استراتژی فرانسه در مواجهه با امام خمينی
با توجه به تشنج‌های فزاینده در ایران، مشاور سیاسی از عضو امور بین‌الملل کاخ الیزه خواست تا در رابطه با طرز برخورد فرانسه با خمینی مطالبی را در اختیار وی قرار دهد.
به گزارش خبرگزاری رسا، خیلی محرمانه ۸ دسامبر ۱۹۷۸ ـ ۱۷ آذر ۱۳۵۷
از: سفارت آمریکا، پاریس ـ ۴۰۲۳۸
به: وزارت امور خارجه، واشنگتن دی. سی. آنی. ـ ۱۸۷۳
مرجع: مکالمه تلفنی بارتولومو/ هارتمن مورخ ۷ دسامبر ۱۹۷۸
از وزارت به شورای امنیت ملی آقای بارتولومو رسانده شود
موضوع: استراتژی فرانسه در قبال خمینی
۱ـ خلاصه: به تازگی گزارش جامعی در مورد سیاست فرانسه در قبال خمینی، از کاخ الیزه دریافت نموده‌ایم. فرانسوی‌ها می‌خواهند حداکثر تلاش خود را در کمک به دولت ایران و ممانعت از ایراد بیانات تشنج‌برانگیز توسط خمینی به خرج دهند. آن‌ها اخیراً اعمال فشار‌های خویش را بر خمینی افزایش داده‌اند، اما گمان نمی‌کنند که این کارشان وی را خاموش سازد. آن‌ها مسئله اخراج وی را از نظر دور نداشته‌اند، ولی در حال حاضر معتقدند که این عمل تأثیر مصیبت‌باری بر اوضاع داخلی ایران خواهد داشت، چون در آن صورت جناح مخالف شاه ادعا خواهد کرد که دولت ایران به فرانسه فشار آورده تا خمینی را از آن کشور اخراج نماید. نگرانی دیگر فرانسوی‌ها این است که اگر خمینی از آن کشور اخراج شود ممکن است وارد کشوری شود که به او در انجام تحریکات خویش آزادی عمل بیشتری بدهد. به طور خلاصه باید گفت که از نظر فرانسوی‌ها معمای موجود عبارت از ضرورت اعمال فشار بیشتر بر خمینی به منظور ساکت ماندن است، بدون اینکه موجبات تحریک ناآرامی‌های بیشتر در ایران پدید آید. منبع ما در کاخ الیزه شخصاً و به طور غیررسمی اظهار داشت در صورتی که دولت آمریکا هر پیشنهادی در زمینه اینکه فرانسه چگونه عمل نماید داشته باشد کاخ الیزه از شنیدن آن استقبال می‌کند. پایان خلاصه.
۲ـ با توجه به تشنج‌های فزاینده در ایران، مشاور سیاسی از عضو امور بین‌الملل کاخ الیزه خواست تا در رابطه با طرز برخورد فرانسه با خمینی مطالبی را در اختیار وی قرار دهد. مشاور سیاسی خاطرنشان ساخت که ما گزارشات نگران‌کننده‌ای دریافت داشته‌ایم مبنی بر اینکه خمینی طی تماس‌های تلفنی با پیروان خویش در ایران از آن‌ها خواسته است که به گردآوری سلاح بپردازند، زیرا در چند روز آینده به آن‌ها نیاز خواهند داشت و تأکید نمود که نگرانی واشنگتن در رابطه با اوضاع داخلی این کشور افزایش یافته است. مشاور سیاسی اظهار داشت که صحبت‌های وی غیررسمی بوده و دستوری در این زمینه دریافت نداشته است، مقام الیزه نیز به همین ترتیب پاسخ داد. سخنان و مطالب وی را در عین غیررسمی بودن، می‌توان معتبر تلقی نمود.
