آغازی برای جمع شدن مجدد کشورهای عربی در کنار هم
به گزارش خبرگزاری رسا، عبدالباری عطوان نوشت: الجزایر برای موفقیت نشست آتی سران عرب که قرار است در این کشور برگزار شود تلاش میکند و امیدواریم این نشست آغازی برای جمع شدن مجدد کشورهای عربی در کنار هم باشد.
بعد از یک دوره رکود، دیپلماسی الجزایر حرکت فعالی را در جبهههای مختلف عربی، آفریقایی و اروپایی آغاز کرده است تا یک دوره نبود خود را که حاصل ناتوانی عبدالعزیز بوتفلیقه، رئیس جمهور سابق بود، جبران کند و نقش منطقهای و بین المللی خود را بازیابد و این کار را با تلاش برای به موفقیت رساندن نشست سران عرب که قرار است مارس آینده در الجزایر برگزار شود، آغاز کرده است تا بار دیگر برنامه مشترک کشورهای عربی احیا شود، همه این کشورها بر اصلیترین مسئله یعنی فلسطین متمرکز باشند و سوریه نیز کرسی خود را در اتحادیه عرب بار دیگر به دست آورد.
به گفته سردبیر رأی الیوم، در این خصوص دو شاخص مهم را میتوان رصد کرد که نشان دهنده راهبرد جدید الجزایر برای سال ۲۰۲۲ است، این دو شاخص عبارتند از:
اول: سفر عبدالمجید تبون، رئیس جمهور الجزایر به قاهره که قرار است طی چند روز آینده صورت گیرد و هدف از این سفر، تقویت روابط دو کشور، عادی سازی آن، از بین بردن همه کدورتها و افزایش سطح هماهنگی بین دو کشور در همه زمینه ها.
دوم: گفتگوی تلفنی رمطان لعمامره، وزیر خارجه «کهنه کار» الجزایر با محمد بن عبدالرحمان آل ثانی، همتای قطری او. هدف از این مکالمه تلفنی متقاعد کردن مصر برای پس گرفتن مخالفت آن با بازگشت سوریه به اتحادیه عرب و حضور امیر تمیم بن حمد آل ثانی در نشست آتی سران عرب بود.
الجزایر خدمات بسیاری به قطر ارائه داد و نقش بزرگی در حمایت کشورهای آفریقایی از تلاش قطر برای برگزاری جام جهانی ایفا کرد و شایان ذکر است که شیخ حمد بن خلیفه، امیر سابق قطر، بعد از کسب میزبانی جام جهانی فورا از زوریخ به الجزایر رفت تا از سران این کشور به خاطر حمایت هایشان تشکر کند.
الجزایر مشخصا از سوی رژیم صهیونیستی که برای تحریم آن تلاش میکند، هدف قرار گرفته شده است و سفرهای مقامات این رژیم از جمله بنی گانتس، وزیر جنگ و یائیر لاپید، وزیر خارجه به رباط و امضای توافقات دفاع مشترک، قراردادهای تسلیحاتی و هماهنگی اطلاعاتی، با هدف تشدید تنش بین مغرب و الجزایر و شاید هم شعله ور کردن آتش جنگ بین این دو کشور صورت گرفت تا آنها را به فرسودگی دچار کند و پیشرفت اقتصادی را که دو کشور اکنون شاهدش هستند از بین ببرد و سناریوهای توطئه را تکرار کند که در سوریه، لیبی، عراق و یمن رخ داده بود و نتایج آنها هم کاملا مشخص است.
مقاومت الجزایر با تلاشهای رژیم صهیونیستی برای نفوذ سیاسی، اقتصادی و نظامی به قاره آفریقا و بستن راههای دیپلماتیک در برابر رژیمی که برای دستیابی به عنوان عضو ناظر در اتحادیه آفریقا تلاش میکند، الجزایر را در تیررس اهداف تل آویو قرار داده است به خصوص بعد از اینکه الجزایر به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به محور مقاومت ملحق شد و روابط خود را با ایران که تهدیدی وجودی برای رژیم صهیونیستی به شمار میرود تقویت کرد.
تبون طی چند هفته گذشته به منظور تقویت رویکرد جدید کشورش، به چندین ابتکار عمل دست زده است که بارزترین آنها عبارتست از دعوت از گروههای فلسطینی برای برگزاری کنفرانس آشتی در الجزایر در اسرع وقت. دیگر اقدام او سفر به تونس و ارائه کمک مالی ۳۰۰ میلیون دلاری به این کشور بود تا بتواند بحران مالی شدید و کنونی خود را پشت سربگذارد و دولت تونس نیز بتواند حقوق کارمندان را بپردازد.
الجزایر که نام کنفرانس آتی سران عرب را «کنفرانس فلسطین» گذاشته است و بازیکنان آن در بازیهای اخیر دوحه، پرچم فلسطین را بلند و جام قهرمانی را به مردم مقاوم آن تقدیم کردند، تمایل بسیاری دارد تا نشست سران عرب در موعد مقرر برگزار شود و بشار اسد، رئیس جمهور سوریه یا نماینده او در این نشست حضور داشته باشد آنهم بعد از غیبت بیش از ده سال سوریه در نشستهای سران عرب.
الجزایر نهایت تلاش خود را میکند تا سران همه کشورهای عربی یا دستکم تعداد زیادی از انها در نشست آتی حضور داشته باشند و برای تحقق این اهداف بعید نمیدانیم که رئیس جمهور الجزایر به اکثر پایتختهای عربی سفر کند و اولین مقصد او نیز قاهره است که انتخابی درست و هوشیارانه به شمار میرود.
در پایان این یادداشت آمده است، امیدواریم تلاشهای الجزایر برای جمع کردن کشورهای عربی در کنار یکدیگر، احیای برنامه مشترک کشورهای عربی به منظور مقابله با سلطه گری رژیم صهیونیستی و پایان دادن به اشغالگری آن در فلسطین، کاملا موفق شود چرا که زمان پایان گسستگی فرا رسیده است و باید قاطعانه در برابر توطئههای صهیونیست ها، غرب و چپاول ثروتهای امت عربی و اسلامی ایستاد. «نشست فلسطین» باید نشست بیداری و شروعی جدید و بازگشتی جدی به اصول عربی و اسلامی و کنار گذاشتن همه اختلافها یا اکثر آنها باشد و اگر اهداف صادقانه و ارادهای جدی وجود داشته باشد، این بلندپروازی غیرممکن نیست.
انتهای پیام/