مدیر گروه سیره پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت:
اخلاق مداری در برخورد با دشمنان نمونه بارز اهتمام سیدالشهدا به کرامت انسانی است
خبرگزاری رسا ـ مدیر گروه سیره پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت علیهم‌السلام با اشاه به اهتمام فراوان حضرت سیدالشهدا(ع) به ارزش و کرامت انسان‌ها، اخلاق‌مداری در برخورد با دشمنان را نمونه بارز اهتمام آن حضرت به کرامت انسانی عنوان کرد.
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، عضو هیأت علمی پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت(ع) در رابطه با اخلاق مداری حضرت سیدالشهدا(ع) در برخورد با دشمنانشان گفت: رفتار انسانی امام حسین(ع) با دشمنان را می‌توان در رفتار و سخنان آن حضرت با سپاهیان حر، برخورد با شمر که برای فرزندان ام‌البنین امان نامه آورده بود و نیز پاسخ ابن حوزه و تلاش برای نجات دشمنان مشاهده کرد.
اخلاق مداری در برخورد با سپاه حر
حجت الاسلام حمیدرضا مطهری با بیان اینکه رفتار امام حسین(ع) با سپاه حر از وقایع زیبایی است که نشانگر روح والای حسینی و دقت آن حضرت در رفتار انسانی است تشریح کرد: امام پس از گذراندن مسیر طولانی و پشت سر نهادن منازل گوناگون با سپاه حر بن یزید ریاحی برخورد کرد که برای دستگیری امام یا جلوگیری از رفتن آن حضرت به سمت کوفه آمده بود؛ گرمای هوا و کمبود آب در آن بیابان سپاه حر را دچار تشنگی شدید و با بحران مواجه کرده بود، امام(ع) که تشنگی آنان را مشاهده کرد به یاران خود دستور داد تا افراد سپاه حر و حتی چارپایان آنان را سیراب کنند.
وی افزود: آن چه بر زیبایی این حرکت امام می‌افزاید و آن را برجسته می‌کند آن است که امام با دست خود برخی از آنان را سیراب کرد؛ چنان که یکی از افراد سپاه حر می‌گوید: من آخرین نفر از سپاهیان بودم که به حسین بن علی(ع) رسیدم و او با دست خود مرا آب داد و اسبم را نیز سیراب کرد.
الزام برادران به پاسخگویی به شمر
مدیر گروه سیره پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت(ع) در بخش دیگر صحبت‌های خود اذعان داشت: یکی دیگر از مهم‌ترین رفتارهای امام حسین(ع) که بیانگر اهتمام فراوان ایشان به ارزش و کرامت انسان است زمانی مشاهده می‌شود که در محاصره نیروهای دشمن قرار گرفته و جنگ اجتناب ناپذیر گردیده، در این حال شمر بن ذی‌الجوشن که نقش مهمی در این جریان داشت، به دلیل هم قبیله بودن با ام‌البنین همسر امام علی (ع) برای فرزندان او امان نامه آورده نزدیک خیمه‌های امام رفت و عباس بن علی و برادرانش را صدا زد، اما کسی پاسخ او را نداد. امام(ع) به برادرش ابوالفضل العباس (ع) فرمود: «جواب او را بدهید».
وی خاطر نشان کرد: این رفتار سیدالشهدا(ع) اهتمام آن حضرت به ارزش و کرامت انسان را نشان می‌دهد که دوست ندارد فرد مقابل هرچند فاسق است و دشمن اما نمی‌خواهد مورد بی توجهی قرار گیرد.
توهین نکردن به دیگران
حجت الاسلام مطهری در ادامه صحبت‌های خود به نحوه برخورد حضرت سیدالشهدا(ع) با یکی از سپاهیان دشمن اشاره کرد و گفت: یکی از ویژگی‌های امام حسین(ع) رفتار ملایم با گروه‌های مختلف از جمله مخالفان و حتی دشمنان بود به طوری که در پاسخ "ابن حوزه" که نسبت به آن حضرت جسارت کرده و آن گرامی را به دوزخ بشارت داد، بدون توجه به بد زبانی و بی ادبی او با صبر و بردباری فرمود: «چنین نیست و من به سوی خداوند بخشنده و مهربان و در خور اطاعت می‌روم».