۳ ـ مقام الیزه گفت سیاست فرانسه در قبال خمینی دارای سه مرحله بوده است. مرحله اول زمانی آغاز شد که دولت فرانسه از طریق تلکس خبری اطلاع حاصل نمود که خمینی وارد فرانسه شده است. منبع ما با به یاد آوردن مورد ابو داود، ابتدا قصد داشت راهی برای اخراج فوری خمینی از فرانسه بیابد. وی در آن زمان با ژیسکارد که سرگرم بازدید رسمی از برزیل بود در همین رابطه تماس گرفت و ژیسکارد نیز عکس‌العمل مشابهی را از خود نشان داد. اما بنا به گفته منبع ما که به تلخی این مطلب را اظهار می‌داشت، متأسفانه دولت ایران پاسپورت و مدارک منظمی در اختیار خمینی قرار داده بود، و به همین دلیل دولت فرانسه نمی‌توانست تحت پوشش یک بهانه قضایی از شرّ وی خلاصی یابد. دستور بعدی ژیسکارد که آن هم از برزیل صادر شده بود، این بود که اگر خمینی بخواهد در فرانسه بماند باید ساکت شود؛ بنابراین مرحله اول که تنها چند روز بیشتر دوام نیافت، اعمال فشار بر خمینی به منظور ساکت نگاه داشتن وی بود.
۴ ـ بنا به گفته این منبع، اولین عکس‌العمل جناح مخالف دولت ایران پوشاندن سفارت فرانسه در تهران با دسته‌های گل بود، چون فرانسه به آن‌ها رسید و جناح مخالف نیز در همین رابطه یک عکس‌العمل شدیداً ضدفرانسوی از خود نشان داد. در نتیجه وزیر دربار شاه به سفیر فرانسه گفت که این عکس‌العمل مشکلاتی برای دولت ایران پدید آورده است، وزیر از فرانسوی‌ها خواستار نشان دادن «انعطاف‌پذیری» بیشتر در برخورد با خمینی شد. فرانسوی‌ها نیز موافقت نموده مرحله دوم سیاست خویش را که تا هفته گذشته ادامه یافت آغاز کردند که شاخص اصلی آن تلاش‌های فرانسه در جهت مجاز شمردن سخن گفتن خمینی و در عین حال متقاعد ساختن وی به اجتناب از دعوت به خشونت بود.
۵ ـ در پایان هفته گذشته دولت ایران برای اولین بار از دولت فرانسه خواست تا فعالیت‌های خمینی را محدود سازد. منبع ما در مورد نحوه طرح این درخواست چندان مطلع نبود، وی تنها به گفتن این مطلب اکتفا کرد که این درخواست به طور غیرمستقیم، ولی به نحوی مطرح گردید که در مورد ماهیت اعتباری آن جای هیچ شک و تردیدی را باقی نمی‌گذاشت. پس از درخواست دولت ایران، دولت فرانسه مرحله سوم و کنونی سیاست خویش در قبال خمینی را آغاز کرد که شاخص اصلی آن افزایش اعمال فشار بر خمینی می‌باشد. آن‌ها مدیرکل امور کنسولی (ژان چاپه) را نزد خمینی فرستادند تا موضع رسمی دولت را به اطلاع وی برساند. اعزام چاپه دو علت داشت: یکی اینکه دولت ایران خواستار انجام اقدامی در این زمینه شده بود و دیگر اینکه میزان درخواست‌های خمینی از پیروانش افزایش چشمگیری یافته بود. بنا به گفته منبع ما این اعلام مواضع حاوی همان مطالبی بود که توسط دولت فرانسه به طور علنی بیان شده بود. اهمیت آن در بیان آن نهفته بود. پس از تماس چایه، دولت ایران تماس مستقیمی با فرانسوی‌ها نداشته است، اما ظاهراً به تشویق دولت مطالب تشکرآمیزی در همین رابطه در مطبوعات ایران درج شده، که بنا به گفته منبع ما بدون ظرافت و مهارت بوده است. منبع ما در کاخ الیزه افزود که جناح مخالف در ایران اکنون می‌گوید که فرانسه سیاست سخت‌تری را در قبال خمینی اتخاذ نموده است، وی این گفته را انکار نمود، چون در محتوای مواضع چایه مطلب جدیدی گنجانده نشده بود.
