برگزاری آخرین جلسه شاعران حوزوی در سال 97

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، برای آخرین بار در سال ۹۷ طلاب شاعر در حلقه ادبی آفاق گرد هم آمدند. در این محفل که به همت انجمن شعر طلاب مرکز فرهنگی هنری دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم برگزار می‌شود، کارنامه ادبی قربان ولیئی بررسی شد و شاعران طلبه شعر خود را به معرض نقد گذاشتند.

قربان ولیئی، در مهر ماه ۱۳۴۹ در شهر صحنه از توابع استان کرمانشاه به دنیا آمد. وی شاعر و مدرس دانشگاه است و علاوه بر آن در فرهنگسرا‌های مختلف تهران به تدریس غزلیات حافظ و شرح مثنوی مولوی می‌پردازد.

از قربان ولیئی کتاب‌های: «گزیده ادبیات معاصر شماره ۸۳»، «گفتم به لحظه نام تو را جاودانه شد»، «ترنم داوودی سکوت»، «باید نوشت نام تو را با پرنده‌ها»، «با دو چشم دچار یکتایی»، «جوان شدن جاودانگی»، «ضربات ذات» غزل مثنوی عاشورایی و... منتشر شده است که دو کتاب «ترنم داوودی سکوت» و «باید نوشت نام تو را با پرندها»، به ترتیب جایزه کتاب سال قلم زرین و کتاب فصل در سال ۱۳۸۸ شدند.

سید جواد شرافت گفت: در مورد شعر قربانی ولیئی زیاد می‌شود صحبت کرد. قربان ولیئی به بحث‌های نظری عرفانی مسلط است و نظرات خاص خودش را دارد که البته این نظرات می‌تواند چالش برانگیز نیز باشد. قربان ولیئی یک مثنوی عاشورایی دارد که به نظر من از این منظر که نگاهش به ماجرای عاشورا متفاوت است، واقعا خواندنی است. می‌توان گفت قربان ولیئی به نوعی عمان سامانی عصر ما است.

شرافت طلاب را به خواندن اشعار قربان ولیئی توصیه کرد و گفت: از طلاب انتظار می‌رود در بخش اندیشه و جهان بینی نگاهی نو و خاص خود را داشته باشند؛ که اینگونه شعر خواندن‌ها به کمک طلبه می‌آید.

سپس شعری از قربان ولیئی در وصف حضرت امیرالمومنین(ع) قرائت کرد:‌

ای سلسله در سلسله در سلسله مویت، وی آینه در آینه در آینه رویت

چشمان تو، چشمان تو، چشمان تو، هو هو، حق حق، چه بگویم چه من از این همه اویت؟

زیبایی سٌکر آورِ ربّانی آفاق، بی شبهه شرابی تو و افلاک، سبویت

هر سبز که از خاک برآید، کلماتت، در چاه فرو ریخته اسرار مگویت‌

ای زمزمه‌ی هر شب تنهایی جبریل، وی زمزم آواز خداوند، گلویت

دریایی و هر چشمه به ژرفای تو جاری، فردایی و هر لحظه شتابنده به سویت

حجت الاسلام سید محمد مهدی شفیعی نیز اظهار کرد: من شعر قربان ولیئی را یک شعر محترم می‌دانم. قبل از اینکه خوب بودن شعر یک شاعر نظرم را جلب کند تشخص شاعر برایم مهم است. شاعری را که نپسندم، اما شعرش متشخص باشد احترامش برایم بیشتر است تا شاعری را که بپسندم، اما شعرش تشخص نداشته باشد.

امروزه قربان ولیئی در بحث عرفان شعری نقش محوری پیدا کرده است، اما من معتقدم عرفانی که در شعر و نگاه قربان ولیئی هست اگر نگوییم یک عرفان غلط، لااقل از نظر من یک عرفان ناقص است. این عرفانی است که حداقل برای عصر انقلاب اسلامی نیست. عرفانی است که وقتی امیرالمومنین(ع) را در آن می‌خوانیم خبری از ناکثین قاسطین و مارقین نیست. در بهترین حالت نگاهی قلندرانه به حضرت دارد و جریان شناسی زندگی امیرالمومنین(ع) در آن نیست.

حجت الاسلام شفیعی همچنین گفت: قربان ولیئی یک عرفان شناس است، اما من شعر میلاد عرفان‌پور را عارفانه‌تر می‌دانم با اینکه هیچ اصطلاح عارفانه خاصی هم در آن نیست.

برای مثال عرفان‌پور می‌گوید:

دل، این دل تنگ، زیر این چرخ کبود، یک عمر دهان جز به شکایت نگشود

آرامش تسبیح شما بر هم خورد، شرمنده ام‌ای درخت! ای گل! ای رود!

مورد دیگر می‌توان شعر مهدی جهاندار را مثال زد و یا نسخه دقیق‌تر آن و با جامعیت و مانعیت بیشتر آن هم شعر حجت الاسلام زکریا اخلاقی است. عرفانی که در عاشورای آن وقتی امام حسین(ع) هست جبهه مقابل حضرت هم هست.

سپس شاعران جوان به خوانش اشعار تازه خود پرداختند. همچنین در این جلسه از شاعر طلبه افغانستانی آقای حمید مبشری تجلیل به عمل آمد. در پایان نیز سیدجواد شرافت ابراز امیدواری کرد در سال آینده جلسات شعر آفاق پویاتر و با نشاط بیشتری برگزار شود و به اعتلای شعر طلاب کمک کند./918/ز504/س

خبرنگار: سید محمد حسین آل مجتبی