مرحوم کافی نقطه ثقل شیعه را احیاء اصل انتظار می دانست
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، همزمان با سالروز شهادت شهید حجت الاسلام احمد کافی، یادواره بزرگداشت شخصیت این شهید بزرگوار شب گذشته در محل فرهنگسرای انقلاب مشهد برگزار شد.
کافی؛ انقلابی فراموش شده
جواد نوایی، پژوهشگر و محقق انقلاب اسلامی در این مراسم با اشاره به عدم توجه کافی نسبت به شخصیت والای شهید کافی، گفت: متاسفانه تنها زمینه آشنایی مردم با این شهید، وجود نوارهای باقیمانده از ایشان است و به جز دو کتاب مستند، دیگر کتاب های چاپ شده دارای محتوای غنی و مستدلی نیستند.
وی با اشاره به خفقان سیاسی در دوره شاهنشاهی از یک سو و ترویج و توسعه فرقه ذاله بهاییت در میان وزرا و قدرت سیاسی کشور از سوی دیگر، خاطرنشان کرد: شهید کافی به پیروی از نهضت حضرت امام خمینی(ره)، در جریان مخالفت معظم له با لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی، فعالیت های سیاسی خود را علیه رژیم ستمشاهی پهلوی از طریق سخنرانی آغاز کرد.
این پژوهشگر تاریخ انقلاب اسلامی، بازگشت شهید کافی از نجف اشرف به میهن را سرآغاز فعالیت های جدی وی عنوان و تصریح کرد: مردم شناسی، کارآمدی و سخن وری بالای این شهید سبب شد تا وی به یکی از چهره های برجسته تبدیل شود و محبوبیت فراوانی را در میان مردم کسب کند.
انتظار، محوری ترین مقوله سخنرانی ها و فعالیت های شهید کافی بود
وی با اشاره به سفر تبلیغی شهید کافی به بیش از صد شر کشور، ادامه داد: استعداد و توانایی حجت الاسلام کافی در فن سخنوری به زودی وی را به خطیبی برجسته و خوش سخن تبدیل کرد تا آنجا که آوازه مجالس او به سرعت در شهرها پیچید و سبب تقویت روحیه انقلابی میان مردم شد.
نوایی، انتظار را محوری ترین مقوله سخنرانی ها و فعالیت های شهید کافی برشمرد و خاطرنشان کرد: کافی در زمان خود دست به کاری بنیادین زده و ندای یا صاحب الزمان و دعای ندبه را برای همیشه نهادینه ساخت.
کافی، احیاء اصل انتظار را نقطه ثقل شیعه می دانست
وی اظهار کرد: شهید کافی همواره احیاء اصل انتظار را به عنوان نقطه ثقل شیعه می دانست و بر همین اساس برای نیل به این مهم به ساخت مهدیه در تهران و دیگر شهرها همت گذاشت. در ابتدا جلسات وعظ و خطابه و مراسم دعای کمیل و ندبه او همه هفته به طور منظم در گوشه و کنار شهر تهران در منزل علاقمندان به طور سیار تشکیل می شد ولی پس از مدتی، حضور گسترده اقشار مختلف مردم در این جلسات، منجر به تأسیس مهمترین یادگار مرحوم کافی یعنی مهدیه تهران شد.
این پژوهشگر تاریخ انقلاب با اشاره به ساخت 165 مهدیه در سراسر کشور در پی احداث مهدیه تهران، به بیان ساده شهید کافی در مواعظ خود اشاره و تصریح کرد: کلام گرم و دلنشین کافی، چون از دل برمی خاست بر دل می نشست و باعث جذب بسیاری از افراد که تقید چندانی به رعایت آداب شرع نداشتند، می شد. شهید با بهره گیری از این امر، زمینه مهدی گرایی و مهدویت را به عنوان سدی در مقابل هجمه های فرقه بهاییت ایجاد کرد.
همراهی شهید کافی با نهضت امام خمینی
در ادامه این مراسم حسن کافی، برادر شهید کافی در تشریح نحوه شهادت وی به کتاب چاپ شده از سوی وزارت اطلاعات اشاره کرد و گفت: این کتاب حاوی اسناد و اطلاعات کامل در زمینه فعالیت های شهید و نحوه شهادت ایشان است.
وی اضافه کرد: علت سفر شهید کافی به مشهد، تبعیت ایشان از حکم امام مبنی بر تحریم جشن های نیمه شعبان سال 57 بود که این مسأله سبب برافروختن خشم ساواک شده و پس از آن که از منصرف کردن ایشان ناامید شدند، از او خواستند که در این ایام در تهران نماند از این رو او را به رفتن به مشهد مجبور کردند.
برادر این شهید انقلاب ادامه داد: شهید کافی در این شرایط پیش آمده، به اجبار، با ماشین شخصی خود، به همراه خانواده و شش فرزند خود عازم مشهد شد. در صبح روز جمعه پانزده شعبان 1398 قمری برابر با سی تیر 1357 پس از اقامه نماز صبح در مسجد شیروان هنوز سی کیلومتر از شهرستان قوچان فاصله نگرفته بودند که اتومبیل آن ها دچار سانحه شده و ایشان به شهادت رسیدند.