۶ ـ علاوه بر موضع‌گیری چایه، فرانسوی‌ها انجام هرگونه مصاحبه توسط خمینی را ممنوع اعلام کرده و برای کاهش میزان ارتباط وی با پیروانش در چهارچوب نظام دموکراتیک خویش روش‌های مختلفی به کار گرفته‌اند. همچنین یکی از اعضاء کابینه اردن نیز در حال حاضر در پاریس به سر می‌برد و خواستار اتخاذ روش معتدل‌تری در قبال خمینی شده است.
شاه‌حسین نیز سفر رسمی خویش به فرانسه را در تاریخ ۱۱ دسامبر آغاز خواهد کرد (بنا به اظهارات مطبوعات فرانسه، ولی منبع ما در الیزه این موضوع را تأیید ننمود)، و احتمالاً از خمینی خواستار پیشه ساختن همین رویه خواهد شد. مقام الیزه با صراحت اظهار داشت که به نظر آن‌ها نمی‌توان انتظار داشت که این امر بتواند به طرز مؤثری از جار و جنجال خمینی بکاهد. فرانسوی‌ها مسئله اخراج وی از این کشور را از نظر دور نداشته‌اند و در صورتی که وی مستقیماً خواستار توسل جستن به خشونت شود، وی را اخراج خواهند کرد. لیکن بنا به گفته این منبع فرانسوی‌ها می‌ترسند که مبادا این راه چاره یعنی اخراج بیش از خود مشکل، به وخامت اوضاع بیانجامد. در رابطه با اخراج، دو موضوع سبب ترس و نگرانی فرانسوی‌ها شده است. موضوع اول این است که شاید مخالفین موجود در ایران چنین ادعا کنند که دولت ایران به فرانسوی‌ها فشار وارد آورده، تا از شر خمینی خلاصی یابد، که این موضوع می‌تواند به تضعیف موضع شاه منتهی شود. موضوع دوم این است که خمینی بتواند به سهولت در کشور دیگری مستقر شود ـ که شاید یکی از کشور‌های عربی تندرو باشد ـ و به این ترتیب بیش از فرانسه برای ایراد بیانات خویش آزادی عمل به دست آورد. رابط ما در کاخ الیزه تأکید نمود که مهم‌ترین موضوع از نظر فرانسه حفظ آرامش داخلی در ایران است و دولت فرانسه نمی‌خواهد اقدامی در جهت در تنگنا قرار گرفتن دولت ایران انجام دهد. با این وصف این منبع از نحوه برخورد دولت ایران با این مسئله انتقاد می‌کرد. وی گفت دولت ایران با ارائه تمام مدارک حقوقی مورد نیاز خمینی از جمله پاسپورتی برای ورود و اقامت وی در فرانسه اشتباه بزرگی را مرتکب شده است.
۷ ـ بدین ترتیب فرانسه قربانی ماهیت دموکراتیک نظام حکومتی خویش گردیده است. از طرف دیگر، بنا به گفته منبع ما، دولت ایران تمام امکانات لازم برای ممانعت از رسیدن نظریات خمینی به پیروانش در ایران را مانند سانسور مطبوعاتی و طرق دیگر در اختیار دارد. او به عنوان یک نمونه بارز الجزایر را مطرح کرد که از زمان بیمار شدن بومدین، تمام نسخ نشریه لوموند را جمع‌آوری کرده است. وی با اظهارات ما مبنی بر اینکه دولت ایران از عکس‌العمل جناح مخالف در صورت مبادرت به این اقدام ترس دارد، موافقت نمود و گفت اظهارات وی در مورد ایران تنها جنبه اظهارنظر داشته و نمی‌تواند به عنوان پیشنهاد تلقی گردد.
