نقدی بر یک یادداشت؛
آقای حجتی! خرد سیاسی امروز "اکل میته" را نمی‌پسندد
مذاکره با آمریکا را در شرایط کنونی نه خِرد سیاسی می‌پسندد و نه محاسبات اقتصادی ایجاب می‌کند. چه آن که شرایط کشور مقتضی "اکل میته" نیست!
باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، علی بهاری
«مذاکره با ترامپ، چون خوردن گوشت مردار بالاصاله حرام است، ولی به عنوان ثانوی و به حکم اضطرار کنونی چنین مذاکره‌ای رواست» این عبارات، بخش‌هایی از مقاله‌ی اخیر جناب حجتی کرمانی در روزنامه‌ی اطلاعات است. به طور خلاصه ایشان می‌خواهد بگوید اگر چه مذاکره با ترامپ حرام و ممنوع است، اما به خاطر شرایط کشور باید به مذاکره تن دهیم تا مشکلات حل شود. درباره‌ی یادداشت ایشان نکات زیر به ذهن می‌رسد:
هر کس می‌خواهد از مذاکره با آمریکای ترامپ، حمایت کند ابتدا باید به روشنی بگوید هدف از مذاکره چیست؟ مگر جز این است که آقایان از مذاکره دم می‌زنند، چون می‌خواهند در ازای دادن امتیازات فراوان، فشار تحریم‌ها بر اقتصاد کشور را کم کنند و وضعیت معیشت مردم را بهبود بخشند. حال سوال این است: آیا امریکا از تحریم دست خواهد کشید؟ چگونه می‌توان به "تعهد شفاهی" دولتی که به روشنی "توافق کتبی" مورد تایید سازمان ملل را پاره کرده و زیر پا گذاشته است اعتماد کرد؟ مگر غیر از این است که همین امریکا با کره‌ی شمالی هم وارد مذاکره شد و وعده‌ی تخفیف تحریم داد، اما هنوز زمان زیادی نگذشته بود که امریکا زیر میز تفاهم و توافق زد و کُره هم مسیر موشکی و هسته‌ای خود را دوباره در پیش گرفت؟ از سوراخ توافق با امریکا چند بار و چند نفر باید نیش بدعهدی بخورند تا بفهمیم این‌ها قابل اعتماد نیستند؟
اگر به راستی ما برای حل مشکلات اقتصادی کشور و بهبود وضع معیشت مردم هیچ چاره‌ای نداشتیم جز این که دست تسلیم بالا ببریم و همه‌ی دستاوردهای‌مان را به باد بدهیم باز هم مذاکره در این شرایط معقول به نظر نمی‌رسید چه رسد به الان که راه‌های پرشُماری پیش روی داریم و تنها کافی است دست التماس از غرب بکشیم و دست به زانوی توان داخلی و هوش سرشار جوان ایرانی بگذاریم تا شاهد باشیم آن چه در موشک و نانو و ماهواره و پزشکی رخ داد در اقتصاد هم اتفاق خواهد افتاد.
ممکن است خواننده‌ی گرامی به بخشی از آن چه در بند دوم گفته شد، انتقاد کند و آن را مغایر با واقعیت‌های اقتصادی کشور بخواند و چاره‌ی گره‌ی اقتصاد کشور را تنها در دست‌های مذاکره بداند. این پندار که متاسفانه این روز‌ها از برخی تریبون‌ها مانند روزنامه‌ی اطلاعات به جامعه پمپاژ می‌شود خلاف عدد و رقم‌های کنونی اقتصاد کشور است. برای فهم دقیق بی‌نیازی کشور به غرب و انحصار راه حل در داخل باید به این آمار‌ها که اتفاقا بخشی از آن را مسئولان دولتی اعلام کرده‌اند توجه نمود:
الف) نقدینگی موجود در کشور به مرز ۲۰۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده است. اگر این رقم به واحد‌های تولیدی کم‌رمق تزریق شود حتما مایه‌ی جهش تولید و اشتغال خواهد شد و در این زمینه تاثیر متغیر‌های خارجی مانند تحریم، اینستکس و ... حداقلی است. ب) آمار فرار مالیاتی در کشور به گفته‌ی وزیر اقتصاد حدود ۴۰ هزار میلیارد تومان است. این رقم تقریبا معادل یک سال یارانه‌ای است که دولت به مردم و خانواده‌های کم درآمد پرداخت می‌کند. یعنی با جلوگیری از فرار مالیاتی، می‌توان یارانه‌ها را تامین کرد و ردیف بودجه‌ی آن را به کار‌های عمرانی و اشتغال‌زایی اختصاص داد. ج) دولت در سال حدود ۹۰۰ هزار میلیارد تومان یارانه‌ی پنهان پرداخت می‌کند که رقم بسیار تکان‌دهنده‌ای است. حال تصور کنید اگر دولت با برنامه‌ای مدون و منطقی این رقم را به بخش‌های عمرانی، کشاورزی و صنعتی کشور تزریق کند. آیا اساسا به مذاکره با ترامپ بدعهد و دل سپردن به مکرون مکار نیاز خواهیم داشت؟ این سه نمونه تنها مشتی نمونه خروار است و ده‌ها و صد‌ها ظرفیت این چنینی در اقتصاد کشور وجود دارد که شوربختانه به دلیل نگاه به بیرون آقایان، مغفول مانده است.
دونالد ترامپ به دلیل شکست‌های پی در پی در سیاست خارجی به شدت دنبال کشاندن ایران به میز مذاکره برای بازیابی اعتبار از دست رفته‌ی خود است. چه آن که در سوریه، بازی را به ارتش بشار واگذار کرده است، در یمن دست امنیت متحدانش زیر ساطور موشکی انصار خداست، در لبنان حزب الله - بخوانید بخشی مهم از حاکمیت لبنان - بیش از پیش می‌درخشد و تن صاحب منصبان اسرائیلی را هر روز می‌لرزاند و در عراق حشد الشعبی کمر داعش را شکسته و امنیت را تا حد قابل توجهی برقرار کرده است. در این شرایط ترامپ می‌خواهد بازی سراسر باختش را با یک عکس یادگاری مشترک به بازی بُرده تبدیل کند! مطمئن باشید خر پیروزی‌اش که از پل انتخابات بگذرد به ریش اعتماد و دلخوشی ما خواهد خندید و در چشم به هم زدنی همه‌ی تحریم‌ها را بازخواهد گرداند. دوباره روز از نو و روزی از نو!
جمع بندی
منطق جناب حجتی کرمانی و هم فکرانش در "اطلاعات" پذیرفتنی نیست. مذاکره با امریکا را در شرایط کنونی نه خرد سیاسی می‌پسندد و نه محاسبات اقتصادی ایجاب می‌کند. چه آن که شرایط کشور مقتضی اکل میته نیست! بنابراین به جای حاشیه سازی و جابجایی اصل و فرع، باید بر توان داخلی کشور متمرکز شویم تا انشاء الله از گردنه‌ی تحریم به سلامت عبور کنیم./918/ی702/س
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
یاداشت خوبی بود