حجت الاسلام سید علیرضا شجاعی، مدیر حوزه دانشجویی دانشگاه بین‌الملل استان قزوین، در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا قزوین، مصرف گرایی را لازمه یک زندگی دانست و گفت: از نظر معنای لغوی کلمه مصرف‌گرا، یعنی کسی که می‌خورد، می‌پوشد و به صورت کلی استفاده کننده است و اگر این تعریف مورد نظر باشد، مصرف‌گرایی نه تنها بد نیست، بلکه لازمه یک زندگی است مسأله و مشکل اصلی افراط در مصرف است.
مدیر حوزه دانشجویی قزوین در ادامه افزود: رهبر معظم انقلاب، در سفرشان به خراسان شمالی مصرف‌گرایی را به صورت کلی رد یا تأیید نکرده و فرمودند، باید بررسی شود که مصرف گرایی خوب است یا بد، چه مقدار آن خوب و چه میزان بد است؟ کجای این مسأله خوب و کجای آن بد است؟
این کارشناس دینی با بیان این‌که خداوند فرموده، من، طیبات را بر شما حلال کردم و در روایات هم آمده، خداوند کل نظام آفرینش را برای انسان خلق کرده است، بیان داشت: مصرف‌گرایی استفاده کردن از نعمت‌ها است و این بی منطقی است اگر کسی بگوید، بهره بردن از نعمت‌ها صحیح نیست.
حجت الاسلام شجاعی این دیدگاه که خداوند، نعمت‌ها را آفریده تا بنده را امتحان کند، نادرست دانست و ابراز داشت: این نوع نگاه با متون دینی ما سازگاری ندارد، استفاده کردن از این امکانات در همه سطوحش در حد اعلا، نه ممنوع و نه مذموم است.
استاد حوزه علمیه و دانشگاه با بیان نمونه‌هایی از زندگی حضرت ابراهیم(ع) و حضرت سلیمان(ع) در برخورداری از نعمت‌ها، اصل موضوع مصرف‌گرایی را صحیح خواند و یادآور شد: آنچه باید مورد توجه قرار گیرد، قلمرو چگونگی بهره‌بردن و پیاده‌سازی این موضوع است.
وی تجمل گرایی را در دو حوزه بینش(نیت) و انگیزش(استفاده کردن) مثبت ارزیابی کرد و تنها در مرحله گرایش که همان ایجاد اخلاق تجملی است، آن را مذموم دانست و گفت: آن‌جا که پای زندگی اجتماعی به میان می‌آید، قیودی را نیز در استفاده از نعمت‌ها همراه خود دارد و استفاده از آنها را با این‌که جایز شمرده شده، محدود می‌کند.
این کارشناس دینی در ادامه با بیان این‌که نمی‌توان زهد را به معنای منع استفاده از نعمت‌ها دانست، اظهار داشت: زهد در حقیقت یک حرکت درونی است که به صورت عدم دلبستگی به اشیای بیرون نمود پیدا می‌کند و زاهد به تعبیر قرآن کسی است که نه از داشتن چیزی خوشحال و نه از نداشتنش ناراحت شود.
حجت الاسلام شجاعی زهد را با لذت بردن از نعمت‌ها قابل جمع دانست و اضافه کرد: در این رابطه مباحث عمیق انسان شناسی لازم است؛ اما می‌شود انسانی در ظاهر از مطاع دنیوی برخوردار باشد و در باطن هیچ‌گونه وابستگی به آن نداشته باشد./955/ت302/س