یادداشت طلبگی؛
نعمت خدا در حوائج مردم
اینکه انسان پناهگاهی برای برآوردن حاجات مؤمنین شود و مراجعات زیادی داشته باشد نعمتی از نعمت‌های خداوند است که به او ارزانی شده و توفیقی است که به هرکس عطا نمی‌شود.
باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، بابک شکورزاده
برخی افراد هستند که قبله حاجات دیگران به حساب می‌آیند و بخش زیادی از زندگیشان صرف راه انداختن کار مردم می‌شود. اصلا آدم وقتی این‌ها را می‌بیند یاد واژه‌هایی همچون حاجت، مشکل گشایی، خیّر و مفاهیمی از این دست می‌افتد. گویا این‌ها مظهری از صفت "قاضی الحاجات" خداوند هستند.
اینکه انسان پناهگاهی برای برآوردن حاجات مؤمنین شود و مراجعات زیادی داشته باشد نعمتی از نعمت‌های خداوند است که به او ارزانی شده و توفیقی است که به هرکس عطا نمی‌شود. امام حسین علیه السلام در حدیثی فرمودند: «إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَیکُم مِن نِعَمِ اللّهِ عَلَیکُم، فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَجوزُوا النِّعَمَ؛ نیازهاى مردم به شما، از نعمت‌هاى خداوند بر شماست، پس از نعمت‌ها ملول نشوید که نعمت‌ها از دست مى روند.»
با این اوصاف گاهی اوقات اگر کسی یا کسانی به ما احساس نیاز کند و به دفعات تقاضایی از ما داشته باشد، چه بسا به مزاجمان سازگار نیست، ناراحت می‌شویم و یا حتی مدام غُر هم بزنیم که چرا از ما تقاضایی می‌شود؛ در واقع از این نکته غافل هستیم که حوایج مردم نعمتی از نعمت‌های الهی است و عملا ناشکری می‌کنیم.
همین که در کلام امام معصوم برآوردن حوایج مردم از نعمت‌های الهی شمرده شده نشان می‌دهد که این کار چه ارزش والایی دارد. حالا اگر این را در کنار سایر آموزه‌های دینی قرار دهیم اهمیت مسئله بیشتر برایمان روشن می‌شود؛ مثلا وقتی که امام حسن علیه‌السلام برای برآوردن حاجت مؤمنی اعتکاف خانه خدا را رها می‌کند، طبیعتا باید به این نکته رهنمون شویم که مشکل‌گشایی از کار دیگران چه جایگاه رفیعی دارد.
احادیث عجیبی در این باره از حضرات معصومین علیهم‌السلام نقل شده که اهمیت این کار را بیش از پیش نمایان می‌کند. چند نمونه از فرمایشات رسول خدا صلی الله علیه و آله در این باره:
الف) کسى که حاجتى از برادر مومنش را برآورد، مانند کسى است که در تمام عمر، خدا را عبادت کند.
ب) هر کس حاجت مومنى را برآورد، خداوند حوائج زیادى را از او برآورد که کمترین آن‌ها بهشت است.
ج) کسى که در جهت یارى برادر دینى‌اش و به سود او قدم بردارد، پس براى او پاداش مجاهدان در راه خدا است.
د) هر کس در برطرف ساختن نیاز برادر دینى اش ساعتى از شب یا روز را قدم بردارد، چه آن حاجت را برطرف سازد و چه نسازد، براى او بهتر از دو ماه اعتکاف است.
این‌ها گوشه ناچیزی از آموزه‌های دینی درباره برآوردن حاجات است که توجه به آن‌ها باعث ترغیب انسان به این کار خداپسندانه می‌شود. خوشا به حال کسانی که دائم در حال خدمت رسانی به خلایق هستند و در این راه خسته و آزرده خاطر نمی‌شوند.
