عبور از مرحله تنش آبی و شروع "فقر آبی" در بخش وسیعی از ایران

منابع آبی به دو بخش تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر تقسیم بندی می‌شوند. منابع آب تجدیدپذیر منابعی است که یک حوضه آبی طی چرخه آبی سالیانه توانایی بازیابی آن را دارد.

این منابع تجدیدشونده، متأثر از تغییرات اقلیمی و تکرار دوره‌های خشکسالی، کاهش می‌یابند، همان اتفاقی که برای کشور ما رخ داده است.

منابع آبی تجدیدشونده ایران در 30 سال گذشته از 130 میلیارد مترمکعب در سال به حدود 100 میلیارد مترمکعب کاهش یافته و به‌عبارتی، این کاهش منابع آب تجدیدشونده، به‌طور متوسط سالانه حدود یک‌میلیارد مترمکعب بوده که رقم بسیار بزرگی است.

به‌تبع کاهش منابع آب تجدیدشونده و افزایش جمعیت در طی دهه‌های اخیر، سرانه آب تجدیدشونده کشور نیز به شدت با کاهش همراه بوده است.

سرانه آب تجدیدشونده کشور نشان‌دهنده درگیر بودن ایران با تنش آبی است. نکته حائز اهمیت این است که این سرانه نیز به طور متوازن و یکسان در نقاط مختلف کشور تقسیم نشده و برخی از نقاط کشور، تنش آبی شدیدتری را تجربه می‌کنند و برخی از نقاط کشور از مرحله تنش آبی عبور کرده و وارد مرحله فقر آبی شده‌اند.