یکی از وظایف محافظان سلمان رشدی جلوگیری از خودکشی وی است

به گزارش خبرگزاری رسا، حکمی که 25 بهمن 1367 توسط امام خمینی(ره) علیه سلمان رشدی نویسنده اثر موهن آیات شیطانی صادر گردیده است، نه تنها او را، که دنیا را به لرزه درآورد. بسیاری که تا آن زمان به چیزی جز منافع مالی و کسب شهرت نمی اندیشیدند، با این حکم فکر توهین به مقدسات مسلمانان را از ذهن خارج کردند. ضمن آنکه این حکم بار دیگر باعث انسجام اعتقادی در میان مسلمانان جهان شد. گفته ها و ناگفته های دکتر قدیری ابیانه که در آن زمان معاون مدیرکل روابط عمومی وزارت امور خارجه بوده دگفت‌وگو با روزنامه قدس شنیدنی است: 

صدور حکم امام علیه سلمان رشدی در چه شرایطی صادر شد؟ 
این حکم در مقطعی صادر شد که دنیا شاهد اهانتهای پیاپی رسانه های غربی علیه مقدسات اسلامی بویژه علیه امام راحل و انقلاب اسلامی بود و هرگونه واکنش از سوی ما و سایر مسلمانان زمینه شهرت بیشتر اهانت کنندگان را فراهم می کرد. انتشار کتاب موهن سلمان رشدی واکنش های بسیار زیادی را در سطح جهان بویژه در پاکستان در پی داشت، به گونه ای که در مبارزات مردم پاکستان حدود بیست نفر از مردم کشته شدند و این در حالی بود که نویسنده، ناشر و گردانندگان این اهانت از عواقب انتشار آن، یعنی جریحه دار شدن احساسات مسلمانان و تظاهرات میلیونی آنان و حتی کشته شدن آنان در این راه مطلع بودند، اما نه تنها آن را مضر نمی دانستند، بلکه مفید هم تلقی می کردند؛ چون برداشت آنها از ملتها همچون رام کردن اسبی وحشی بود؛ یعنی چنانچه کسی بتواند مدتی خود را بر روی این اسب سرکش نگه دارد، بتدریج این اسب رام می شود.

به باور آنها در صورت عقیم ماندن اعتراضهای مسلمانان پس از اندک زمانی، آنان تسلیم خواهند شد. استعمار این سیاست را پیشتر نیز تجربه کرده بود. آنها تصور می کردند که این اعتراضها پیامدهای مثبت دلخواه آنها را در پی خواهد داشت. از سویی تجربه نشان داده بود که وقتی رسانه های صهیونیستی به امام و مقدسات اسلامی توهین می کردند، واکنش ما تعطیلی رایزنی آنها در ایران بود؛ همان اقدامی که مثلاً در آلمان و ایتالیا تجربه شده بود.

صهیونیستها می دانستند یکی از راههای بر هم زدن ارتباط ما با سایر کشورها آن است که از طریق رسانه های تحت نفوذشان به مقدسات اسلامی ما توهین کنند. در آن کشورها نیز برخی از دولتمردان راضی می شدند از این نوع آزادی حمایت کنند، چون برای ماندن در قدرت به حمایت صهیونیستها نیاز داشتند. در چنین شرایطی بود که امام راحل حکم خود را درخصوص سلمان رشدی صادر کردند که تمام شرایط را دگرگون و تمامی توطئه ها را خنثی نمود و صحنه به طور کلی دگرگون و به نفع جهان اسلام شد.

صدور این حکم چقدر شرایط را برای اهانت کنندگان تغییر داد؟ 
مزدوران زیادی وجود دارند که حاضرند برای کسب شهرت و یا ثروت دست به هر جنایت و یا حرکت ضد انسانی بزنند، اما تمام این مزدوری ها برای کسب امکانات بیشتر برای زندگی است و بنابراین وقتی حکم اعدام صادر می شود، موضوع فرق می کند.

در صورت صدور حکم اعدام چنان زندگی بر آنها سخت و دشوار خواهد شد که دست کمی از اجرای حکم اعدام نخواهد داشت.

یکی از کارهایی که نیروهای محافظ سلمان رشدی انجام می دادند آن بود که از خودکشی وی جلوگیری کنند. این حکم باعث شد که امنیت از توهین کنندگان سلب شود و مزدوران به این نتیجه برسند که اهانت به مقدسات اسلامی به نفع خود آنها نیست. زندگی مخفی برای توهین کنندگان زندگی مرارت باری است که تحمل آن برای آنها سخت خواهد بود.

