"به یادت چله نشینم" روایتگر حضور نوجوانان در اربعین است

مهدی مطهری نویسنده کتاب به یادت چله نشینم در گفت وگو با خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا با اشاره به ظرفیت اربعین و قلم زدن در مسیر اربعین گفت: وقتی اربعین حسینی به  اندازه ای ظرفیت دارد که خیلی از علما و فضلاء تعبیر به مدینه فاضله موقتی می کنند، چرا باید این ظرفیت محدود در حضور فیزیکی و در یک نقطه مکانیخاص بماند، ما باید آن ها را هم پیدا کنیم و در راستای فعالیت های فرهنگی و دینی نهایت بهره برداری را داشته باشیم.

وی با اشاره به حضور نوجوانان و جوانان در راهپیمایی اربعین ابراز داشت: یکی از ظرفیت های مهم اربعین توجه به قشر نوجوان است در این دستگاه عظیم تربیتی که بخشی از این حرکت را نوجوانان تشکیل می دهند به نظر کمتر به این قشر تاثیرگذار در آینده توجه و عنایت شده است و اگر نگاهی به این مسأله شده، منحصر به همان زمان و مکان باقی مانده است، به توفیق الهی با نگارش کتاب  به یادت چله نشینم این ظرفیت را به بیرون از زمان و مکان اربعین انتقال و گسترش دادم.

این نویسنده با اشاره به موضوع کتاب عنوان کرد: موضوع کتاب، پیاده روی خانوادگی از زبان یک نوجوان است و اتفاقاتی که قبل از سفر اربعین و در حین سفر رخ داده است را به تصویر و مدون کرده است، اما داستان این ماجرا واقعی و شخصیت اول داستان فرزندان خودم می باشند.

وی با بیان اینکه کتاب به صرف خاطرات جمع آوری نشده و حدود بیست محور تربیتی، فرهنگی در قالب داستان به مخاطبان اتقال داده می شود، خاطرنشان کرد: شروع داستان از زمانی آغاز می شود که شخص اول این ماجرا دوست دارد سفر پیاده روی اربعین را تجربه کند اما به دلیل عمل جراحی موفق به سفر نمی شود، او با شنیدن خاطرات سفر از زبان پدرش انگیزه ای دو برابر پیدا می کند و نهایتاً در سال بعد به همراه خانواده تصمیم برسفر زیارتی اربعین می گیرند و پس از آن خاطرات سفر پیاده روی بیان می شود.

مطهری در پایان بیان کرد: مخاطبین پس از مطالعه کتاب با محورهای تربیتی همچون اخلاص، ایثار، ارادت و... بیشتر آشنا می شوند و تاثیر معنویت و توسل را در جای جای نقاط زندگی خودشان حس کنند.

در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:

کل مسیر نجف تا کربلا،در هر 50 متر یک تیر برق بلند قرار داده اند و آنها را شماره گذاری کرده اند. به این تیر های برق «ستون» یا «عمود» می گویند. یعنی فاصله ی حدودا 75 کیلومتری نجف تا کربلا تقسیم به 1452 عمود شده است. کارکرد زیادی برای این عمود ها وجود دارد. اولا مسافت باقیمانده تا حرم امام حسین علیه السلام دقیقا مشخص می شود، ثانیا تقریبا تمام آدرس دهیها با همین عمود ها صورت می گیرد؛ مثلا می گویند فلان موکب در کنار عمود 525 است. کارکرد دیگر آن در قرار گذاشتن بین همسفران است، مثلا یکی می خواهد اینجا استراحت کند ولی دیگری هنوز انرژی دارد، به هم می گویند دو ساعت دیگه عمود 600 منتظرت می نشینم. یا افرادی که با خانواده یا با گروه دوستان پیاده روی می کنند؛ می توانند در صورت گم کردن همدیگر، این عمود ها را بعنوان نشانه قرار دهند و باهم قرار بگذارند. این هم از معرفی ستونهای این جاده...

هراز گاهی کسانی که درحال پیاده روی هستند باخودشان چیزی زمزمه می کنند، مثلا:

کنار قدم های جابر، سوی نینوا رهسپاریم

ستون های این جاده را ما، به شوق حرم می شماریم

شبیه رباب و سکنیه، برای شما بی قراریم

ازین سختی و دوری راه، به شوق تو باکی نداریم

فدایی زینب، پر از شور و عشقیم

اگر که خدا خواست، بزودی دمشقیم

لبیک یابن الحیدر، یابن الحیدر،یابن الحیدر