بقاء و ازدیاد نعمت بستگی به شکر دارد

به گزارش خبرگزاری رسا، به مناسبت دهه کرامت و ایام ولات حضرت علی بن موسی­الرضا(ع) و حضرت معصومه(س)، آیت الله مجتبی تهرانی، استاد اخلاق و معارف اسلامی به شرح حدیثی از امام رضا(ع) پرداخته است:

«رُوِیَ عَن عَلِیِّ ابنِ مُوسی الِّرضا عَلَیهِما السَّلامُ قالَ: یاعَلیُّ! اَحسِنوُا جِوارَ النِّعَمِ فَاِنَّها وَحشِیَّةٌ وَ مَا نَأَت عَن قَومٍ فَعَادَت اِلَیهِم»

ترجمه حدیث: «علی بن شعیب می­گوید: بر ابی الحسن الرضا (ع) وارد شدم. حضرت به من فرمودند: ای علی! مصاحبت نسبت به نعمت ها را نیکو بدارید، چون نعمت ها وحشی هستند و فرار می­کنند و این طور نیست که هر نعمتی اگر از دست قومی رفت، به سوی آنان برگردد».

انسان قدر نعمت­های الهی را بداند، زیرا همیشه در دست او نیست، بلکه مانند حیوانات وحشی یک مرتبه فرار کرده و از دست او می­رود. معلوم نیست که اگر نعمت­ها از دست انسان فرار کرد، دوباره آن را به چنگ می­آورد یا نه؟‌ اگر هم بتواند به چنگ آورد، با زحمت و مشقّت فراوان است. حالا صحبت در این است که انسان برای باقی ماندن نعمت­های الهی در دست خودش و چگونگی افزایش نعمت­ها، یعنی بقا و ازدیاد نعمت­های الهی چه بکند؟ هر دو آنها ریشه در یک چیز دارد و آن هم شکر نعمت است.

حضرت امام رضا(ع) فرمودند: نیکو بشمارید. چگونه؟ ‌شکر نعمت را به جا آورید و الّا آن نعمت­ها از دست فرار می کند. پس تو قابل نبودی که این نعمت­ها را به تو بدهیم، زیرا بقا و ازدیاد نعمت، بستگی به شکر دارد.

شکر هم برسه قسم است: قلبی، لفظی و عملی. قلبی: یعنی بفهمی خدا به تو نعمت را داده است. لفظی: ستایش و حمد الهی را به جا آوری و عملی: در راه رضای خداوند مصرف کنی نه در راه حرام. یعنی از علم و مال و مقام و... به حدّ توان و استطاعت خود در راه خدمت به بندگان خداوند استفاده کنیم. خداوند در قرآن می­فرماید: «لَئِن شَکَرتُم لَأزیِدَنَّکُم وَ لَئِن کَفَرتُم إنَّ عَذَابِی لَشَدیِدٌ» اگر شکر کنید، برنعمت­های شما می­افزایم و اگر کفران کنید به عذاب شدید گرفتار می­کنم/958/د102/ی