مرحله نهایی رزمایش الی بیت المقدس در شهرستان دامغان برگزار شد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در دامغان، هشت گردان از بسیجیان شهرستان دامغان در قالب پنج گردان بیت المقدس، دو گردان الزهرا(س) و یک گردان امام حسین(ع) در دومین روز از رزمایش الی بیت المقدس چهار شهرستان دامغان یادبود سردار شهید حاج حسن شاطری پس از اجرای مراسم سان از نیروهای حاضر در میدان توسط مسؤولان ارشد شهرستان به اجرای تاکتیکهای از پیش طراحی شده پرداختند.
سرهنگ سید محمد رضا حسینی، فرمانده سپاه ناحیه دامغان در جمع بسیجیان شرکت کننده در این رزمایش پیام حضور پرشمار و با اراده بسیجیان شهرستان دامغان و دیگر شهرهای استان سمنان و جایجای ایران اسلامی در رزمایشهایی نظیر الی بیت المقدس را آمادگی کامل جهت انجام وظیفه در قبال حراست از کشور و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران عنوان کرد.
وی حضور فعال بیش از یکهزار نفر از بسیجیان شهرستان دامغان با سربندهایی منقش به عنوان مدافعان حرم در رزمایش الی بیت المقدس چهار و گرامیداشت یاد و خاطره سردار حاج حسن شاطری را یادآور حضور ایثارگرانه بسیجیان و رزمندگان این خطه در همه صحنهها و عرصههای تاریخ پر از حماسه انقلاب اسلامی دانست.
بسیجیان شرکت کننده در این رزمایش پس از برگزاری مراسم صبحگاه به اجرای مراحل مختلف برنامهریزی شده در این نمایش آمادگی رزمی و دفاعی از جمله مقابله با حمله غافلگیرانه دشمن فرضی پرداختند.
بسیجیان گردانهای بیت المقدس و امام حسین(ع) شرکت کننده در روز دوم رزمایش الی بیت المقدس چهار شهرستان دامغان پس از اجرای عملیات پدافند ثابت منطقهای و مقابله با هجوم دشمن فرضی، تاکتیکهای دفاعی ضد هلی برد جهت جلوگیری از عملیات هلی برد و نفوذ دشمن و امداد رسانی به مجروحان را اجرا کردند.
برگزاری کلاسهای بصیرتی، اعتقادی و سیاسی، آموزش نظامی سلاح شناسی بهویژه سلاحهای سازمانی گردانها، قرائت زیارت عاشورا و آیین عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) از جمله برنامههای رزمایش الی بیت المقدس چهار شهرستان دامغان در روز نخست بوده است.
گفتنی است، دومین روز رزمایش الی بیت المقدس چهار در شهرستان دامغان با حضور نماینده ولی فقیه در سپاه استان سمنان، فرماندار، فرمانده و نماینده ولی فقیه و پاسداران سپاه ناحیه دامغان، رئیس و اعضای شورای اسلامی، مدیران دستگاههای اجرایی و جمعی از پیشکسوتان دوران دفاع و حماسه برگزار شد./977/202/ب1
با یک تحقیق ساده اینترنتی میشه دید که روبرتو هونگوی برزیلی واقعاً دوستِ پدر سوباساست که برای عمل چشم به ژاپن میاد و با توصیه پدر سوبا، به دیدن بازیش میره، محو استعدادش میشه و تصمیم میگیره مربیگریش رو به عهده بگیره. هیچ رابطهای هم بین روبرتو و ناتسوکو (مادر سوبا) نیست.
این زنجیره توئیتها از کاربری به نام شهاب (shahabesque) در فضای مجازی رد و بدل میشد و دیروز در یکی دو روزنامه هم سروکلهاش پیدا شد. پس بد ندیدیم شما هم از دسترنج این کاربر توئیتر استفاده کنید: حدود ۱۰-۱۲ سال پیش که هنوز شبکههای اجتماعی مجازی به گستردگی امروز نبودن، اساماسی بین همه ردوبدل میشد با این مضمون که کاشف به عمل اومده: عمو جان سوباسا، عموش/دوستِ پدرش نبود و دوستپسر مامانش بود.
بلافاصله این «خبر» تبدیل به نَقل و نُقل محافل ایران شد و چرخید و چرخید و الان تقریباً به صورت یک «حقیقت» پذیرفته شده! اما از همون موقع من واسم این سوال پیش اومد که چطور در فرهنگ غنی و بسیار «خانوادهمحور» ژاپن، ممکنه که چنین کارتونی با چنین مضمونی برای مخاطب کودک ساخته بشه؟
با یک تحقیق ساده اینترنتی میشه دید که روبرتو هونگوی برزیلی واقعاً دوستِ پدر سوباساست که برای عمل چشم به ژاپن میاد و با توصیه پدر سوبا، به دیدن بازیش میره، محو استعدادش میشه و تصمیم میگیره مربیگریش رو به عهده بگیره. هیچ رابطهای هم بین روبرتو و ناتسوکو (مادر سوبا) نیست.
با دوستی اهل ژاپن که مثل خودم طرفدار این کارتون و البته پیگیر فوتبال انگلیس بود، این موضوع رو مطرح کردم و گفتم چنین شایعهای در ایران هست، آیا صحیحه؟! از تعجب نزدیک بود شاخ دربیاره و گفت در فرهنگ ما مادر و حتی مادربزرگ، یک جایگاه بسیار محترم و ویژه دارن و این حرف مشمئزکننده است.
احتمالاً یکی از دلایل اصلی قوت گرفتن چنین شایعهای، یک ادعای دیگه راجع به دوبله سریال اوشین (سالهای دور از خانه) بود که میگفت «اوشین، شخصیت اصلی داستان، زنی تنفروش بود، ولی به صورت یک بانوی زحمتکش قدّیسگونه ارائه میشد» جالبه که این شایعه هم دروغ محضه.
خانم مریم شیرزاد، دوبلور نقش اوشین و خانم ژاله علو، مدیر دوبلاژ این سریال، بارها تاکید کردن که چنین ادعایی اساساً غلطه و تنها دستکاریهای داستان، مربوط به رویکرد سیاسی و نگاه ضدّجنگ اوشین بوده که با روحیات جامعه جنگزده ایران در اون روزها مطابقت نداشته.
حتی جایی از سریال، «کایو» دوست اوشین، که در یک روسپیخانه مشغول به کاره، با کمک اوشین از اونجا بیرون میاد! سوال من متوجه کسی که چنین شایعهای رو برای اولین بار مطرح میکنه نیست؛ چون چنین مزخرفاتی میتونه از یک شوخی ساده یا گپ مسخره دوستانه یا نمکپرونی بیپایهواساس شروع بشه.
پرسش اصلی من در مورد کسانیه که این شایعه رو خیلی راحت اول «میپذیرن» و بعد «نشر میدن»! چرا در اولین شنیدن، سوال پیش نمیاد که: «مگه میشه مضمون رابطه نامشروع مادر یک کودک با مربی فوتبالش، در یک کارتون ژاپنی اخلاقمدار که پر از درسهای زندگی برای کودکان نوجوانانه، گنجونده بشه؟»
و در قدم بعد، چرا بدون تحقیق، این شایعه رو پخش هم میکنن؟ اون علاقه به پذیرش این بیاخلاقی واضح، اون زحمت ندادن به یک سرچ ساده، اون لبخند کج و چشمهای تنگشده و صدای پایین حین تعریف این شایعه سخیف و غیراخلاقی که انگار داره یک راز مگوی جذاب پشتپرده رو برملا میکنه، از کجا میاد؟