۸- در خاتمه منبع ما تأکید کرد که فرانسه (در رابطه با خواست دولت ایران و تجزیه و تحلیل خویش از اوضاع جاری) حداکثر تلاش خود را انجام می‌دهد تا علاوه بر کمک به دولت ایران مانع از آن شود که خمینی برای تحقق مقاصد خویش از فرانسه استفاده کند. وی در خاتمه اظهارات خویش صریحاً گفت که دولت فرانسه در این مرحله از سیاست خویش نمی‌داند از کجا باید کار خویش را آغاز کند؛ و شخصاً افزود که کاخ الیزه آماده پذیرش و استماع پیشنهادات دولت آمریکا در همین زمینه می‌باشد. /۹۹۹/ت303/س
به: وزارت امور خارجه، واشنگتن دی. سی. آنی. ـ ۱۸۷۳
مرجع: مکالمه تلفنی بارتولومو/ هارتمن مورخ ۷ دسامبر ۱۹۷۸
از وزارت به شورای امنیت ملی آقای بارتولومو رسانده شود
موضوع: استراتژی فرانسه در قبال خمینی
۱ـ خلاصه: به تازگی گزارش جامعی در مورد سیاست فرانسه در قبال خمینی، از کاخ الیزه دریافت نموده‌ایم. فرانسوی‌ها می‌خواهند حداکثر تلاش خود را در کمک به دولت ایران و ممانعت از ایراد بیانات تشنج‌برانگیز توسط خمینی به خرج دهند. آن‌ها اخیراً اعمال فشار‌های خویش را بر خمینی افزایش داده‌اند، اما گمان نمی‌کنند که این کارشان وی را خاموش سازد. آن‌ها مسئله اخراج وی را از نظر دور نداشته‌اند، ولی در حال حاضر معتقدند که این عمل تأثیر مصیبت‌باری بر اوضاع داخلی ایران خواهد داشت، چون در آن صورت جناح مخالف شاه ادعا خواهد کرد که دولت ایران به فرانسه فشار آورده تا خمینی را از آن کشور اخراج نماید. نگرانی دیگر فرانسوی‌ها این است که اگر خمینی از آن کشور اخراج شود ممکن است وارد کشوری شود که به او در انجام تحریکات خویش آزادی عمل بیشتری بدهد. به طور خلاصه باید گفت که از نظر فرانسوی‌ها معمای موجود عبارت از ضرورت اعمال فشار بیشتر بر خمینی به منظور ساکت ماندن است، بدون اینکه موجبات تحریک ناآرامی‌های بیشتر در ایران پدید آید. منبع ما در کاخ الیزه شخصاً و به طور غیررسمی اظهار داشت در صورتی که دولت آمریکا هر پیشنهادی در زمینه اینکه فرانسه چگونه عمل نماید داشته باشد کاخ الیزه از شنیدن آن استقبال می‌کند. پایان خلاصه.
۲ـ با توجه به تشنج‌های فزاینده در ایران، مشاور سیاسی از عضو امور بین‌الملل کاخ الیزه خواست تا در رابطه با طرز برخورد فرانسه با خمینی مطالبی را در اختیار وی قرار دهد. مشاور سیاسی خاطرنشان ساخت که ما گزارشات نگران‌کننده‌ای دریافت داشته‌ایم مبنی بر اینکه خمینی طی تماس‌های تلفنی با پیروان خویش در ایران از آن‌ها خواسته است که به گردآوری سلاح بپردازند، زیرا در چند روز آینده به آن‌ها نیاز خواهند داشت و تأکید نمود که نگرانی واشنگتن در رابطه با اوضاع داخلی این کشور افزایش یافته است. مشاور سیاسی اظهار داشت که صحبت‌های وی غیررسمی بوده و دستوری در این زمینه دریافت نداشته است، مقام الیزه نیز به همین ترتیب پاسخ داد. سخنان و مطالب وی را در عین غیررسمی بودن، می‌توان معتبر تلقی نمود.
