اخلاص، چشمه های حکمت را از قلب به زبان جاری می کند

به گزارش خبرگزاری رسا، آیت الله شیخ عبدالله خائفی در پایان درس خارج فقه خود، نکاتی اخلاقی را بیان کرد که جهت استفاده عموم منتشر  می شود:

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«مَن أخلصَ لله أربَعینَ صَباحاً جَرَت یَنابیعُ الحکمة مِن قَلبِه علی لِسانه و أنطَقَ بِه لِسانَه»

مولای ما رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر کس چهل صباح برای الله تعالی خالص باشد. (این لحظه ای که ما در آن هستیم [حدود ساعت 9 صبح] صباح اطلاق نمی شود. صباح به آن هنگامی می‌گویند که هنوز مردم اشتغال به امور دنیا ندارند.

 هنوز عرفا مشغول به ذکر الله تعالی و رابطه با الله تعالی هستند؛ که فضا، فضای سکوت و آرامش است. فضای ارتباط خاص با الله تعالی است.) در چنین فضایی اگر انسان، خالص برای الله تعالی باشد، یعنی در امور دنیا مشغول نباشد و با اغیار ارتباطی نداشته باشد. خودش هست و اتاق خلوت و در یک فضای تاریک و ارتباط با الله.

مَن اخلص لله اربعین صباحا، [نتیجه اش] چه می شود؟ در این فضای ارتباط با الله تعالی چه پدید می آید؟

«جرت ینابیع الحکمه من قلبه علی لسانه.»

چشمه های حکمت از قلب او به لسانش جاری می شود. او دیگر یک انسان دنیا نیست. انسانِ مال این عالم نیست. انسانی پر از سرمایه حکمت است. انسانی است که لسانش سخن از الله تعالی می گوید. لسانش سخن از ذات الله دارد. سخن از وحدت ذات دارد. سخن از وحدت صفات دارد. سخن از وحدت افعال دارد.

«و انطق بها» و با این چشمه های حکمت، سخن می گوید. زبانش زبان حکمت است؛ زبانش زبان علم است؛ زبانش زبان دانش است.

در جایی دیگر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید:

«مَن رَأیتُمُوه سُکُوتاً فَادنُوا منه»  اگر کسی را دیدید که سکوت کرده و در حال سکوت او را ملاقات می کنید، بگروید به او و به او نزدیک شوید. چرا؟ «فإنه یُلقِی الحمکة» طردش نکنید. استفاده کنید از او.  بخواهید از او که آن حکمتی که در نهادش نهفته است و سالیان متمادی ـ نه چهل روز ـ بلکه سالیان متمادی در نزد الله تعالی زانو زده و حکمت آموخته و سرمایه تهیه کرده، به او نزدیک شوید و از این فیض، کمال استفاده را داشته باشید./998/د102/ب1

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.