شهید نواب صفوی مصداق مبارزات عملی روحانیت علیه شاه بود

میکائیل جمال پور، استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در تبریز که به مناسبت ‌سالروز شهادت روحانی مجاهد نواب صفوی و یارانش ترتیب یافت، اظهار داشت: شهادت نواب صفوی نمونه بارز پیشگامی روحانیت در شهادت است، در حقیقت این روحانی شجاع، مجاهد و وارسته وقتی وارد تهران شد، ابتدا با افرادی چون کسروی به مباحثه علمی و ایدئولوژیکی پرداخت.

وی با تأکید بر این‌که تفکرات شهید نواب صفوی برگرفته از قرآن و تعالیم اسلامی بود و در مقایسه با دیگر گروه‌های مبارزاتی تفاوت ایدئولوژیکی داشت، گفت: نواب صفوی وقتی ‌متوجه مقاصد شوم کسروی و امثال وی شد و دریافت که وی با هدف تحریف دین و آیات قرآنی نیز می پردازند، مسیر مبارزاتی خود را تغییر داد.

جمال‌پور با بیان این‌که بهره‌مندی از سلاح در آخرین مرحله از مبارزات نواب صفوی صورت گرفت، گفت: این‌که امروز برخی افراد و گروه‌ها، فدائیان اسلام را با گروه‌های منحرفی چون طالبان مقایسه می کنند؛ تهمتی بزرگ و خیانتی آشکار به مبارزان حقیقی اسلام و شیعی است، در حقیقت مبارزه نواب صفوی جهاد با جهل و سوء استفاده دشمنان از ناآگاهی توده‌های با ایمان، اما کم‌دانش بود.

این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به این‌که شهید نواب صفوی به درستی مسیر و مراتب امر به معروف و نهی از منکر را سپری کرد و در نهایت به توسل با زور رسید، گفت: شهید نواب صفوی ابتدا با سخنرانی‌ها‌ کار خود را آغاز کرد و زمانی که دید سخنرانی اثر‌گذار نیست، اقدام عملی را آخرین مرحله از اقدامات خود و فدائیان اسلام قرار داد.

رییس سابق دانشگاه امام حسین(ع) تبریز به استفاده ابزاری برخی افراد از نام نواب صفوی اشاره کرد و گفت: باید دانست که در زمان حاکمیت حکومت اسلامی و ولایت امری فقیه وارسته، مدیر و شجاع حرکت های فیزیکی باید هدایت شده و تحت امر آن رهبر فرزانه باشد، هر حرکت انحرافی در دوران ولایت فقیه محکوم به فناست.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر این‌که شهید نواب صفوی مصداقی از مجاهدت عملی روحانیت در مقابله با حاکمان جور و ظالم است، اظهار داشت: در دوران قبل از انقلاب و با اوج گیری مبارزات ضد شاهی و عافیت طلبی برخی روشنفکران گریخته از کشور، روحانیان رهبری مطلق مبارزه علیه شاه را بر عهده گرفتند.

جمال پور شهید آیت الله شهید غفاری، آیت الله طالقانی، شهید مطهری، بهشتی و نواب صفوی را از دیگر مصادیق مبارزات روحانیت علیه حاکمیت ستمشاهی عنوان کرد و گفت: مبارزات گسترده روحانیت پس از شکست مشروطه در حالی بود که مدعیان روشنفکری در پناه کشورهای دیگر به نقد عملکرد شاه می‌پرداختند./935/ت302/ب