در اینجا ذکر این نکته شایسته است که مسئولان توجه داشته باشند، مناصبی که بر عهده دارند امانتی است که به طور مستقیم و یا غیر مستقیم شامل خدمت رسانی به مردم و برآوردن نیاز‌های آنان می‌شود؛ بنابراین سزاوار است که در این راه کوتاهی نکنند و به نحو شایسته و بایسته به وظیفه خود عمل کنند. /۹۹۹/ 704/س
اینکه انسان پناهگاهی برای برآوردن حاجات مؤمنین شود و مراجعات زیادی داشته باشد نعمتی از نعمت‌های خداوند است که به او ارزانی شده و توفیقی است که به هرکس عطا نمی‌شود. امام حسین علیه السلام در حدیثی فرمودند: «إنَّ حَوائِجَ النّاسِ إلَیکُم مِن نِعَمِ اللّهِ عَلَیکُم، فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتَجوزُوا النِّعَمَ؛ نیازهاى مردم به شما، از نعمت‌هاى خداوند بر شماست، پس از نعمت‌ها ملول نشوید که نعمت‌ها از دست مى روند.»
با این اوصاف گاهی اوقات اگر کسی یا کسانی به ما احساس نیاز کند و به دفعات تقاضایی از ما داشته باشد، چه بسا به مزاجمان سازگار نیست، ناراحت می‌شویم و یا حتی مدام غُر هم بزنیم که چرا از ما تقاضایی می‌شود؛ در واقع از این نکته غافل هستیم که حوایج مردم نعمتی از نعمت‌های الهی است و عملا ناشکری می‌کنیم.
همین که در کلام امام معصوم برآوردن حوایج مردم از نعمت‌های الهی شمرده شده نشان می‌دهد که این کار چه ارزش والایی دارد. حالا اگر این را در کنار سایر آموزه‌های دینی قرار دهیم اهمیت مسئله بیشتر برایمان روشن می‌شود؛ مثلا وقتی که امام حسن علیه‌السلام برای برآوردن حاجت مؤمنی اعتکاف خانه خدا را رها می‌کند، طبیعتا باید به این نکته رهنمون شویم که مشکل‌گشایی از کار دیگران چه جایگاه رفیعی دارد.
احادیث عجیبی در این باره از حضرات معصومین علیهم‌السلام نقل شده که اهمیت این کار را بیش از پیش نمایان می‌کند. چند نمونه از فرمایشات رسول خدا صلی الله علیه و آله در این باره:
الف) کسى که حاجتى از برادر مومنش را برآورد، مانند کسى است که در تمام عمر، خدا را عبادت کند.
ب) هر کس حاجت مومنى را برآورد، خداوند حوائج زیادى را از او برآورد که کمترین آن‌ها بهشت است.
ج) کسى که در جهت یارى برادر دینى‌اش و به سود او قدم بردارد، پس براى او پاداش مجاهدان در راه خدا است.
د) هر کس در برطرف ساختن نیاز برادر دینى اش ساعتى از شب یا روز را قدم بردارد، چه آن حاجت را برطرف سازد و چه نسازد، براى او بهتر از دو ماه اعتکاف است.
این‌ها گوشه ناچیزی از آموزه‌های دینی درباره برآوردن حاجات است که توجه به آن‌ها باعث ترغیب انسان به این کار خداپسندانه می‌شود. خوشا به حال کسانی که دائم در حال خدمت رسانی به خلایق هستند و در این راه خسته و آزرده خاطر نمی‌شوند.
در اینجا ذکر این نکته شایسته است که مسئولان توجه داشته باشند، مناصبی که بر عهده دارند امانتی است که به طور مستقیم و یا غیر مستقیم شامل خدمت رسانی به مردم و برآوردن نیاز‌های آنان می‌شود؛ بنابراین سزاوار است که در این راه کوتاهی نکنند و به نحو شایسته و بایسته به وظیفه خود عمل کنند. /۹۹۹/ 704/س
ارسال نظرات