۳ ـ مقام الیزه گفت سیاست فرانسه در قبال خمینی دارای سه مرحله بوده است. مرحله اول زمانی آغاز شد که دولت فرانسه از طریق تلکس خبری اطلاع حاصل نمود که خمینی وارد فرانسه شده است. منبع ما با به یاد آوردن مورد ابو داود، ابتدا قصد داشت راهی برای اخراج فوری خمینی از فرانسه بیابد. وی در آن زمان با ژیسکارد که سرگرم بازدید رسمی از برزیل بود در همین رابطه تماس گرفت و ژیسکارد نیز عکس‌العمل مشابهی را از خود نشان داد. اما بنا به گفته منبع ما که به تلخی این مطلب را اظهار می‌داشت، متأسفانه دولت ایران پاسپورت و مدارک منظمی در اختیار خمینی قرار داده بود، و به همین دلیل دولت فرانسه نمی‌توانست تحت پوشش یک بهانه قضایی از شرّ وی خلاصی یابد. دستور بعدی ژیسکارد که آن هم از برزیل صادر شده بود، این بود که اگر خمینی بخواهد در فرانسه بماند باید ساکت شود؛ بنابراین مرحله اول که تنها چند روز بیشتر دوام نیافت، اعمال فشار بر خمینی به منظور ساکت نگاه داشتن وی بود.
۴ ـ بنا به گفته این منبع، اولین عکس‌العمل جناح مخالف دولت ایران پوشاندن سفارت فرانسه در تهران با دسته‌های گل بود، چون فرانسه به آن‌ها رسید و جناح مخالف نیز در همین رابطه یک عکس‌العمل شدیداً ضدفرانسوی از خود نشان داد. در نتیجه وزیر دربار شاه به سفیر فرانسه گفت که این عکس‌العمل مشکلاتی برای دولت ایران پدید آورده است، وزیر از فرانسوی‌ها خواستار نشان دادن «انعطاف‌پذیری» بیشتر در برخورد با خمینی شد. فرانسوی‌ها نیز موافقت نموده مرحله دوم سیاست خویش را که تا هفته گذشته ادامه یافت آغاز کردند که شاخص اصلی آن تلاش‌های فرانسه در جهت مجاز شمردن سخن گفتن خمینی و در عین حال متقاعد ساختن وی به اجتناب از دعوت به خشونت بود.
۵ ـ در پایان هفته گذشته دولت ایران برای اولین بار از دولت فرانسه خواست تا فعالیت‌های خمینی را محدود سازد. منبع ما در مورد نحوه طرح این درخواست چندان مطلع نبود، وی تنها به گفتن این مطلب اکتفا کرد که این درخواست به طور غیرمستقیم، ولی به نحوی مطرح گردید که در مورد ماهیت اعتباری آن جای هیچ شک و تردیدی را باقی نمی‌گذاشت. پس از درخواست دولت ایران، دولت فرانسه مرحله سوم و کنونی سیاست خویش در قبال خمینی را آغاز کرد که شاخص اصلی آن افزایش اعمال فشار بر خمینی می‌باشد. آن‌ها مدیرکل امور کنسولی (ژان چاپه) را نزد خمینی فرستادند تا موضع رسمی دولت را به اطلاع وی برساند. اعزام چاپه دو علت داشت: یکی اینکه دولت ایران خواستار انجام اقدامی در این زمینه شده بود و دیگر اینکه میزان درخواست‌های خمینی از پیروانش افزایش چشمگیری یافته بود. بنا به گفته منبع ما این اعلام مواضع حاوی همان مطالبی بود که توسط دولت فرانسه به طور علنی بیان شده بود. اهمیت آن در بیان آن نهفته بود. پس از تماس چایه، دولت ایران تماس مستقیمی با فرانسوی‌ها نداشته است، اما ظاهراً به تشویق دولت مطالب تشکرآمیزی در همین رابطه در مطبوعات ایران درج شده، که بنا به گفته منبع ما بدون ظرافت و مهارت بوده است. منبع ما در کاخ الیزه افزود که جناح مخالف در ایران اکنون می‌گوید که فرانسه سیاست سخت‌تری را در قبال خمینی اتخاذ نموده است، وی این گفته را انکار نمود، چون در محتوای مواضع چایه مطلب جدیدی گنجانده نشده بود.
۶ ـ علاوه بر موضع‌گیری چایه، فرانسوی‌ها انجام هرگونه مصاحبه توسط خمینی را ممنوع اعلام کرده و برای کاهش میزان ارتباط وی با پیروانش در چهارچوب نظام دموکراتیک خویش روش‌های مختلفی به کار گرفته‌اند. همچنین یکی از اعضاء کابینه اردن نیز در حال حاضر در پاریس به سر می‌برد و خواستار اتخاذ روش معتدل‌تری در قبال خمینی شده است.
