امام علی، الگوی وحدت در جهان مسلمین

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، مولای متقیان امیرالمومنین علی بن ابی طالب امام اول شیعیان و خلیفه چهارم اهل سنت است که درستی زندگی ایشان مورد تایید تمامی حق جویان عالم می باشد و حتی با نگاه سطحی به عملکرد ایشان به راحتی می توان تصمیم گیری و اقدامات حضرت را بر اساس ایجاد وحدت بین مسلمین و پرهیز از انشقاق و تفرقه فهمید و یکی از حساس ترین و مهم ترین و همچنان بحث برانگیز ترین برهه از زندگی ایشان بحث شهادت حضرت زهرا، همسر پاک ایشان می باشد.

درجریان شهادت زهرای مرضیه اولین سوالی که به ذهن انسان می رسد این است که علی(ع) که یکه تاز میدان جنگ بود به چه دلیل نسبت به ماجرای حضرت زهرا دست به شمشیر نشد و جنگ نکرد؟

در ابتدا باید گفت در صدر اسلام و با توجه به اینکه پیامبر یاران اندکی داشتند، سکوت در برابر ظلم مستکبران قریش مهمترین دلیل و استراتژی پیامبر برای حفظ کیان اسلام بود چنانچه تاریخ گویای این ماجراست که در آن هنگام که سمیه و یاسر زیر شکنجه کفار قریش جان سپردند پیامبر اسلام به همین دلیل دست به قبضه شمشیر نبردند و جان اندک مسلمانان را حفظ کردند تا در آینده نه چندان دور ریشه های درخت اسلام در زمین مستحکم شده  و به بار بنشیند.

شبیه این رخداد دقیقا در عصر علی(ع) نیز به وقوع پیوسته است که حضرت نسبت به ظلمی که به حضرت زهرا(س) وارد شد به همان خاطر که پیامبر سکوت اختیار کرد ایشان نیز به دلیل حفظ کیان اسلام در مقابل مخالفان خود دست به شمشیر نبرد و علاوه بر این، در روایتی از پیامبر اکرم نسبت به علی آمده است که اگر یار داشتی قیام کن وگرنه با توجه به شرائط آن زمان نباید دست به شمشیر شوی زیرا اگر امام با وجود یاران کم خویش اقدام به جنگ می کرد اتفاقی که می افتاد از این سه حالت خارج نبود:

 حالت اول: چون یاران حضرت بسیار اندک بودند علی و حسنین(ع) به شهادت می رسیدند.

حالت دوم: علی همه دشمنان خود را به هلاکت می رساند.

حالت سوم: تعدادی از دو طرف کشته می شدند.

در صورت احتمال اول که بسیار هم محتمل بود(زیرا جمعیت زیادی علیه حضرت بودند و به طور خلاصه جامعه علی را به خاطر کینه توزی یا طمع ورزی نمی خواست) امیرالمومنین به شهادت می رسید که دقیقا خواست دشمنان هم این بود و به طور کل شریعت اسلام ازبین می رفت و حتی اسلام اهل سنت نیز باقی نمی ماند.

در صورت احتمال دوم قاطبه مسلمین به دست علی کشته می شدند و اسلام ضعیف می شد و با توجه به اینکه دشمنان اسلام منتظر فرصت مناسب بودند، یکباره حمله می کردند و اسلام را نابود میکردند.

درصورت احتمال سوم باقیمانده دو طرف از جنگ تسلیم یکدیگر نمی شدند و مجددا خلافت به علی نمیرسید و جنگ بی ثمر می شد و بین مسلمانان فاصله می افتاد و در نهایت اسلام ضعیف می شد.

در هر سه حالت علی(ع) به خاطر حفظ وحدت مسلمین و پرهیز از انشقاق و ایجاد دشمنی دست به شمشیر نبرد و ما مسلمانان اعم از شیعه و سنی با الگو گیری از امیرالمومنین باید نسبت به وحدت مسلمین بیشتر اهتمام داشته باشیم و مانند علی اجازه ایجاد هیچ گونه انشقاق و دودستگی بین مسلمین را ندهیم.

محمدصادق کربلائی آقاملکی