدن به مقام انسان بهشتی است.
کارشناس برنامه‌های معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه شفاعت معصوم علیهم‌السلام در این نوع اعتقاد همان سببیت در امور است، اظهار داشت: علامه طباطبائی از واژه شفاعت در المیزان به‌عنوان سبب یادکرده‌اند؛ بر اساس این تفسیر اگر کسی در کار خیری سبب یا واسطه باشد در حقیقت به همان مقدار وساطت و سببیت خود از شفاعت بهره می‌برد و این حقیقت در این آیه مبارکه برای تشویق مسلمانان در واسطه شدن در امور خیر بهره گرفته‌شده است.
سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) با بیان اینکه در این آیه واسطه شدن در امور حرام به‌اندازه بهره بردن مشوق در این امر نامشروع مورد مذمت و تعقیب اخروی خداوند متعال قرارگرفته است، گفت: در مذمت این اقدام زشت خداوند متعال از واژه«مُقيتاً» که به معنای خوردن است بهره گرفته تا بتواند اوج زشتی واسطه شدن در امور نامشروع را برای مخاطبان قرآن بیان کند؛ بنابراین قرآن کریم در این آیه مبارکه در مورد سببیت در امور خیر فرموده است«حَسَنَةً يَکُنْ لَهُ نَصيبٌ» این در حالی است که در امور مذموم با «سَيِّئَةً يَکُنْ لَهُ کِفْلٌ مِنْها» به بیان تعریف و مذمت این دو جریان متناقض پرداخته است.
وی ادامه داد: باید توجه داشت که فرق این دو نوع رفتار قرآنی از نگاه دانش لغت عربی این است که بهره‌های خوب را عرب به‌عنوان نصیب تلفظ می‌کند این در حالی است که خسارت را با واژه کفل که نشان از سهم بدی است که به انسان رسیده است می‌شناسد.
حجت‌الاسلام فقیهی با اشاره به اینکه«کفل» در عرف عرب اصیل بهره آزاردهنده‌ای است که همواره همراه با سختی همراه است، اظهار داشت: این آیه مبارکه را می‌توان با دو معنای متفاوت به مؤمن از سوی خداوند متعال ارائه‌شده است که از آن می‌توان به آن به‌عنوان معنای عام و معنای خاص یادکرد؛ علامه طباطبائی در ذیل این آیه فرموده‌اند«کفل و نصیب هردو به یک معنا است و شفاعت نوعی وساطت برای ترمیم نقیصه و یا حفظ و به دست آمدن مزیتی است که دارای نوعی سببیت برای اصلاح شأنی از شئون زندگی است و هر ثواب و عقابی که در خود آن امر مشفوع له هست برای شفیع هم سهمی در این وساطت و شفاعت خواهد بود»
وی افزود: علامه طباطبائی در ادامه فرموده‌اند«پس شفیع نصیبی از خیر و شر دارد. پس لازم است مؤمنان برای کفار یا منافقین شفاعت نکنند تا آن‌ها بااینکه درجهاد شرکت نکرده‌اند بخشیده شوند، چون شفاعت برای اهل ظلم و فساد و نفاق و شرک ، خود موجب گسترش فساد خواهد شد، چون این افراد، مفسد فی‌الارض هستند.»
کارشناس برنامه‌های معارفی آستان مقدس حضرت معصومه(س) در پایان به تشریح معنای دوم از معانی این آیه پرداخت و گفت: در کتاب كافي مرحوم شیخ کلینی جلد۵ صفحه 9 حدیثی آمده است که معصوم علیهم‌السلام می‌فرماید«مَنْ سَنَّ سُنَّةً حَسَنَةً فَلَهُ أَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا إلى یَوْمِ القِیَامَةِ» بر اساس این روایت می‌توان معنای عام این آیه را به مستمر بودن ثواب و اجر برای پایه‌گذاران سنت‌های حسنه اشاره دارد استنباط کرد./837//202/ی