۵ دستورالعمل امام حسین برای مقاومت در برابر وسوسه‌های شیطانی

روزی مردی به حضور امام حسین علیه‌السلام آمده و گفت: من مردی گنه‌کارم و نمی‌توانم از معصیت خودداری کنم مرا موعظه‌ای کن و شیوه‌ای یاد بده تا بتوانم در مقابل گناهان و وسوسه‌های شیطانی مقاومت کنم.

قال‌الحسین علیه‌السلام:

«افْعَلْ خَمْسَةَ اشْیاءٍ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ فَاوَّلُ ذلِک: لاتَأْکلْ رِزْقَ اللَّهِ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ وَالثَّانی: اخْرُجْ مِنْ وِلایةِ اللَّهِ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ وَالثَّالِثُ: اطْلُبْ مَوْضِعَاً لا یراک اللَّهُ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ وَالرَّابِعُ: اذا جاءَ مَلَک الْمَوْتِ لَیقْبضَ روُحَک فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِک وَاذْنِبْ ما شِئْتَ وَالْخامِسُ: اذا ادْخَلَک مالِک فی النّارِ فَلا تَدْخُلْ فی النَّارِ وَاذْنِبْ ما شِئْتَ»بحارالانوار،ج75،ص120

پنج دستور را عمل کن بعد از آن هر چقدر دلت می خواهد به سوی گناه برو؛

1- روزی خدا را نخور و هر قدر می خواهی گناه کن؛
2- از تحت حکومت خداوند بیرون برو و هر چه دلت می خواهد نافرمانی کن؛
3- جایی پیدا کن که خدا تو را نبیند و هر چقدر دوست داری گناه کن؛
4- عزرائیل را موقع جان دادن از خودت دور کن و هر چه می‌خواهی گناه نما؛
5- اگر خواستند تو را به آتش جهنم ببرند نرو! آنگاه هر قدری می خواهی معصیت نما!

این روایت زیبا از امام سوم شیعیان، در حقیقت یک نسخه شفابخش برای درمان همه بیماری‌‌های هولناک نفس است.

امام به ما گوش زد می‌کند، که ای انسان بیدار باش، تو از تمام جهات تحت سلطه خداوند جهان هستی.

پدرشان امیرالمومنین در دعای کمیل به ما یادآور می‌شود که؛

لا یمکن الفرار من حکومتی

چه می‌خواهی بخوری که نعمت خدا نباشد، کجا می‌خواهی بروی که زیر آسمان خداوند نباشی، چطور می‌خواهی خود را از چشم نافذ الهی پنهان داری، با چه قدرتی قادری که جان به ملک‌الموت ندهی و یا از آتش خشم خداوند بگریزی؟؟؟!!!

پس از اینکه روزی الهی را می‌خوری و نافرمانی او می‌کنی، حیا کن...

و از اینکه مستاجر بی‌منت ملک الهی هستی و شیطان را به خانه دلت راه می‌دهی، خجالت بکش...

و از اینکه مقابل عینِ الله ، عبد نفس شده‌ای، شرمنده‌ باش...

و از اینکه در آخرالامر باید در پیشگاه او حاضر شوی، بترس...

ای بنده خدا؛ فراموش نکن روزی را که در محضر خداوند باید حاضر شوی، خدای که خود هم قاضی‌ست و هم شاهد‌است و هم مجری حکم...

یکی از راه‌های ترک گناه که امام علیه السلام در این روایت به آن اشاره دارد، اندیشیدن به نعمت‌های الهی و از این راه عشق ورزیدن به خداوند رحمان و رحیم است...

ما غرق در نعم معبود خود هستیم، پس چگونه با دست، پا، چشم، گوش، زبان،قلبمان و با اموال و اطرافیانمان و یا با استفاده از هوش و ذکاوتمان که همه نعمت‌های خداوند هستند، معصیت خداوند کنیم؟!

راه دیگر ترک معاصی، درک سیطره و قلمرو حکمرانی حضرت حق است...

از حکومت خداوند به حکومت کدام پادشاه می‌توان پناهنده شد؟! تابعیت کدام ملک و کشور را می‌توان گرفت که جزء ممالک سلطان آفرینش نباشد؟!

سومین راهکار بینشی_شناختی که حضرت اباعبدالله در این روایت به آن اشاره می‌فرمایند؛ اندیشیدن به نفوذ خداوند بر همه جای عالم است. هیچ جایی از چشم خداوند پنهان نیست. اوست که می‌داند در قلب و ذهن ما چه می‌گذارد و از نیات پنهان ضمیرمان آگاه است.

راهکار چهارم برای ترک اطاعت از شیطان و هوای نفس؛ یاد مرگ است. یاد مرگ اکسیر عجیب و داروی شفابخش هر سرکشی است.

یاد مرگ، لجام ناگسستنی است که نفس حیوانی انسان را مهار می‌کند و آدمی را رام درگاه خداوند می‌نماید.

ای انسان تو خواهی مُرد، همانطور که همه ظالمان، شهوت‌پرستان و سلاطین مدعی عالم نتوانستند با تمام ثروت، مکنت و جلالشان بر آن چیره شوند و خاضعانه تسلیم مرگ شدند.

و پنجمین راهکاری که وجود مقدس حضرت حسین علیه‌السلام برای ترک گناه و سرسپردن به بندگی خدا بیان میفرمایند؛ یاد معاد و آتش خشم خداوندگار است.

آری،جهنم جایگاه همه گنه‌کاران است و چه بد منزلگاهی است... پس تا فرصت توبه و بازگشت وجود دارد باید سر بر آستان احدیت سایید و مدال افتخار بندگی او را به گردن آویخت و هر شب برای گریختن از نار ندای الهی العفو سر داد.

محمدصادق ناطقی