سه عمل ناپسند نزد خداوند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت‌الله محمدرضا میبدی، استاد اخلاق حوزه علمیه، در برنامه مکارم خوبان که از رادیو معارف پخش می‌شد به ارائه بحث کارهای مبغوض از منظر خدا پرداخت و گفت: آن عملی را که خدا دوست دارد ائمه (ع) نیز دوست داشتند و آن عملی که مبغوض خداوند است، مبغوض ائمه (ع) نیز بود، چون آنها تسلیم امر خدا بودند و موحد و خدا پرست، باید از آنچه که مبغوض خداست دوری کنند.

وی ادامه داد: یکی از چیزهایی که مبغوض خداوند است قیل و قال است، یعنی گفتن‌ها و شنیدن‌هایی که نتیجه آن دل تنگی و دشمنی است و باعث دوری از هم می‌شود، خداوند دوست دارد که بین بندگانش الفت باشد و عداوت و دشمنی در بین آنها نباشد، قیل و قال یعنی گفت و شنودی که از روی عداوت و جهل است، وظیفه هر انسانی ارائه طریق است؛ رسانیدن به منزل، کار خدا و کار انسان عاقل است.

آیت‌الله میبدی ابراز داشت: اگر کسی راه را درست نرود و قبول نکند و شما بدانی که می‌داند و اشتباه می‌رود، نیازی نیست که حتماً راه خود را اثبات کنید، اگر این کار را کردید یعنی می‌خواهید خودتان را نشان دهید و به این می‌گویند مراء و جدال و این درست نیست، چون شکاف بیشتری بین شما و طرف مقابل ایجاد می‌کند.

این استاد اخلاق حوزه علمیه اظهار داشت: یکی از نعمت‌هایی که خدا در قرآن نام می‌برد این است که «شما در حالی که با هم دشمن بودید خداوند الفت را در دلهایتان انداخت و شما دگرگون شدید و این دشمنی‌ها مبدل به دوستی و برادری شد »، امام رضا (ع) نیز در این مورد می‌فرماید «خداوند جدل و مراء را دوست ندارد».

وی افزود: دومین چیزی که مبغوض خداوند است ضایع کردن مال است، مالی که از راه حلال به دست می‌آید، مال خودت است و اختیارش را داری اما تا حدی اختیارش را داری که به جا مصرف کنی به جا ببخشی و آن را ضایع نکنی، خداوند این را دوست ندارد، مالی که انسان دارد یا از خودش است یا از دیگران، اگر از دیگران است این تصرف غاصبانه است و اگر از خودش است مصرف ندارد، بی مورد مصرف کردن اسراف است، سومین چیزی که در نظر خداوند بسیار مبغوض است، کثرت سؤال است.

این کارشناس حوزوی بیان داشت: سوال به معنای گدایی کردن و خواستن چیزی از دیگران است، این که انسان بخواهد کارهایش را همیشه با سؤال پیش ببرد و زحمتی را متحمل نشود، نتیجه‌ای جز زوال وقت به دنبال ندارد و زیادی سؤال دشمنی ایجاد می‌کند.

وی ادامه داد: روایت است که کسی نزد امام رضا (ع) می‌آید و عرض می‌کند: «من اهل خراسانم و توشه راهم را گم کردم و اگر شما به من کمک کنید من در شهر خودم به جای شما  صدقه می‌دهم، حضرت از پشت در به او کمک کرد و گفت خدا تو را رحمت کند این پول را بگیر و برو، صدقه هم نمی‌خواهد بدهی».

آیت‌الله میبدی افزود: بعد از این ماجرا از حضرت سؤال کردند چرا آن پول را از پشت در به آن فرد دادید؟ ایشان فرمودند «سؤال خجالت و شرمندگی دارد برای اینکه نگاهش به صورت من نیفتد و خجالت نکشد در را بستم»./9194/پ202/ن