روایت یک شاهد عینی از بمباران مدرسه بهبهان

به گزارش خبرگزاری رسا، غزه، ما را به یاد روزهای گلوله باران شهرهای ایران می‌اندازد، ایرانِ مظلومی که جای ترکش گلوله‌ها و خمپاره‌های سربازان صدام روی صورتش مانده و مردم شهرهای خرمشهر، موسیان، بهبهان، نفت شهر، دهلران و آبادان و ... به یادگار، این زخم کهنه را بر تن دارند.

خمپاره، گلوله ، صدای ایست سربازان و شکستن دیوار صوتی از سوی جنگنده ها،‌ برای مردم دیار جنگ زده خاطره است اما دختران و پسران کوچک هیچ‌گاه نخواهند توانست به این صدای رعب انگیز عادت کنند، آن هم آژیر حمله موشکی به شهر. صدایی که پس از آن یک قدم به شهادت نزدیک تر می شوی.

«نامه مادران بهبهان به سردار قاآنی برای حمایت از فلسطینیان» و ایجاد این پویش در فارس من، بهانه ای برای خاطره بازی با شهدا و آن روزهای جنگ شد، مجال نیست اما گفت وگو با خانم مروج، شاهد حمله موشکی به مدرسه «پیروز» روایتی از آن روزها است که می توان حال و هوای آن را با غزه یکی دانست.

خانم مروج و برخی دیگر از بانوان بهبهانی، نگارنده نامه ای هستند که به سردار قاآنی برای حمایت از مردم فلسطین به نگارش در آمده است،  فارس من با این بانوی رزمنده گفت وگویی داشت.

خانم مروج، ثبت کننده این پویش در گفت وگو با خبرنگار ما اظهار کرد: در بهبهان با چند تن از بانوان کارهای فرهنگی می‌کنیم، یک روز درباره مسائل فلسطین و درگیری‌های این روزهای اخیر در غزه و وضعیت زنان و کودکان صحبت می‌کردیم.

وی افزود: وقتی به زنان و کودکان غزه فکر کردیم دیدیم که باید جنایات علیه غزه و کودکان را محکوم کنیم چرا که امروز آنها در وضعیت مناسبی قرار ندارند و آنجا وضعیت جنگی است.

این بانوی بهبهانی تأکید کرد: پس از مشاهده مظلومیت مادران و فرزندان فلسطینی بر آن شدیم تا به یکی از مسئولان کشوری نامه ای برای همدردی با این  خانواده های رنج کشیده بنویسیم و ارسال کنیم، این شد تا این نامه را با تلاش جمعی از مادران بهبهانی به  سپاه قدس ارسال کردیم.

این مادر بهبهانی با اشاره به تلاش‌های زنان بهبهانی برای کمک به جبهه در جنگ تحمیلی ابراز کرد: در زمان جنگ ما نیز پشت جبهه در حال آماده سازی برخی خدمات فرهنگی و ارزاق برای رزمندگان بودیم، آن زمان در بهبهان یک اتفاق ناگوار افتاد که سال‌ها از حادثه می‌گذرد اما بسیار تلخ بود.

وی یادآور شد: مدرسه ای در بهبهان به نام مدرسه راهنمایی «پیروز» از طریق چندین موشک صدامیان تخریب شد، آن زمان بنده معلم حق التدریس بودم و آن روز قرار بود تا جلسه ای در بهبهان برگزار شود و به همین سبب برای آن جلسه داشتم آماده می شدم. حدود ساعت ۱۷ عصر بود ، صدای انفجار آمد، احساس کردیم که زلزله آمده اما پس از دقایقی دیدیم که بخشی از آسمان تیره و دودی شد، همه به سمت آن دود رفتیم، عراقی ها مدرسه دو طبقه را با خاک یکسان کرده، آن هم با موشک های جنگنده.

این معلم بهبهانی اضافه کرد: در اثر این انفجار، ۷۴ نفر از دانش آموزان و معلمان و یک خدمتگزار به شهادت رسیدند و برخی دیگر هم مجروح و زخمی شدند. پس از مرخص شدن مجروحان از بیمارستان، به خدمت امام رسیدند.

مروج در بخش دیگری از این گفت وگو با تبیین برخی شباهت های دو رژیم بعث و صهیونیستی، می گوید: رژیم بعث و رژیم صهونیستی در عرصه جنایت به مردم مظلوم به مانند هم هستند، صدام روزی دانش آموزان را در مدرسه پیروز هدف قرار داد و کشورهایی به صدام برای این حملات کمک می کردند. آن روز کشورهای عربی و اروپایی در برابر جنایات صدام سکوت می‌کردند و امروز نیز در برابر ظلم این رژیم سفاک علیه فلسطین نیز ساکت هستند و هیچ واکنشی نشان نمی دهند‌.

 وی ادامه داد: چند هفته پیش از آنکه  مدرسه «پیروز» بهبهان را هدف قرار دهند، خانه مردم مورد اصابت گلوله های دشمن قرار گرفت. در آن خانه‌ها، بچه‌های کوچک و بزرگ بودند و آن روزها ما مورد اصابت گلوله ها و موشک ها قرار می‌گرفتیم و مردان ما نیز در جبهه ها بودند.

این بانوی بهبهانی، تأکید کرد: تصویر مادری را فراموش نمی‌کنم که فرزند کوچکش به شهادت رسیده بود و مادر، پیکر آن طفل کوچک را روی دست گرفته بود تا به همگان نشان دهد، از این رو هر گاه در غزه و فلسطین کودک و یا فرزندی به شهادت می رسد همان ندای مظلومیت آن روزهای خود را در جنگ تحمیلی به یاد می آورم.

مروج، خاطرنشان کرد: در آن روزها مادر بهبهانی شاید از شهادت و مجروحیت فرزندان و همسران شان اشک می ریختد، اما باز می دیدیم که فرزندان دیگر خود را راهی دیار شهادت و ایثار می کردند، این روحیه واقعا ستودنی است.