کسی که ولایت فقیه را نمی‌پذیرد از نظر صاحب جواهر فقیه نیست
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، کرسی آزاداندیشی تمایز فقه و فقه سیاسی به همت مرکز جامع علوم اسلامی ولی امر(عج) ظهر امروز در این مرکز برگزار شد.
حجت‌الاسلام غلامرضا بهروزی لک، عضو هیأت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) در این مراسم، با اشاره به دولت‌هایی که در طول تاریخ برای شیعیان تأسیس شده بود، اظهار داشت: تاریخ تشیع تا قبل از انقلاب اسلامی، دولت شیعی به خود ندیده بود.
وی در ادامه افزود: ائمه معصومین(ع) فقه جامع و نظام‌مند را نهادینه کردند اما در طول تاریخ به سبب غبارهایی که بر فقه نشست، دچار شبهه‌ای مبنی بر فردی بودن فقه اهل‌بیت(ع) شدیم.
این استاد حوزه و دانشگاه اظهار داشت: حضرت امام خمینی(ره) می‌فرمایند امروزه چنان موضوع جدایی فقه از سیاست نهادینه شده است که باید آن را حتی در میان حوزویان نیز روشن و تبیین کرد.
عضو هیأت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) خاطرنشان کرد: فقه سیاسی در تعبیری همان فقه نظام است اما امروز چنین برداشتی از آن نمی‌شود و فقه سیاسی را همان فقه حکومت و قدرت می‌دانند.
حجت‌الاسلام بهروزی لک با بیان این‌که تشریع و حکم مبتنی بر کتاب و سنت است و تفاوتی در فقه و فقه سیاسی وجود ندارد، تصریح کرد: عنوان تمایز فقه و فقه سیاسی مناسب نیست چراکه در نظر مخاطب تفاوتی میان این دو ایجاد می‌کند و این یکی از آسیب‌های بحث مربوطه است.
وی تأکید کرد: حضرت امام خمینی(ره) طلاب و روحانیان را توصیه به فقه جواهری می‌کردند چراکه صاحب جواهر(ره) قائل بودند، کسی که ولایت فقیه را نفهمد و قبول نکند، چیزی از فقه درک نکرده است.
این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: زمانی که رهبر کبیر انقلاب، حوزه‌های علمیه را توصیه به آموختن علوم انسانی کردند، اساتید دانشگاه‌های تهران برای تدریس دروس کارشناسی علوم انسانی به قم می‌آمدند اما امروز حوزه به جایی رسیده که خود به تنهایی علوم انسانی را در مقطع دکترا تدریس می‌کند.
وی بیان کرد: تا زمانی که داخل در علمی هستیم، نگاه‌های ما تحت سیطره داخلی است در حالی که باید از بیرون و به صورت جامع به علوم مورد نظر بنگریم؛ این مسأله به یکی از آسیب‌های رایج تبدیل شده است.
حجت‌الاسلام بهروزی لک خاطرنشان کرد: فقه سیاسی از ابتدا در فقه اهل‌بیت معصومین(ع) طراحی شده است اما در دوره‌هایی قدرت برپایی نداشته و به مرور، غبار بر روی آن نشسته است.
وی در پایان گفت: فقه سیاسی تعبیر مناسبی نیست چراکه سیاسی، صفت فقه نبوده باید از آن به فقه سیاست به صورت مضاف و مضاف الیه یاد کرد و آن، احکام کلانی است که بتواند سیاست را مدیریت کند./997/پ202/ف