داستان مباهله گواهی بزرگ بر فضیلت و برتری اهل بیت است

حجت الاسلام سید محمد موسوی بایگی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، با اشاره به این که جریان مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان‌ نجران‌ در24 ذی‌ الحجه سال‌ دهم‌ هجری در مدینه به وقوع پیوست، اظهار کرد: جریانی که بزرگان مسیحی نجران به مدینه آمدند و با پیامبر(ص) به بحث درباره حضرت عیسی(ع) پرداختند و در نهایت حضرت انحرافات آنان را متذکر شد و آن ها را به اسلام دعوت کرد ولی مسیحیان نجران این دعوت را نپذیرفتند و راضی به مباهله شدند.

وی با بیان این که خداوند در  آیه 61 سوره آل عمران، معروف به آیه مباهله خطاب به پیامبر(ص) فرمودند: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ؛پس هر کس با تو درباره عیسی در مقام مجادله برآید بعد از آنکه به احوال او آگاهی یافتی، بگو: بیایید ما و شما فرزندان و زنان و کسانی را که به منزله خودمان هستند بخوانیم، سپس به مباهله برخیزیم (در حق یکدیگر نفرین کنیم) تا دروغگویان (و کافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم»  تصریح کرد: وقتی پیامبر(ص) و نمایندگان نجران توافق کردند که هریک با نزدیک ترین افراد خود در صحرایی خارج از شهر مدینه برای دعا و نفرین حاضر شوند به اجماع تمام فرق اسلامی، حضرت فاطمه(س)، حضرت علی(ع) و حسنین(ع) تنها کسانی بودند که در روز مباهله همراه حضرت رسول(ص) حضور یافتند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی، جریان مباهله را به عنوان یک گواهی بزرگی در فضیلت و برتری اهل بیت(ع) خواند و با اشاره به نکات مهم آن، خاطر نشان کرد: پیامبر(ص) تنها کسانی  که نزدیک ترین سنخیت و بیشترین قرابت را با خود داشتند به همراه خویش برای مباهله بردند یعنی، دختر بزرگوارشان حضرت فاطمه(س) بودند و نه هیچ یک از همسران ایشان(نِسَاءَنَا) و هم چنین هیچ کس جز حسنین(ع) به عنوان فرزندان حضرت(أَبْنَاءَنَا ) حضور نداشتند.

استاد حوزه و دانشگاه در ادامه  سخنان خود اتحاد باطنی مقام پیامبر(ص) با حضرت علی(ع) را به عنوان یکی از مصداق های آیه مباهله دانست و تأکید کرد :  تنها مردی که پیامبر(ص) با خویش آوردند، امام علی(ع) بودند و مصداق«أَنْفُسَنَا» در این آیه است، یعنی حضرت علی(ع) نفس و همان خود پیامبر(ص) هستند و هیچ جدایی و فاصله ای بین ایشان وجود ندارد.

حجت‌الاسلام موسوی بایگی افزود: وقتی که پیامبر(ص)به همراه اهل بیت خویش وارد صحرا شدند، اسقف ‌نجران گفت، من چهره‌هایی‌ را می‌بینم‌ که‌ اگر دست‌ به‌ نفرین‌ بردارند، عذاب‌ نازل‌ می‌شود از این‌ رو با حضرت صلح‌ کردند و با پرداخت جزیه  موافقت کردند.

وی اظهار کرد: مسیحیان نجرانی که به وضوح به حقانیت رسول خدا(ص) و همراهانشان و نیز راستی دعوت ایشان پی بردند  در نتیجه از مباهله منصرف شدند از طرفی وقتی آن ها به شک افتادند و به ناچار با پیامبر(ص) صلح و پرداخت جزیه را قبول کردند، اطرافیان نیز متوجه شدند که عدم اثبات برحق و درستی آنان، دلیل کوتاه آمدن نجرانی ها در این جریان شد ونیز درمقابل به فضیلت و حقانیت پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) یقین پیدا کردند و می توان گفت، داستان مباهله در پیشرفت، مقبولیت و گسترش اسلام بسیار تأثیرگذار بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم اسلامی رضوی با اشاره به این که مباهله در لغت به معنای رها کردن و در اصطلاح  قرآن و روایات، به معنای ملاعنه (لعن و نفرین کردن دو طرف به یکدیگر) است، بیان کرد: مباهله کردن فقط منحصر به تاریخ پیامبر(ص) نیست و هر زمان که حق مطلق در مقابل باطل مطلق قرار گیرد، مباهله می تواند وقوع یابد به طور مثال مرحوم علامه طباطبایی، مخالفان عرفان و فلسفه را دعوت به مباهله کردند ولی آنان نپذیرفتند یعنی اجرای مباهله در هر زمان و برای اثبات حقانیت حق مطلق قابلیت دارد./844/302/ب2