شکرگزاری شیطان را در بند می کند




به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کرمانشاه، جلسه درس اخلاق حجت الاسلام رحیم نهاوندی امام جمعه اسبق سنقر پیش از ظهر امروز با حضور طلاب و روحانیان در مدرسه علمیه شهرستان سنقر برگزار شد.
حجت الاسلام نهاوندی عنوان داشت: شکر گذاری از ویژگی های پسندیده و دارای مراتب و درجات مختلف است، قواعد عقلی حکم می کنند که در برابر منعم، شکرگزار باشیم.
استاد حوزه علمیه ریشه شکر گزاری حقیقی را در شناخت خداوند متعال دانست و اظهار داشت: هرگاه انسان به درجه ای از تقوا و دین داری رسید که به هر طرف نگریست جز لطف و نعمات خداوند متعال را ندید، شکر گذاری قلبی، حقیقی و خالصانه به جای خواهد آورد.
وی شکر قلبی را بالاترین مرتبه شکرگزاری خواند و یادآور شد: شکر قلبی به معنای درک نعمت های بی نهایت خداوند بوده و بنده اذعان دارد که توانایی شکرگزاری همه نعمت های پروردگار را ندارد.
امام جمعه اسبق سنقر تصریح کرد: شکرگزاری خالصانه موجب رشد شخصیت و سعادت فرد است، معانی عمیقی که در پس شکرگزاری نهفته است این است که فرد خود را در مقابل خالق هستی ضعیف می بیند و به این موضوع توجه دارد که جهان از آن خداوند است و با خواست و اراده او پابرجاست و اگر این خواست و اراده نبود جهان و تمام نعمت های ریز و درشت آن به یکباره نیست می شد.
حجت الاسلام نهاوندی ادامه داد: شکر گزاری و توجه به خداوند موجب در بند شدن شیاطین و هوای نفس انسان می شود، تا جایی که فرد شخصیتی الهی پیدا کرده و جز خدا را نمی بیند.
استاد حوزه علمیه بیان داشت: شکر گزاری و شناخت نعمت های خدا موجب رشد تقوا و عبودیت در وجود بنده خواهد شد، تا جایی که وابستگی به ظواهر دنیوی از وجودش رخت می بندد و مجذوب خداوند متعال می شود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: تقوا پیشه کردن بالاترین مرتبه ایمان است، انسان باید تمام دنیا و نعمت های آن را همچون وسیله ای برای رسیدن به قرب الهی ببیند و وابسته و دلبسته هیچ یک از ظواهر دنیوی نشود و به دارایی ها و اندوخته های دنیوی خود ننازد زیرا مالک اصلی هر آنچه در جهان است، و حتی مالک وجود ما خداوند متعال است./857/203/ب3