شاه‌حسین نیز سفر رسمی خویش به فرانسه را در تاریخ ۱۱ دسامبر آغاز خواهد کرد (بنا به اظهارات مطبوعات فرانسه، ولی منبع ما در الیزه این موضوع را تأیید ننمود)، و احتمالاً از خمینی خواستار پیشه ساختن همین رویه خواهد شد. مقام الیزه با صراحت اظهار داشت که به نظر آن‌ها نمی‌توان انتظار داشت که این امر بتواند به طرز مؤثری از جار و جنجال خمینی بکاهد. فرانسوی‌ها مسئله اخراج وی از این کشور را از نظر دور نداشته‌اند و در صورتی که وی مستقیماً خواستار توسل جستن به خشونت شود، وی را اخراج خواهند کرد. لیکن بنا به گفته این منبع فرانسوی‌ها می‌ترسند که مبادا این راه چاره یعنی اخراج بیش از خود مشکل، به وخامت اوضاع بیانجامد. در رابطه با اخراج، دو موضوع سبب ترس و نگرانی فرانسوی‌ها شده است. موضوع اول این است که شاید مخالفین موجود در ایران چنین ادعا کنند که دولت ایران به فرانسوی‌ها فشار وارد آورده، تا از شر خمینی خلاصی یابد، که این موضوع می‌تواند به تضعیف موضع شاه منتهی شود. موضوع دوم این است که خمینی بتواند به سهولت در کشور دیگری مستقر شود ـ که شاید یکی از کشور‌های عربی تندرو باشد ـ و به این ترتیب بیش از فرانسه برای ایراد بیانات خویش آزادی عمل به دست آورد. رابط ما در کاخ الیزه تأکید نمود که مهم‌ترین موضوع از نظر فرانسه حفظ آرامش داخلی در ایران است و دولت فرانسه نمی‌خواهد اقدامی در جهت در تنگنا قرار گرفتن دولت ایران انجام دهد. با این وصف این منبع از نحوه برخورد دولت ایران با این مسئله انتقاد می‌کرد. وی گفت دولت ایران با ارائه تمام مدارک حقوقی مورد نیاز خمینی از جمله پاسپورتی برای ورود و اقامت وی در فرانسه اشتباه بزرگی را مرتکب شده است.
۷ ـ بدین ترتیب فرانسه قربانی ماهیت دموکراتیک نظام حکومتی خویش گردیده است. از طرف دیگر، بنا به گفته منبع ما، دولت ایران تمام امکانات لازم برای ممانعت از رسیدن نظریات خمینی به پیروانش در ایران را مانند سانسور مطبوعاتی و طرق دیگر در اختیار دارد. او به عنوان یک نمونه بارز الجزایر را مطرح کرد که از زمان بیمار شدن بومدین، تمام نسخ نشریه لوموند را جمع‌آوری کرده است. وی با اظهارات ما مبنی بر اینکه دولت ایران از عکس‌العمل جناح مخالف در صورت مبادرت به این اقدام ترس دارد، موافقت نمود و گفت اظهارات وی در مورد ایران تنها جنبه اظهارنظر داشته و نمی‌تواند به عنوان پیشنهاد تلقی گردد.
۸- در خاتمه منبع ما تأکید کرد که فرانسه (در رابطه با خواست دولت ایران و تجزیه و تحلیل خویش از اوضاع جاری) حداکثر تلاش خود را انجام می‌دهد تا علاوه بر کمک به دولت ایران مانع از آن شود که خمینی برای تحقق مقاصد خویش از فرانسه استفاده کند. وی در خاتمه اظهارات خویش صریحاً گفت که دولت فرانسه در این مرحله از سیاست خویش نمی‌داند از کجا باید کار خویش را آغاز کند؛ و شخصاً افزود که کاخ الیزه آماده پذیرش و استماع پیشنهادات دولت آمریکا در همین زمینه می‌باشد. /۹۹۹/ت303/س
هارتمن
منبع:سایت گذرستان
ارسال نظرات