بلای کرونا فرصتی برای بازگشت بشریت به خداوند و فطرت الهی است

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری رسا،  آیت الله سید محمد رضا مدرسی در پیامی به مناسب حلول ماه شعبان با تأکید بر لزوم استفاده از فرصت های بی بدیل این ماه، شرایط کنونی را فرصتی برای بازگشت به خدا و فطرت الهی دانست.

متن پیام عضو فقهای شورای نگهبان به شرح زیر است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الْحَمْدُ لِلَّهِ‏ رَبِ‏ الْعالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَاهِرین

ابتلاء و بازگشت به خداوند عزّ و جلّ

ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذيقَهُمْ بَعْضَ الَّذي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ) 1

به سبب اعمال مردم، فساد در خشكى و دريا آشكار شد تا به آنان جزاى بعضى از كارهايشان را بچشاند، باشد كه بازگردند.

مقصود هر فسادی است؛ أعم از قحطی، مرگ، بیماری و ... چنانکه از روایات می‌توان استفاده کرد. و مقصود از (بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ) همه اعمال بد مخصوصاً گناهان اجتماعی است، چنان‌که از برخی روایات مثل صحیحه محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام استفاده می‌شود که فرمودند:

ذَاكَ وَ اللَّهِ حِينَ قَالَتِ‏ الْأَنْصَارُ مِنَّا أَمِيرٌ وَ مِنْكُمْ أَمِيرٌ» (2)؛

بخدا سوگند اين در همان موقعى شد كه انصار گفتند: از ما يك امير و فرماندهى باشد و از شما هم يك امير و فرماندهى باشد.

روشن است این مربوط به مدیریت جامعه و مسئله مهم حکومت است.

آیه عجیبی است که فساد را در دریا و خشکی می‌بیند و می‌فرماید نتیجه کارهای مردم است نه قوم خاصی، و این تباهی‌ها برای آن است که خداوند متعال بچشاند به مردم بعض آن‌چه را انجام داده‌اند و نه همه آنچه را انجام داده‌اند و هدف این تنبیه، برگشت مردم به حق و اخلاق و فطرت است.

و نظیر این آیه است آیه دیگری که می‌فرماید:

«وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ * وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزينَ فِي الْأَرْضِ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصيرٍ» (3)

هر مصيبتى که به شما برسد، به خاطر اعمالی است كه انجام داده‏‌ايد. و خداوند بسيارى از گناهان را عفو مى‏كند * و شما هرگز نمى‌‏توانيد در زمين از قدرت خداوند فرار كنيد؛ و غير از خدا هيچ ولىّ و ياورى براى شما نيست‏.

روایات هم در این زمینه الی ما شاء الله هست. و در همان روایات است که یزید لعنه الله این آیه را به عنوان طعن بر امام سجاد علیه لسلام خواند و حضرت در پاسخ به او فرمودند:

كَلَّا مَا هَذِهِ فِينَا إِنَّمَا نَزَلَ‏ فِينَا ما أَصابَ‏ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ‏ فَنَحْنُ الَّذِينَ لَا نَأْسَى عَلَى مَا فَاتَنَا [من امر الدنیا] وَ لَا نَفْرَحُ بِمَا أُوتِينَا» (4)

هرگز این آیه در شأن ما نازل نشده است. همانا در شأن ما چنین نازل شده: «هیچ مصيبتى در زمين يا در جسم و جان شما روى نمی‌دهد مگر اینکه قبل از آفرينش شما در كتاب (لوح محفوظ) بوده است، همانا اين امر بر خداوند آسان است، اين براى آن است كه شما به خاطر آنچه از دست مى‌‏دهيد غمگين نشويد، و به خاطر آنچه به شما داده می‌شود خوشحال نباشيد. همانا ما كسانى هستيم كه هرگز به خاطر آنچه [از امر دنیا که] از دست داده‏‌ايم غمگين نخواهيم شد، و به خاطر آنچه بدست می‌آوریم خوشحال نمی‌شویم.

پس آنچه برای عموم مردم قاعده است، آن است که آنچه از بلاها و مصیبت‌ها بر سر مردم می‌آید، نتیجه اعمال خود آنها می‌باشد. و اگر در این میان بلایی به ولیّی از اولیاء الهی رسید که چه‌بسا لازمه قهری برخی گناهان دیگران است ـ چنان‌چه مستفاد از ظاهر آیه شریفه (وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصيبَنَّ الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً) (5) می‌باشد (6) ـ برای او موجب رفعت مقام و پاداش است و نسبت به برخی موجب سقوط گناهان می‌باشد.