وی با اشاره به اینکه چنین رفتاری را "نافع بن هلال" نیز از آخرین لحظات عمر امام نقل کرده که بیانگر اوج انسانیت و اخلاق مداری در رفتار امام است اظهار داشت: هلال بن نافع ضمن توصیف سیمای نورانی و رخسار با شکوه امام در آخرین لحظات و در حالی که به خون آغشته و بر روی زمین افتاده بودند، می‌گوید در حالی که دشمنان بالای سر حسین بن علی(ع) ایستاده بودند آن حضرت آب خواستند، مردی گفت: هرگز آب نخواهی نوشید تا به دوزخ درآیی و از آب‌های آن بنوشی؛ حسین بن علی(ع) بدون توهین و یا ناراحتی به او گفت: «من نزد جدم رسول خدا(ص) می‌روم و نزد او که جایگاه صدق و راستی است و در جوار پروردگار ساکن می‌شوم و از آب گوارای آن خواهم نوشید و از شما و کاری که با من کردید به رسول خدا شکایت خواهم کرد».
وی یادآور شد: اگر چه این فرد یکی از دشمنان کینه‌توز امام حسین(ع) بود اما آن حضرت او را به دید یک انسان نگریسته و پاسخ او را محترمانه و ملایم دادند.
تلاش برای نجات دشمن
عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با تاکید بر اینکه یکی از ویژگی‌های امام حسین (ع) اهتمام آن حضرت برای نجات انسان‌ها بود و در این راستا بیشترین تلاش را برای نجات دشمنان خود انجام دادند اذعان داشت: در روز عاشورا و در حالی که تمام راه‌ها بسته شده و جنگ اجتناب ناپذیر شده بود، حضرت برای اتمام حجت و شاید به عنوان آخرین راه برای نجات انسان‌هایی که غافل بودند به مقابل دشمن رفت و خود را معرفی کرد. اگرچه آنان حسین بن علی (ع) را خوب می‌شناختند اما ممکن بود با شنیدن نام جد آن حضرت یعنی رسول خدا (ص) و مادرش حضرت زهرا(س) دست از لجاجت و دشمنی برداشته و نجات یابند.
وی ادامه داد: در سخت‌ترین لحظات هم حسین بن علی (ع) به فکر نجات کسانی است که بر دشمنی با آن حضرت اصرار دارند. نکته‌ای که از سخن آن حضرت با کوفیان هم نمایان است، آن جا که از رد بیعت ذلیلانه سخن می‌گویند و در ادامه می‌فرمایند: «ای بندگان خدا به پروردگار خودم و شما از این که من را سنگباران کنید پناه می‌برم...».
مدیر گروه سیره پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت (ع) تصریح کرد: نکته مهم در این فراز از سخن سیدالشهدا (ع) اهتمام ایشان به نجات انسان‌ها بوده و تلاشی که برای نجات آن‌ها دارد و بیانگر اندیشه والای آن حضرت است که حتی به نجات دشمنان خود نیز اندیشیده و می‌خواهد آن‌ها را از افتادن در ورطه هلاک و نابودی برهاند. جالب آن که بدون توهین، باز هم آنان را بندگان خدا خطاب کرده و با عبارت «یا عباد الله» با آنان سخن می‌گوید.
حجت الاسلام مطهری در پایان صحبت‌های خود خاطر نشان کرد: این کلمات و رفتار امام حسین(ع) بیانگر عالی‌ترین درجه انسانیت و اهتمام به کرامت اوست و به آدمی می‌آموزد که چگونه باید زیست و چگونه مرد و این که زندگی با ذلت و خواری بد تر از مرگ و به دور از کرامت و شرفی است که خدا به انسان عنایت کرده است./9191/د101/ی
ارسال نظرات