آیت الله مهدوی مطرح کرد؛
حجاب کامل، حکمی کاملاً عقلانی
اصفهان ـ عضو مجلس خبرگان رهبری گفت: اگر عقل خوب کار کند انسان پوشش کامل‌تر را انتخاب خواهد کرد، کسی که عقلش خوب کار نکند حجاب را رعایت نخواهد کرد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، عضو مجلس خبرگان رهبری، صبح امروز در مسجد رکن الملک اصفهان، با اشاره به روایتی از امام علی(ع) در خصوص مسأله ادب، گفت: کیفیت به جا آوردن هر عمل را ادب ما در آن عمل می‌توان دانست و معنای عمل همین است.
آیت الله مهدوی در ادامه افزود: کاری را نمی‌توانیم تصور کنیم که ادب نداشته باشد، هرچیزی یک آدابی دارد، معنی آداب این است که نفس انجام عمل را از کیفیت آن تفکیک کنیم. تعریف ادب این است که کیفیت بجا آوردن هرعملی ادب است و ادب مقرون با هر عملی است که انجام می‌دهیم.
وی با بیان اینکه انجام دادن کار اهم و ترک کار مهم در شرایطی که با یکدیگر مقارن شده‌اند برخاسته از عقل انسان و رعایت ادب است، اظهار کرد: اگر عقل خوب کار کند انسان پوشش کامل‌تر را انتخاب خواهد کرد، کسی که عقلش خوب کار نکند حجاب را رعایت نخواهد کرد، عقل حکم می‌کند در انتخاب حجاب نیز حجاب کامل‌تر را انتخاب کنیم.
عضو مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: وقتی عقل خوب کار کند انسان سراغ کار بهتر و مفیدتر خواهد رفت، عقل انسان در کارها بین بود و نبود معیار است، اگر عقل نباشد انسان نمی‌داند چه کاری را باید انجام بدهد و از چه کاری باید اجتناب کند.
آیت الله مهدوی در ادامه تصریح کرد: نکته دیگر این است که وقتی عقل دستور به انجام کاری می‌دهد اینکه چگونه آن را انجام بدهیم مربوط به ادب است، وقتی عقل نیست شخص کار ناشایسته می‌کند ولی وقتی عقل هست تفکیک در کارها صورت می‌گیرد، برای همه کارهای خود به عقل نیاز داریم و هیچ کاری نیست که بگوییم نیاز به عقل ندارد، اما خود عقل نیز نیاز به ادب دارد.
وی خاطرنشان کرد: امام علی(ع) می‌فرماید همه چیز نیازمند عقل است و عقل به ادب نیاز دارد. عقل نوری است که خداوند در باطن ما نهاده است و به فرمان عقل کارها را انجام می‌دهیم، تمام کارها نیاز به عقل دارد اما این کافی نیست، کیفیت انجام کار نیز مهم است و اینجا است که نیازمند ادب هستیم.
استاد درس خارج حوزه علمیه با بیان اینکه کربلا سراسر ادب است، اظهار کرد: حر کسی است که یک ادب رعایت کرد و یک نتیجه بزرگ شامل او شد، حر جلوی امام حسین(ع) را گرفت و اجازه رفتن به ایشان نداد، حتی اجازه نداد امام مسیری که آمده بودند را برگردند، امام حسین(ع) وقتی حر راه را بر ایشان بست به او گفت مادرت به عزایت بنشیند، حر می‌خواست جوابی بدهد اما ادب کرد و جرأت نکرد حرفی بزند، یک ادبی در وجود او بود و احترام گذاشت، اگر حر امام را رها می‌کرد بازهم امام حسین(ع) می‌شدند اما در نهایت این ادب بود که حر را نجات داد./1304/
ارسال نظرات