رهایی از هرج و مرج فکری در علوم انسانی با تکیه بر قرآن میسر است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمد باقر سعیدی روشن، استاد حوزه و دانشگاه، دیروز در پیش اجلاسیه کرسی نظریهپردازی منطق قرآن کریم که در سالن نشستهای پژوهشگاه حوزه و دانشگاه برگزار شد به جایگاه زبان قرآن در شناخت معارف کلام وحی اشاره کرد و گفت: کتاب زبان قرآن در حدود 10 سال است که منتشر شده و 10 مرتبه با ویرایشهای مختلف به چاپ رسیده است.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به شیوه گفتمان قرآن اظهار داشت: منطق گفتمان قرآن از مسائل دیرین زبان دین است و فروضی برای آن متصور میّشود که خداوند پیام هدایت را چگونه به مردم رسانده است؟
وی به دیدگاه عرفی و فراعرفی زبان قرآن اشاره و تأکید کرد: شیوه زبان قرآن فرا عرفی است زیرا عرفهای خاص از معبر عرف عام میگذرند و کارویژههای خاصی دارند اما معارض عرف عام نیستند.
حجت الاسلام سعیدی روشن گفت: زبان قرآن عرفی و فراعرفی و برای همه قابل فهم و کتاب هدایت است از اینرو کف دارد اما سقف ندارد و از لایههای مختلف معنایی با تعمقهایی متفاوت برخوردار است که در هر زمان میّشود از آن بهره برداری کرد.
وی افزود: قرآن برای بشر حد نصاب هدایت را فراهم کرده است چنان که طبیعت و خورشید برای همه یکسان است اما هر انسانی به نسبت ظرفیتش از آن کم یا بیش استفاده میکند.
حجت الاسلام سعیدی روشن یادآور شد: قرآن، جهان بینی تازه، راهی جدید برای زیستن، معارف، آموزهها و فرهنگ جدیدی را در ذهن مخاطبان به وجود آورد و حتی کلمات همچون «کلیم، هدی، رزق، عذاب، صلوة و دیگر کلمات» بار معنایی جدیدی پیدا کردند.
وی زبان را آمیزهای از محتوا و صورت خواند و گفت: زبان دین با مضمون و قالب؛ صورت و محتوا همراه است از اینرو با معنا، پایه، اساس و کاربرد خاصی در قرآن آمده است چنان که به طور مثال کلمه «کتب» در قرآن نزدیک به 15 معنا دارد.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به جایگاه زبان قرآن در مطالعات، معارف و شناخت آموزههای کلام وحی ابراز داشت: زبان در اصطلاح به معنای توانایی انسان برای ارتباط با دیگران از طریق استخدام واژهها و رساندن پیام و گفتار نمودآوایی است که در مراحل بعد به نوشتار تبدیل میشود.
حجت الاسلام سعیدی روشن گفت: پرونده مطالعه در قرآن تمام نمیشود و قرآن با همین صورت، زبان، باطن، ظاهر، عمق و سطح، معجزه پیامبراکرم(ص) است و در حال حاضر که دوره پست مدرن و هرج و مرج فکری در علوم انسانی است میتواند زیربنای فکری علوم باشد و جانی تازه به روح و جسم انسان ببخشد./908/پ202/ف