آیا در آن زمان مخالفتهای داخلی هم در خصوص اجرای حکم وجود داشت؟
پیش از صدور این حکم، من نزد یکی از مسؤولان وزارت خارجه رفتم و به ایشان گفتم ماجرای اهانتها و توهینها که به قطع و یا کاهش روابط منجر می شود، بتدریج به عاملی علیه خودمان تبدیل می شود و صهیونیستها با مشاهده چنین وضعی دایماً تلاش می کنند به این اهانتها ادامه دهند تا روابط ما را با سایر کشورها دچار خدشه کنند. بنابراین لازم است اقدامی صورت گیرد تا اهانت کننده احساس کند جانش در معرض تهدید قرار دارد و حکم اعدام برای او اجرا خواهد شد.

این فرد مسؤول در پاسخ به پیشنهاد من گفت، در صورت دادن این حکم فشارهای جهانی علیه ما شدت خواهد یافت. آن وقت به ایشان گفتم یا باید این حکم از سوی امام صادر شود یا آنکه پاسخ چند تن از مراجع تقلید به این پرسش طلاب که حکم اهانت کننده به مقدسات اسلامی چیست؟ صادر شود و آن وقت این حکم در قالب درس و پاسخ به پرسش منتشر گردد.

ایشان گفت، باز هم این فشارهای بین المللی بر ما ادامه خواهد داشت. ایشان می گفت، اگر این موضوع را مطرح کنید، خواهند گفت شما فردی افراطی هستی که با اصول دیپلماتیک نیز آشنایی ندارد. بنابر این طرح آن جز اینکه خود را منزوی کنی، فایده ای ندارد. من نیز به ناچار این پیشنهاد را دنبال نکردم جون در صورت طرح امیدی به توجه به آن نداشتم. اما وقتی این حکم صادر شد، از اینکه می دیدم ریشه این فتنه به این شکل خشکانده می شود، بسیار خوشحال شدم. 

اعلام و توجیه این حکم از سوی دستگاه دیپلماسی کشورمان چقدر از سوی مسؤولان سایر کشورها مورد پذیرش قرار می گرفت؟ 
من زمانی که در استرالیا سفیر بودم، در پایان اولین ملاقاتم با وزیر امور خارجه استرالیا، وی از من خواست که در صورت امکان، در حکم سلمان رشدی تجدید نظری انجام گیرد؛ چون این موضوع مانع بزرگی در راه روابط به شمار می رود. به ایشان گفتم، رسانه های غربی حکم امام را بد متوجه شده اند- در آن زمان برخی از سفیران و دیپلماتهای ما می گفتند این موضوع نه حکم که فتواست و فتوا نظر مرجع تقلید است و امام به عنوان مرجع تقلید این موضوع را گفته است- او گمان می کرد که من می خواهم همین نکته را تکرار کنم.

بنابر این از من خواست تا در همان جلسه موضوع را بگویم. به وی گفتم حکم اهانت به مقدسات اسلامی تنها محدود به سلمان رشدی نیست و هر فرد که با علم به اهانت آمیز بودن، آن را منتشر و توزیع کند، شامل حکم خواهد بود. به وی گفتم شما باید از امام تشکر کنید؛ چون متوجه شدید که چنین حکمی در اسلام حتی اگر از سوی امام ارایه نمی شد، وجود داشته است. برای آنکه از عواقب این کار جلوگیری شود؛ کافی است به نویسندگان، توزیع کنندگان توضیح دهید که مسلمانان به هیچ وجه چنین توهین هایی را نمی پذیرند و بنابراین بهتر است توهین نکنند.

حتی برای او مثال صدام را آوردم و گفتم حتی با وجود جنایات صدام و بمباران شهرها، حکمی که برای سلمان رشدی صادر شد، برای او صادر نشد؛ چون او جسم ما را هدف قرار داده بود و سلمان رشدی مقدسات ما را و به هیچ وجه قابل گذشت نیست.

حکم امام علیه سلمان رشدی یکی از دلایل انسجام بخشی مسلمانان بود، به گونه ای که رشد اسلام گرایی در مصر در نتیجه پیروزی انقلاب اسلامی مصر را نیز می توان متأثر از چنین احکامی دانست. 

غربی ها برای توجیه این گونه توهین ها به قوانین حاکم بر این کشورها و موضوع آزادی بیان استناد می کنند. این مسأله می تواند توجیه کننده این گونه توهین ها باشد؟ 
اولاً در کشوری مثل انگلستان نمی توان به ملکه توهین نمود، نمی توان هولوکاست را زیر سؤال برد، اما امکان توهین به مقدسات اسلامی و مسیحیان وجود دارد. حکم اسلامی موکول به اینکه قوانین یک منطقه چیست، نیست. حکم الهی زمان و مکان نمی شناسد. مسلمانان موظف به اجرای حکم هستند، گرچه مسؤولان آن کشورها بعدها می توانند آن فرد را بازداشت و طبق قوانین خود محاکمه کنند، اما هیچ محاکمه ای نمی تواند شیرینی ورود به بهشت را که ناشی از اجرای حکم الهی است تلخ کند. امیدواریم روزی مجاهدان راه خدا موفق شوند این حکم را اجرا کنند. /916/د102/ع