و امروز ما در دنیا شاهد هستیم بشریت چگونه گرفتار تنبیه الهی شده است. بلایی را خداوند متعال فرستاده است که هیچ کسی را معاف نمی‌کند؛ زن، مرد، جوان، میان‌سال، کهن‌سال، عالم، جاهل، پزشک، پرستار، عالم دینی و غیر او، قلدر و غیره، همه و حتی عربده‌کشان عالم از دست این ویروس راحتی ندارند. هیچ جا امن نیست حتی در عمق خانه، و از هر روزنه‌ای ممکن است وارد شود و چه‌بسا الان همراه شما باشد. اجازه نمی‌دهد به عزیز‌ترین افرادت نزدیک شوی یا دلنشین گپی بزنی. همه را به خاک مذلّت نشانده است و چقدر خداوند عزیز و قدیر است (وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِينَ) (7).

یک ویروس غیر مرئی، غیر قابل پایداری در دراز مدت در محیط عادی، همه دنیا را به سادگی به سخره گرفته و قلدران و ستمگران عالم را هم به هراس و حقارت واداشته است. این‌ها حتی در کاخ‌های خود هراسانند و از همکاران و محافظان خود احتراز می‌کنند و در این میان کسانی که راضی به قضای الهی هستند آرامش دارند. و البته این بدان معنا نیست که تلاش علمی و طبی ننمایند و نکات بهداشتی را رعایت نکنند، بلکه آنچه را که وظیفه ظاهری خودشان می‌دانند انجام می‌دهند و با الحاح و اصرار، دعا هم می‌کنند و در عین حال، تسلیم قضای الهی هستند که (أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ) (8)

و اگر بشریت بخواهد از این بلا به گونه نیک و با عاقبت خیر خارج شود (نه به نحو استدراج و املا و دوباره گرفتاری دیگر داشتن) باید به خدا و فطرت خدائی خود بازگردد و دست از این ظلم، طغیان، فساد و فحشا بردارد و خود را به پاکی و نور نزدیک کند. امیر مؤمنان و دانای به اسرار عالم می‌فرماید:

«وَ لَوْ أَنَّ النَّاسَ حِينَ تَنْزِلُ بِهِمُ النِّقَمُ وَ تَزُولُ‏ عَنْهُمُ‏ النِّعَمُ‏ فَزِعُوا إِلَى رَبِّهِمْ بِصِدْقٍ مِنْ نِيَّاتِهِمْ وَ وَلَهٍ مِنْ قُلُوبِهِمْ لَرَدَّ عَلَيْهِمْ كُلَّ شَارِدٍ وَ أَصْلَحَ لَهُمْ كُلَّ فَاسِد» (9)

اگر مردم به هنگام نزول بلاها و گرفته شدن نعمت‏ها، با درستى نيّت در پيشگاه خداوند فزع و زارى كنند، و با قلب‏هاى پر از محبّت از خداوند درخواست عفو نمايند، هر آینه آنچه از دستشان رفته باز خواهد گشت، و برای آنها هر گونه فسادى اصلاح خواهد شد.

و از خداوند متعال خواهانم که این مهم محقّق شود و بشر بیدار شود و حدّاقل امّت ما و ملت ما مورد الطاف خاص حضرت حق قرار گیرند. بمحمدٍ و آله الطاهرین.

سید محمّد رضا مدرّسی یزدی

پی‌نوشت:

(1) سوره مبارکه الروم، آیه 41

(2)  الكافي، ج ‏8، ص 58:

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ علیهما السلام فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ‏ قَالَ: ذَاكَ وَ اللَّهِ حِينَ قَالَتِ‏ الْأَنْصَارُ مِنَّا أَمِيرٌ وَ مِنْكُمْ أَمِيرٌ.

(3) سوره مبارکه الشوری، آیه 30-31

(4) بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج ‏70، ص 315 و مرآة العقول، ج 9، ص 399:

رُوِيَ عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام أَنَّهُ‏ لَمَّا دَخَلَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ علیهما السلام عَلَى يَزِيدَ نَظَرَ إِلَيْهِ ثُمَّ قَالَ يَا عَلِيُ‏ ما أَصابَكُمْ‏ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ‏ فَقَالَ علیه السلام كَلَّا مَا هَذِهِ فِينَا إِنَّمَا نَزَلَ‏ فِينَا ما أَصابَ‏ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها إِنَّ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ‏ فَنَحْنُ الَّذِينَ لَا نَأْسَى عَلَى مَا فَاتَنَا [من امر الدنیا] وَ لَا نَفْرَحُ بِمَا أُوتِينَا.

(5) سوره مبارکه انفال، آیه 25

(6) گرچه به نحو دیگری قرائت و حتی به نحو دیگری نیز تفسیر شده است.

(7) سوره مبارکه آل عمران، آیه 54

(8) سوره مبارکه یونس، آیه 62

(9) نهج البلاغه (للصبحی صالح)، خطبه 178، ص 257. این مضمون در الکافی و ... نیز آمده است./998/