خونی که زمینه ساز انقلاب شد
کافی با اشاره به این که در این سانحه افراد دیگری نیز زخمی شده و به داخل آمبولانس منتقل شده بودند، گفت: به نظر می رسد شهید کافی در حین اعزام به مشهد از سوی عوامل ساواک به شهادت می رسد، به گونه ای که بنده بعدا که جنازه ایشان را دیدم سوراخی در کنار سر ایشان وجود داشت که به نظر نمی آمد بر اثر تصادف ایجاد شده باشد.
وی با تأکید بر نقش رژیم شاهنشاهی در به شهادت رساندن حجت الاسلام کافی، تصریح کرد: بعد از آگاهی از این حادثه به قوچان آمده و همان روز جنازه وی را به مشهد بردیم و در مسجد جعفری ها قرار دادیم و صبح فردای آن روز مراسم تشییع از میدان فردوسی مشهد به طرف حرم مطهر امام رضا(ع) آغاز شد. این مراسم نیز به تظاهراتی علیه رژیم تبدیل و سبب تیراندازی چند نفر کشته و مجروح شدند. جنازه برادرم پس از کش و قوس های فراوان و شهادت شش نفر از مردم شهید پرور مشهد به حرم محضر امام هشتم منتقل می شود اما به دلیل دخالت ساواک و پرتاب متعدد گاز اشک‌آور جنازه ایشان در حرم مطهر دفن نشد.
رژیم از جنازه شهید هم وحشت داشت
برادر این شهید اظهار کرد: پس از طواف جنازه در حرم مطهر و اقامه نماز میت توسط آیت الله سید عبدالله شیرازی، برای آرام کردن جو عمومی مشهد، جنازه در همان روز به تهران منتقل شد. مردم زیادی در فرودگاه منتظر بودند ولی جنازه با نظارت ساواک به سرعت به پزشکی قانونی منتقل شد. ساواک تهران و شهربانی به سرعت تشکیل جلسه داده و با توجه به نگرانی های استاندار خراسان در مورد بازگشت جنازه به مشهد و ایجاد ناآرامی در شهر از یک سو و احتمال بروز ناآرامی در تهران از سوی دیگر، دوباره با هواپیمای 42 نفره ای که 38 نفر آنها ساواکی بودند به مشهد منتقل و در نهایت در خواجه ربیع مشهد دفن شد.
کافی تصریح کرد: رژیم خونخوار شاهنشاهی به خیال خودش در آن زمان می خواست با دفن کردن جنازه شهید کافی در خواجه ربیع ایشان را از منظر عمومی مردم دور نگاه دارد اما امروز می بینیم که به برکت همان مهدیه ها و منشی که برای زنده نگه داشتن نام امام زمان(عج) داشت، مقبره شهید کافی به مرکزی برای تجمع آزادی خواهان و دوستداران علم اندیشه تبدیل شده است.
وی در پایان یادآور شد: جهت برگزاری مراسم، تنها به خانواده ما اجازه دادند که ساعت 10 شب یکم مرداد، جنازه را بدون اطلاع هیچ کس به مهدیه برده و مراسم مختصری را برگزار کنیم. بلافاصله پس از مراسم پیکر مطهر به فرودگاه منتقل و در ساعت یک بامداد دوم مرداد 57 وارد مشهد و شبانه در خواجه ربیع دفن شد.
گفتنی است؛ شهید حجت الاسلام احمد کافی، واعظ توانمند انقلابی، در سال 1315 شمسی برابر با جمعه اول ربیع الاول 1355 قمری در مشهد متولد شد. وی در شش سالگی وارد دبستان ایمانی مشهد به مدیریت حجت الاسلام حاج سید حسن مؤمن زاده شد. پس از آن همزمان با تحصیل دروس جدید با تشویق عموی خود در نزد آیت الله حاج میرزا احمد کافی به فراگیری علوم اسلامی پرداخت. بخشی از مقدمات را نزد وی فراگرفت و در 1327 وارد مدرسه علمیه نواب مشهد شد.
وی برای ادامه تحصیلات دینی و کسب معرفت از بارگاه ملکوتی امام علی(ع) و حوزه علمیه نجف اشرف در سال 1333 به همراه آیت الله حاج میرزااحمد کافی عازم نجف اشرف شد و طی پنج سال اقامت در نجف اشرف از محضر عالمان وارسته و پرهیزکاری چون آیات عظام سید ابوالقاسم خویی، سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودی، حسین راستی کاشانی و شهید محراب سید اسد الله مدنی بهره مند شد.
حجت الاسلام کافی در سال 1338 به توصیه شهید آیه الله سید اسدالله مدنی جهت وعظ و تبلیغ، نجف اشرف را ترک نمود و عازم مشهد شد، وی پس از مسافرت های متعدد و اقامت های کوتاه مدت در تهران، نهایتاً با اصرار برخی از دوستانش در اواخر 1342 به تهران عزیمت کرده و در خانه ای استیجاری در محله قنات آباد تهران سکنی گزید و پس از مدتی به منطقه امیریه نقل مکان کرد./930/پ201/پ