مروری بر نود و دومین شماره ماهنامه پیام انقلاب

در بخشی از مقاله «معنویت؛ سلاح هماره برتر» می‌خوانیم: اقتدار اصلی و توان و سلاح حقیقی سپاه را باید در نیروی ایمان و معنویت جست‌وجو کرد. نگارنده خود سخت به قدرت نظامی و تجهیزاتی و اقتدار دفاعی مستحکم در برابر دشمنان اعتقاد دارد و آیه 60 سوره انفال «واعدوا لهم ما استطعتم من قوه» را به عنوان یک فرمان الهی برای حفظ موجودیت و کرامت و اعتلای امت اسلامی و اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران جهان تلقی می‌کند و بر این باور است که اگر جمهوری اسلامی به این فرمان عمل نکرده بود، زمینه حمله نظامی دشمن را بارها به وجود آورده بود. با این همه، ملاحظات مهم دیگری در کار است که هیچ‌گاه نباید آن‌ها را از یاد برد.

در یک، پدیده، همواره فروع و شاخصه‌ها از اصل و ریشه نشأت می‌گیرد و باید به رنگ و صبغه آن‌ها باشد وگرنه نباید آن‌ها را از آن اصل به شمار آورد. اصل و ریشه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، مکتب و معنویت و ایمان است و توان و اقتدار نظامی و دفاع کشور که یکی از شاخصه‌ها و فروع این اصل شمرده می‌شود، در واقع باید صبغه و جوهره همان را داشته باشد.

بر این اساس، یک نیروی سازمان را آنگاه باید حقیقتاً متعلق به سپاه دانست که جوهره اصلی آن آکنده از معنویت و نور ایمان باشد. اساسا در مقایسه نیرو توان مادی و معنوی با یکدیگر، اصل را باید متکی بر معنویت و نیروی ایمانی دانست و صرف نیروی مادی و توان تسلیحاتی را بدون ایمان و معنویت نمی‌توان تحقق بخش اهداف بلند و اصلی یک کشور و نظام به شمار آورد.

تجربه 36 ساله انقلاب اسلامی و خصوصاً 8 سال دفاع مقدس و نیز تجربه جنگ‌های 33، 22، 8، 50 روزه لبنان و غزه با رژیم صهیونیستی در پس پرده ظاهر، از ایمان و جسارت معنوی رزمندگانی حکایت می‌کند که باور کرده‌اند خدا و اولیا و فرشتگان الهی پشتیبان کسانی هستند که در راه خدا جهاد می‌کنند و بزرگی ظاهری و تجهیزات دشمن نمی‌تواند بر قدرت ایمان فائق آید. آنان بدین حقیقت باور دارند که اگر با فداکاری و ایثار خدا را یاری کنند، خدا نیز آنان را یاری خواهد کرد؛ «ان تنصروا الله ینصرکم».

در واقع، موازنه قدرت بین قوای حق و باطل ـ اگر اهل حق بر اصول خود بایستند و عقب ننشینند ـ همواره با قدرت الهی به نفع مؤمنان رقم می‌خورد.حتی اگر فرض کنیم اهل حق به لحاظ قوای مادی و تسلیحات نظامی قدرتی متوازن و برابر با مستکبرین داشته باشند (که البته غالباً اینگونه نبوده و مستکبران قوی‌تر بوده‌اند)، باز هم مؤمنان به قدرت برتر یعنی خدا و معنویت نیازمند خواهند بود. از این فراتر، چنانچه اهل حق به لحاظ قدرت نظامی برتر هم باشند، با بی‌نیازی از امدادهای الهی و نیروی ایمان نخواهند بود زیرا پیروزی و برتری آنان هنگامی ارزش خواهد داشت که خالصانه و صادقانه برای خدا بجنگند و هرگز به نیروی مادی خود متکی نشوند. این تجربه‌ای است که هشت سال دفاع مقدس بارها به ما نشان داده است.

نکته دیگر این است که اگر قدرت ایمان و معنویت وجود داشته باشد و «نصرت الهی» شامل حال رزمندگان اسلام شود؛ بر اساس وعده الهی (ان تنصروا الله ینصرکم» خداوند نیز حتما آنان را یاری خواهد کرد و از جمله یاری‌های خداوند قوی کردن اهل ایمان به قوای نظامی و تسلیحاتی برابر یا برتر است.

یعنی اگر سپاهیان اسلام به قدرت ایمان مسلح شوند، زمینه تسلیح آنان به قوای مادی و ظاهری نیز فراهم خواهد شد. آیا پیشرفت‌های چشمگیر و شگفت‌انگیز دانشمندان جوان جمهوری اسلامی و موفقیت‌های بسیار بزرگ نیروی مسلح از جمله تسلیح نیروهای سه‌گانه سپاه به موشک‌ها و دیگر ادوات دشمن‌شکن و بازدارنده، می‌تواند تبیین و توجیهی غیر از این داشته باشد؟

نکته دیگر این است که ذات اقتدار و تسلیحات نظامی منهای توجه به الطاف الهی و نیروی ایمان، همواره جاه‌طلبانه و فسادآور است. بنابراین در کنار پیشرفت‌های بزرگ نظامی و تسلیحاتی؛ حتما باید نیروی ایمان و انگیزه معنوی باشد تا قدرت نظامی را در مسیر درست و به سوی اهداف والا و متعالی اسلام سوق دهد و از فسادها و خطرات احتمالی جلوگیر کند.

«راهبردی ثابت، شیوه‌های متغیر»، «تاریخ معلم خوبی است»، «آیا غرب به دشمنی با ملت ایران پایان می‌دهد» و «نیاز به تلاش مضاعف» موضوعاتی است که در بخش «سیاسی» این ماهنامه آمده است.