من تشنه‌ام؛ شط تشنه است

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا،این صدای مردمان نجیب، اصیل و شهید‌پروری است که در اعتراض به بی‌آبی‌های اخیر و نداشتن آب شرب سالم به خیابان‌ها آمده‌اند.

امروز درد بی‌آبی کارد به استخوان مردم استان خوزستان رسانده است. استان نفت‌خیز‌ی که روزگاری اولین تولید‌کننده‌ی گندم کشور بوده و در گاز، نیشکر، پتروشیمی و فولاد سرآمد دیگر استان‌هاست، بر اثر بی‌تدبیری مسئولین و بحران تصمیم‌گیری در مدیریت منابع آبی با مشکلات عدیده‌ای مواجه است و مردم این منطقه از امکانات حداقلی و رفاه عمومی محروم هستند.

 اعراب، بختیاری‌ها و لر‌ها اکثر جمعیت این استان را به خود اختصاص داده‌اند. مردمان عرب دو درصد از جمعیت ایران و بیش از یک‌سوم جمعیت خوزستان را تشکیل می‌دهند. از افتخارات اعراب ایران همگامی با مبارزات ایرانیان علیه اشغالگران انگلیس در سال‌های جنگ جهانی اول است که با اعلام فتوای مراجع عالیقدر نجف در کنار دیگر مردم به مقابله با نیروهای متجاوز  برخاستند. اعراب خوزستان خود را جزيی از هويت ملي جمهوري اسلامي ايران می‌دانند و نقشي برجسته در دفاع از سرزمين خوزستان ایفا کرده‌اند. آنها در زمان جنگ تحمیلی در نزدیکترین فاصله با کشور عراق در برابر تهاجم رژیم بعثی عراق جوانمردانه ایستادند.

آری! جنگ خانمان‌سوز است. زمانی که خاطره‌ی دفاع مقدس را در ذهن زنده‌ می‌کنیم، بی‌اختیار به یاد خوزستان می‌افتیم. خوزستانی که آن‌زمان نبض کشور بود. سرزمین تفتیده‌ای که صدای صفیر اولین گلوله‌های جنگ را به گوش جان خرید. اولین‌بار دیوارهای صوتی این شهر با صدای گوشخراش هواپیماهای بعثی شکسته شد و اولین شهدا از جمله محمد‌علی جهان‌آرا و سید حسین علم‌الهدی در این استان لاله‌گون شدند و اولین اسرا از این استان به اسارت نیروهای دشمن در آمدند.

 جای‌جای این دیار حاصلخیز یادآور رشادتهای دلیر‌مردانی است که هستی خود را فدا کردند. از خونین‌شهر، اولین قربانی جنگ و مامن نخل‌های سوخته و بی‌سر گرفته تا آبادان حصر‌شده تا دزفول قهرمان و اسطوره‌ی پایداری تا سوسنگردش که به دشت آزادگان ملقب شد تا اهواز سرافراز که برای ایران مادری کرد تا دهلاویه، طلائیه، شادگان، شوش، شوشتر، بستان، ایذه، باغملک و... که با خون شهدای وطن آبیاری شد و حتی رودخانه‌هایش که با خون جوانان وطن تقدس و معنویت یافت، همه و همه در این جنگ ویرانگر رنج کشیدند. بسیاری از زیرساختهای اقتصادی، آموزشی، فرهنگی، کشاورزی و بهداشتی این استان در جریان جنگ تحمیلی آسیب دید؛ که گاها برخی از این آسیبها هرگز به طور کامل ترمیم و جبران نشد. هزاران اصله درخت نابود شد، حیوانات زیادی از میان رفتند، پهنه‌ی وسیعی از استان دچار آلودگی‌های شیمیایی و تسلیحاتی شد. تا جایی که امام خمینی (ره) فرمودند: خوزستان دِین خود را به اسلام ادا کرد.

خوزستان دین خود را ادا کرد؛ اما آیا ما نیز دین خود را نسبت به این مردمان شریف ادا کردیم؟ آیا مصائبی که آنها در این چند سال جنگ متحمل شده‌اند را ارج نهادیم؟ یا نه دردی بر دردهای آنها افزودیم وایثار‌گری‌های مادران و پدران این سرزمین را نادیده گرفته و آنها را با محرومیت باقیمانده از جنگ تنها گذاشتیم؟!

خوزستان با داشتن ۵ رود بزرگ تنش بی‌آبی کم‌سابقه‌ای را تجربه‌ می‌کند.‌ استان‌های همجوار نظیر چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد هم که روزی کم‌آبی این استان را جبران می‌کردند وضعیت مناسبی ندارند. دبی کارون با ۹۵۰ کیلومتر طول، ۲۶۰ درصد کاهش یافته است که تداوم این وضعیت راه را برای ورود ریزگردها و آسیب‌های زیست‌محیطی هموار کرده است و این مسئله در فصول گرم سال نمود بیشتری می‌یابد.

آنها نه آب سالمی برای نوشیدن دارند و نه هوایی برای تنفس و به طور مداوم غبارهای جوی را تجربه می‌کنند.

 مردم غیور این منطقه بی‌‌‌مهری‌های فراوانی از مسئولین دیده‌اند. آنها تجزیه‌طلب نیستند،  برابری‌خواه و ضد‌تبعیض‌اند، آنها شهروند درجه‌دو نیستند؛ ایران را وطن خود می‌دانند و خواهان حقوقی مساوی با دیگر هموطنان به عنوان شهروند درجه‌یک هستند. سیاست دولتها بایستی بر مبنای احترام به حقوق شهروندی و توزیع متوازن و بدون تبعیض فرصتها، مواهب و ثروت ملی بین همه‌‌ی مردم و لحاظ کردن حق شهروندی مساوی برای هر ایرانی صرفنظر از هر آیین، قومیت، زبان و مولفه‌های شهروندی باشد.

آب موهبت خداوندی است و حق هر ایرانی غیرتمند است که به آب شربی سالم دسترسی داشته باشد. اعتراض‌های خیابانی مردم به کم‌آبی نمایشی از رنج فراوان آنها در این زمینه است. متولیان امور همه و همه باید تصمیماتی فوری برای رفع این معضل اتخاذ کنند چرا که ایرانی‌ها همواره در هر موقعیت و بحرانی وفاداری و وطن‌دوستی خود را اثبات کرده‌اند.

طاهره کنگازیان